Τί εἶναι τοῦτο τὸ μεγάλο καὶ παράδοξο καὶ ἀκατάληπτο θέαμα;

Ἀφοῦ, λοιπόν, ἦρθαν ὁ Ἰωσὴφ καὶ ὁ Νικόδημος, ἔτρεξε μαζὶ τους καὶ ὅλος ὁ χορὸς τῶν ἀγγέλων τοῦ Θεοῦ. Φτάνουν πρῶτα τὰ Χερουβείμ, τρέχουν ἀπὸ κοντὰ τὰ Σεραφείμ, βαστάζουν καὶ οἱ Θρόνοι, σκεπάζουν τὰ ἑξαπτέρυγα, ξαφνιάζονται τὰ πολυόμματα, καλύπτουν οἱ Δυνάμεις, ψάλλουν οἱ Ἀρχές, τρέμουν οἱ Τάξεις, σαστίζουν ὅλες οἱ στρατιὲς τῶν οὐράνιων ταγμάτων, πού, γεμάτες θάμπος καὶ ἀπορία, ρωτᾶνε μεταξὺ τους: «Τι εἶναι τοῦτο τὸ μεγάλο καὶ παράδοξο καὶ ἀκατάληπτο θέαμα; Αὐτὸν πού ἐμεῖς, οἱ ἀσώματοι, δὲν μποροῦμε νὰ δοῦμε στὸν οὐρανό, σὰν Θεὸ φρικτό, τὸν βλέπουν στὴ γῆ οἱ ἄνθρωποι σὰν ἄνθρωπο γυμνὸ καὶ νεκρὸ!». Αὐτόν, πού μπροστὰ Του τὰ Χερουβεὶμ στέκονται ευλαβικά, ὁ Ἰωσὴφ καὶ ὁ Νικόδημος κηδεύουν θαρρετά. Πῶς κατέβηκε Αὐτὸς πού δὲν ἄφησε τὰ οὐράνια; Πῶς βρέθηκε μαζὶ μὲ τὴ μητέρα Του στὴ γῆ ἀδιάκοπα σὰν ἀληθινὸς ἄνθρωπος Αὐτὸς πού βρίσκεται μαζὶ μὲ τὸν Πατέρα Του στὸν οὐρανὸ ἀδιάκοπα σὰν Θεός;

Ἅγιος Ἐπιφάνιος Κύπρου