ΠΑΤΉΡ ΕΥΣΈΒΙΟΣ ΒΙΤΤΗΣ ΠΕΡΊ ΤΉΣ ΚΈΝΩΣΗΣ
...Ἐάν τό ἂδειασμα καί ἡ κένωση τῆς ψυχῆς ἀπό κάθε δικό της "ἲδιον θέλημα" εἶναι ἡ μιά, ἂς τήν ὀνομάσω ἒτσι, ἀρνητική φάση τῆς προσπάθειάς μας, τό γέμισμα, ἡ πλήρωση εἶναι ἡ ἂλλη, ἡ θετική. Ἐνῶ μέ τό ἀριστερό μου χέρι ἀδειάζω τό ἐσωτερικό μου ἀπό ὃ,τι δικό μου ἁμαρτωλό καί ἀτελές, μέ τό δεξί μου γεμίζω παίρνοντας ἀπό τό "πλήρωμα αὐτοῦ (τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ) (Ἰωάν.α΄16) ὃ,τι ἀπαιτεῖται γιά τήν ἀναπλήρωση αὐτοῦ πού πετιέται. Καί αὐτό εἶναι ἡ αγάπη πρός τόν Κύριο. Μοῦ εἶναι τόσο δύσκολη ἡ ἀπόκτησή της, ὣστε νά μοῦ εἶναι τελικά ἀδύνατη, τέτοιος πού εἶμαι τώρα.Ὑπάρχει ὃμως εὐτυχῶς ἓνας τρόπος γιά νά προχωρήσω κι'ἐγώ ἀπό πιό προσιτούς δρόμους. Μοῦ τό ἐξηγεῖ ὁ ἲδιος ὁ Κύριος "Ἐάν ἀγαπᾶτε με, τάς ἐντολάς τάς ἐμᾶς τηρήσατε"(Ἰω.ιδ΄15). Καί ἀντίστροφα: "Ἐάν τάς ἐντολάς τάς ἐμάς τηρήσατε, μενεῖτε ἐν τῆ ἀγάπη μου" (Ἰω.ιε΄10). Ὃ,τι λοιπόν δικό μου ἀδειάζω πετώντας το ἀπό μέσα μου, πρέπει νά τό ἀντικαθιστῶ μέ τό θέλημα τοῦ Κυρίου μου, μέ τίς "ἐντολές"του πού ἐκφράζουν αὐτό πού ἐκεῖνος θέλει. Ἒτσι φτάνουμε στήν πεζή πραγματικότητα, στήν ἂμεση καθημερινότητα τῆς πράξης. Μοῦ φτάνει ἡ κατεύθυνση. Ὃταν μοῦ λέει ὁ Χριστός πώς πρέπει νά ἐφαρμόσω τό θέλημά του, εἶναι σάν νά μοῦ λέει: Δέν μπορεῖς ἀκόμα νά μέ δεῖς οὒτε μέ τά μάτια τῆς πίστης. Τό ξέρω. Δέν ἒχω μιά τέτοια ἀπαίτηση ἀπό σένα πού εἶσαι ἀκόμα σαρκικός. Ἡ ἀναγωγή σου σέ μεγαλύτερα ὓψη, ἂν φανεῖς ἂξιος, θά γίνει σιγά σιγά. Κλιμακωτά. Τώρα ἓνα ἒχεις νά κάνεις. Συνεχῶς. "Τήρησον τάς ἐντολάς" (Ματθ. ιθ΄17). Ἐμένα δέν μέ εἶδες. Τό ξέρω. Ὃμως μπορεῖ νά μέ ἰδεῖς στό πρόσωπο "τῶν ἀδελφῶν μου τῶν ἐλαχίιστων"(Ματθ. κε΄40). Αὐτούς δέν μπορεῖ νά πεῖς πώς δέν τούς ξέρεις ἢ πώς δέν τούς βλέπεις. Καί ἐφ'ὂσον κάνεις κάτι σ'αὐτούς στό ὂνομά μου, νά τό ξέρεις: "ἐμοί ἐποίησας"!
Ἱερομ. Εὐσεβίου, "ΕΠΙΨΑΥΣΕΙΣ ΑΚΡΩ ΔΑΚΤΥΛΩ".
https://apantaortodoxias.blogspot.com/2022/02/blog-post_67.html
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου