Μέ τή Χάρη τοῦ Θεοῦ συνεχίζουμε ἀπό τόν Γ΄ Τόμο τοῦ Εὐεργετινοῦ, τήν ΚΑ΄ Ὑπόθεση, ἡ ὁποία ἔχει τόν ἑξῆς τίτλο, ὅτι «Πρέπει ὁ πιστός καί ὅταν ἀκόμη κάποτε στερηθεῖ, πρός τό συμφέρον του, τῶν ἀναγκαίων, νά μή λιποψυχήσει ἀμέσως, ἀλλά νά εὐχαριστεῖ τόν Κύριο καί νά ὑπομένει καί νά ἐλπίζει χωρίς δισταγμό, ὅτι ὁπωσδήποτε ὁ καλός Θεός θά προνοήσει καί γι΄ αὐτόν. Εἶναι αἰσχρό γιά τόν Ἀσκητή, πού εἶναι ὑπηρέτης τοῦ Θεοῦ, νά συναναστρέφεται μέ κοσμικούς καί νά ζητεῖ παρ΄ αὐτῶν τά πρός συντήρηση, ἔστω καί ἄν ὑποφέρει». Τό θέμα μας συνδέεται μέ τήν πίστη εἰς τόν Θεό καί μέ τήν πίστη εἰς τήν Θεία Πρόνοια, στήν θεία ἐνέργεια δηλαδή, ἡ ὁποία φροντίζει γιά ὅλα τά ὄντα, ἔτσι ὥστε νά ὑπάρχουν καί νά ὁδηγοῦνται στόν προορισμό τους.
Καί ποιός εἶναι ὁ τελικός προορισμός ὅλων τῶν ὄντων; Εἶναι ἡ δόξα τοῦ Θεοῦ. Καί κατεξοχήν ὁ ἄνθρωπος ἔχει ὡς προορισμό τήν θέωση, τήν ἕνωση δηλαδή, τήν ὁμοίωσή του μέ τόν Θεό. Καί ὅλα τά τῆς ζωῆς μας κατευθύνονται ἀπό τόν Θεό, μέ σκοπό νά ἐπιτευχθεῖ αὐτός ὁ στόχος, ὁ ὁποῖος ὑπάρχει μέσα στόν ἄνθρωπο, εἶναι δῶρο Θεοῦ στόν ἄνθρωπο καί εἶναι αὐτό πού λέμε, τό καθ’ ὁμοίωση. Ὁ Θεός ἔπλασε τόν ἄνθρωπο κατ' εἰκόνα καί καθ' ὁμοίωσή Του. Ἔβαλε στόν ἄνθρωπο τήν εἰκόνα Του καί ἔβαλε καί τόν σκοπό του, τόν σκοπό γιά τόν ὁποῖο ὑπάρχει, πού δέν εἶναι ἄλλος ἀπό τήν ὁμοίωση μέ τόν Θεό. Ὅταν ὁ ἄνθρωπος κάνει τό θέλημα τοῦ Θεοῦ, τό κατ' εὐδοκία θέλημα τοῦ Θεοῦ, τότε ὁδηγεῖται στό καθ' ὁμοίωση. Ὅταν ὅμως δέν κάνει τό κατ' εὐδοκία θέλημα τοῦ Θεοῦ, τότε πέφτει στό δεύτερο θέλημα τοῦ Θεοῦ, πού τό λέμε κατά παραχώρηση. Ὅταν ὁ ἄνθρωπος δηλαδή παρακούει τίς ἐντολές τοῦ Θεοῦ καί ἁμαρτάνει, τότε ὁ Θεός παραχωρεῖ νά γίνουν κάποια πράγματα, τά ὁποῖα εἶναι οἱ συνέπειες τῶν ἐπιλογῶν τοῦ ἀνθρώπου. Καί μία ἀπό τίς συνέπειες εἶναι ἡ ἀρρώστια. Ἀρρωσταίνει ὁ ἄνθρωπος γιατί ἁμαρτάνει. Ὄχι βέβαια ὅλες, ἀλλά ἡ πλειοψηφία τῶν ἀσθενειῶν προέρχεται ἀπό τίς ἁμαρτίες. Γι΄ αὐτό εἶπε καί ὁ Κύριος, «ὕπαγε καί μηκετι ἁμάρτανε», σέ ἐκεῖνον τόν πρώην παράλυτο, «γιά νά μή σοῦ συμβεῖ κάτι χειρότερο ἀπό αὐτό πού εἶχες μέχρι τώρα» (Ἰωάν. 5, 14). Τό χειρότερο θά ἦταν νά κολαστεῖ.
Ὁ Θεός δηλαδή οἰκονομεῖ τά πράγματα ἔτσι, ὥστε καί ὅταν ἁμαρτάνει ὁ ἄνθρωπος, ὅταν φεύγει δηλαδή ἀπό τό κατ' εὐδοκία θέλημα τοῦ Θεοῦ, νά ταλαιπωρεῖται. Ὄχι γιατί ὁ Θεός τόν ἐκδικεῖται, ἀλλά γιά νά καταλάβει τό λάθος του καί νά ἐπιστρέψει καί ν’ ἀρχίσει νά κάνει τό κατ' εὐδοκία θέλημα, δηλαδή νά τηρεῖ τίς ἐντολές τοῦ Θεοῦ.
Καί ἄλλα παραχωρεῖ ὁ Θεός μέσα στήν ἀγάπη Του, γιά νά μᾶς βοηθήσει νά ἀποκτήσουμε ὑπομονή, περισσότερη πίστη σέ Αὐτόν καί νά προχωρήσουμε στήν ἀγάπη. Ἔτσι καί ἐδῶ, εἴδαμε καί τήν προηγούμενη φορά, νά παραχωρεῖ ὁ Θεός στερήσεις, σέ μοναστήρια, σέ ἀνθρώπους δικούς Του, νά μήν ἔχουν καί νά φᾶνε, νά μήν ἔχουν καί νά λειτουργήσουνε πολλές φορές ἕνα πρόσφορο στό μοναστήρι.. καί μετά μέ θαυμαστό τρόπο ὁ Θεός τούς ἔστελνε ὅτι χρειαζόντουσαν∙ θά λέγαμε πολλές φορές κυριολεκτικά τήν τελευταία ὥρα! Γιά νά φανεῖ ἡ πίστη τους, νά δοκιμαστεῖ ἡ πίστη τους καί ἡ πίστη στήν Θεία Πρόνοια.
Ἡ Θεία Πρόνοια εἶναι, ὅπως εἴπαμε, ἡ ἐνέργεια τοῦ Θεοῦ, ἡ ὁποία κατευθύνει τά πάντα. Λέει ὁ ἅγιος Ἰσαάκ ὁ Σύρος, (διαβάζουμε στή συλλογή «Φῶς στά Φῶτα»): Ἡ σκέπη καί ἡ Πρόνοια τοῦ Θεοῦ ἁπλώνεται πάνω σέ ὅλους τούς ἀνθρώπους. Τήν βλέπουν ὅμως, ὅσοι καθάρισαν τόν ἑαυτό τους ἀπό τήν ἁμαρτία. Οἱ ἄλλοι δέν τήν βλέπουν. Γι’ αὐτό ἀκοῦς ἀνθρώπους, πού σοῦ λένε ἔτσι κοσμικά καί ὄχι χριστιανικά, νά λένε «ποῦ εἶναι ὁ Θεός;.. δέν ὑπάρχει Θεός.. ποῦ Τόν βλέπεις ἐσύ τόν Θεό;». Δέν βλέπει τόν Θεό, γιατί εἶναι βρώμικη ἡ καρδιά του. Ὁ ἄνθρωπος βλέπει τόν Θεό μέ τήν καθαρή καρδιά. Καί ἡ καρδιά καθαρίζει, ὄταν ὁ ἄνθρωπος ἐξομολογεῖται καί μετανοεῖ καί διορθώνεται. Ἄν δέν μετανοεῖ, ἄν δέν ἐξομολογεῖται, δέν ἔχει μάτια νά δεῖ τόν Θεό οὔτε τήν Πρόνοια τοῦ Θεοῦ, καί νομίζει ὅτι εἶναι μόνος καί ἔρημος στόν κόσμο καί ὅτι δέν ὑπάρχει γι’ αὐτόν κανένας πού νά νοιάζεται. Ὑπάρχει ὅμως ἕνας, πού εἶναι ὁ παντοδύναμος Θεός! Κι Αὐτός εἶναι ἀρκετός! Δέν χρειάζεται νά νοιαστεῖ ἄλλος ἄνθρωπος γιά μᾶς! Ἀλλά ἐπειδή οἱ ἄνθρωποι δέν πιστεύουνε σωστά στόν Θεό, ἀναζητοῦν ἀνθρώπους νά τούς νοιάζονται καί νά πονᾶνε γιά αὐτούς. Καί λένε «θέλω ἕναν ἄνθρωπο.. εἶμαι ἄνθρωπος καί θέλω ἕναν ἄνθρωπο..». Ἄν ὅμως εἶχες πίστη στόν Θεό, θά ἔλεγες «δέν χρειάζομαι ἄνθρωπο», ἀφοῦ ἔχω τόν Θεό τόν παντοδύναμο, τόν πάνσοφο, τόν πανάγαθο, ὁ Ὁποῖος μοῦ κατευθύνει τά πάντα, μοῦ διοικεῖ τή ζωή μου, μοῦ δίνει ὅ,τι χρειάζομαι, εἶναι το πᾶν γιά μένα! Ὅπως ἔλεγε ὁ Ἅγιος Πορφύριος, «ὁ Χριστός εἶναι το πᾶν». Καί ὁ Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος, πού γιορτάζουμε σήμερα, ἔλεγε ὅτι «Ἐγώ ἔγινα γιά σένα τροφή, ἔγινα γιά σένα πατέρας ἔγινα μητέρα, ἔγινε ἀδελφός, ἔγινε ἀδελφή, Ἐγώ γιά σένα ἀνέβηκα στό Σταυρό..». Τά βάζει αὐτά στό στόμα τοῦ Χριστοῦ, «Ἐγώ εἶμαι ὁ γιατρός, ὅ,τι χρειάζεσαι εἶμαι Ἐγώ.. ἐσύ εἶσαι τό πᾶν γιά μένα, καί Ἐγώ εἶμαι τό πᾶν γιά σένα, τί ἄλλο θέλεις;».
Μήν πιστεύεις καί μήν ἐλπίζεις σέ μάταιους ἀνθρώπους. Αὐτό ἔχουμε πάθει ἐμεῖς. Κατεξοχήν στήν ἐποχή μας πιστέψαμε σέ πολιτικούς, πιστέψαμε στούς τάδε, στούς τάδε, καί γίναμε καταραμένοι∙ γιατί ὅπως λέει ἡ Ἁγία Γραφή, «ἐπικατάρατος ὁ ἐλπίζων ἐπ’ ἄνθρωπον» (Ἱερ. 17, 5). Ἐνῶ ἄν ἐλπίζαμε στήν Πρόνοια τοῦ Θεοῦ, δέν θά εἴχαμε κανένα πρόβλημα. Μᾶς λένε οἱ πολιτικοί μας οἱ ἄθεοι, «πιστέψτε στόν ἑαυτό σας, γιά νά βγεῖτε ἀπό τήν κρίση». Τελείως λάθος! Πρέπει νά πιστέψουμε στόν Θεό γιά νά βγοῦμε ἀπό τήν κρίση καί ἀπό τήν ὅποια κρίση.
Μήν πιστεύεις καί μήν ἐλπίζεις σέ μάταιους ἀνθρώπους, οἱ ὁποῖοι μέ τίς διδασκαλίες τους γιά κινήσεις ἀστεριῶν καί μέ ἄλλες ἀφελεῖς δοξασίες μοίρας τύχης.. ἐπηρεάζουν τή ζωή σου. Ἀκόμα καί οἱ πρωθυπουργοί μας καί οἱ πρωθυπουργοί ἄλλων κρατῶν, ὅλοι ἔχουν ἀπό ἕναν ἀστρολόγο, ἀπό ἕναν μάγο καί περισσότερους, καί τούς συμβουλεύονται. Ἄν εἶναι δυνατόν! Ἀπό ἀνθρώπους ματαίους, ματαιόφρονες καί ὑποταγμένους στόν πονηρό, ἄν εἶναι δυνατόν ποτέ νά μάθεις τό μέλλον! Ὁ διάβολος ποτέ δέν ξέρει τό μέλλον.
Πίστευε μόνο στήν ἀγάπη τοῦ Θεοῦ καί στήν Θεία Πρόνοια∙ καί ἀφήσου καί ἄφησε καί τό μέλλον σου καί τά πάντα σου στόν Χριστό. Αὐτό δέν σημαίνει ὅτι θά γίνεις τεμπέλης, δέν θά κάνεις τίποτα. Θά κάνεις τό θέλημα τοῦ Θεοῦ, πού εἶναι ἡ ἀγάπη καί ἡ προσφορά, ἡ λατρεία στόν Χριστό καί ἡ προσφορά στόν πλησίον, ἀλλά χωρίς ἄγχος, χωρίς ἀγωνία γιά τό μέλλον.
Δέν εἶναι δυνατόν, λέει ὁ Ἱερός Χρυσόστομος πού γιορτάζουμε σήμερα, τή στιγμή πού ὑπάρχει τόση τάξη στό σύμπαν, νά μήν ὑπάρχει ἡ Πρόνοια τοῦ Θεοῦ. Ξέρετε, σύμφωνα μέ τήν φυσική, τήν ἐπιστήμη τῆς φυσικῆς, τό δεύτερο ἀξίωμα τῆς θερμοδυναμικῆς, σέ ἕνα σύστημα (κλειστό σύστημα), αὐξάνεται μέ τήν πάροδο τοῦ χρόνου ἡ ἀταξία. Ὅποια στοιχεῖα ὑπάρχουν μέσα στό σύστημα καί ὅποια τάξη ὑπάρχει, σιγά-σιγά καταστρέφεται, διαλύεται. Τό σύμπαν, πού εἶναι ἕνα ὁλόκληρο σύστημα, δέν διαλύεται, οὔτε χάνεται ἡ τάξη ἐδῶ καί ἑκατομμύρια χρόνια! Γιατί; Γιατί ἀκριβῶς ὑπάρχει ἡ Πρόνοια τοῦ Θεοῦ. Ἀλλιῶς θά ἔπρεπε νά ἔχει διαλυθεῖ τό σύμπαν, νά ἔχει πάψει νά ὑπάρχει ὅλη αὐτή ἡ τάξη. Κι ὅμως λειτουργεῖ τέλεια, πολύ πιό τέλεια ἀπό ἕνα καλοκουρδισμένο ρολόι. Γιατί ἀκριβῶς, ὅπως λέει ὁ Ἱερός Χρυσόστομος, ὑπάρχει αὐτή ἡ τόση τάξη, πού ἀποδεικνύει ὅτι ὑπάρχει Θεός. Ὑπάρχει κάποια δύναμη, ὑπάρχει ἕνα πρόσωπο παντοδύναμο, τό Ὁποῖο συντηρεῖ αὐτή τήν τάξη.
Κι ἄν δέν ὑπάρχει Θεός, πῶς ἔγιναν ὅλα αὐτά; Καί ὄχι μόνο ὅτι συντηροῦνται, ἀλλά καί τό ὅτι ἦρθαν στήν ὕπαρξη. Καί αὐτό εἶναι ἐπίσης πολύ σπουδαῖο. Ποιός τά ἔφερε στήν ὕπαρξη; Ἐδῶ βλέπεις ἕνα σπίτι, καί ποτέ δέν μπορεῖς νά πεῖς -ἐκτός ἄν εἶσαι τρελός- ὅτι ἔγινε ἀπό μόνο του! Κι ὅμως, ὑπάρχουν ἐπιστήμονες τρελοί, πού λένε ὅτι τό σύμπαν ἔγινε ἀπό μόνο του, τυχαῖα. Ἄν ὑπάρχει Θεός, εἶναι δυνατόν νά παραβλέπει τά δημιουργήματα Του; λέει πάλι ὁ Ἱερός Χρυσόστομος.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου