Ήμουν στον δρόμο, πηγαίνοντας στην Εκκλησία για τον Όρθρο. Ο ήλιος είχε ανατείλει και το φως του έπεφτε σ’ ένα τζάμι. Η αντανάκλασις ήταν τόσο δυνατή, ώστε ήταν αδύνατο να κυττάξεις εκείνο το γυαλί, όπως είναι αδύνατο να κυττάξεις τον ίδιο τον ήλιο.
Συλλογίσθηκα τότε: Αν ο υλικός, ο κτιστός ήλιος αντανακλάται με τόση λάμψη από το φτωχό γυαλί, τι συμβαίνει με τον Ήλιο της Δικαιοσύνης, τον Κύριο, όταν αντανακλάται από μία καθαρή καρδιά;
Λαμπρότατα αντανακλάται ο Θεός στους Αγίους Του, που καθάρισαν και διηύγασαν την καρδιά τους «παντὸς μολυσμοῦ σαρκὸς καὶ πνεύματος, ἐπιτελοῦντες ἁγιωσύνην ἐν φόβῳ Θεοῦ» (Β Κορ. 7,1)
Ναι, λαμπρότατα αντανακλάται στις ψυχές των εκλεκτών Του. Αυτές οι καθαρές ψυχές, αυτές οι εικόνες του Θεού, σαν ακηλίδωτα κάτοπτρα λάμπουν στο Φως του Ήλιου της Δικαιοσύνης.
Άγιος Ιωάννης της Κρονστάνδης
https://proskynitis.blogspot.com/2022/12/blog-post_40.html
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου