Ὁ Καλὸς Θεὸς οἰκονόμησε, ὥστε τὸ ἀνδρόγυνο νὰ συνδέεται μὲ τέτοιου εἴδους ἀγάπη, ποὺ νὰ ἐγκαταλείπουν ἀκόμη καὶ τοὺς γονεῖς τους καὶ ὁ ἄνδρας καὶ ἡ γυναίκα. Ἂν δὲν ὑπῆρχε αὐτὴ ἡ ἀγάπη, δὲν θὰ μποροῦσαν νὰ κάνουν δική τους οἰκογένεια. Ὁ σκοπὸς τῶν γονέων λήγει μετὰ τὴν ἀποκατάσταση τῶν παιδιῶν. Στὴν συνέχεια τὰ παιδιὰ τοὺς ὀφείλουν μόνον πολὺ σεβασμὸ καὶ τόση ἀγάπη, ὅση χρειάζεται πρὸς τοὺς γονεῖς.
Δὲν θέλω νὰ πῶ μὲ αὐτὸ νὰ μὴν ἀγαποῦν τοὺς γονεῖς τους, ἀλλὰ νὰ ἔχουν πρῶτα ἀγάπη μεγάλη μεταξύ τους καὶ μετὰ νὰ ἀγαποῦν τοὺς γονεῖς τους. Νὰ εἶναι τόσο ἀγαπημένοι, ὥστε ἀπὸ τὴν ἄφθονη ἀγάπη ποὺ θὰ ἔχουν, νὰ δίνουν καὶ στοὺς γονεῖς τους τὴν ὑπερχείλιση τῆς ἀγάπης τους καὶ ὅλον τὸν σεβασμό τους καὶ τὴν εὐγνωμοσύνη τους. Ἡ ἀγάπη τους νὰ εἶναι ἀρχοντική, γιὰ νὰ φροντίζη ὁ ἕνας γιὰ τοὺς γονεῖς τοῦ ἄλλου, ὅσο μπορεῖ περισσότερο.
Πολὺ βοηθάει στὴν ὁμόνοια τῆς οἰκογενείας, ὁ ἄνδρας νὰ ἀγαπάη τὴν γυναίκα του περισσότερο ἀπὸ τὴν μητέρα του καὶ ἀπὸ κάθε ἀγαπητὸ καὶ συγγενικό του πρόσωπο. Ἡ ἀγάπη του πρὸς τοὺς γονεῖς του νὰ διοχετεύεται διὰ μέσου τῆς γυναίκας του. Τὸ ἴδιο φυσικὰ πρέπει νὰ κάνη καὶ ἡ γυναίκα.
Γνωρίζω ἀνδρόγυνα ποὺ στὶς ἀρχὲς ἔχουν προβλήματα μεταξύ τους, ἐπειδὴ ἡ γυναίκα ἢ ὁ ἄνδρας ἀγαπάει τὴν μάνα του μὲ ὑπερβολικὴ ἀγάπη. Αὐτὸ ξεκινάει ἀπὸ τὸ φιλότιμο ποὺ ἔχουν· νιώθουν μεγάλη εὐγνωμοσύνη γιὰ τὴν μάνα τους. Σιγὰ-σιγὰ ὅμως, ὅταν συνδεθοῦν μεταξύ τους, δὲν θὰ ὑπάρχη πρόβλημα. Δὲν θὰ ἦταν φυσιολογικό, ἂν ἀγαποῦσαν ἀμέσως ὁ ἕνας τὸν ἄλλον μὲ τέτοια ἀγάπη ποὺ θὰ ἀναπλήρωνε τὴν ἀγάπη τῆς μάνας.
Ὅταν ὁ σύζυγος σέβεται τοὺς γονεῖς του, αὐτὸ εἶναι τιμή του, ὅπως καὶ γιὰ τὴν νύφη τιμὴ εἶναι νὰ σέβεται καὶ νὰ ἀγαπᾶ τὴν πεθερά της, γιατὶ γέννησε τὸν ἄνδρα της, τὸν μεγάλωσε, καὶ τώρα μεγάλον τὸν χαίρεται αὐτή. Ὅλα αὐτὰ μιλοῦν ἀθόρυβα στὶς ψυχὲς τῶν παιδιῶν τους.
Ἡ μάνα, ὅταν παντρέψη τὸν γιό της, ἐπειδὴ πρῶτα ἔβρισκε μεγάλη ἀνακούφιση ἀπὸ τὴν ἀγάπη ποὺ τῆς ἔδειχνε – καὶ οἱ γέροι γίνονται ξανὰ σὰν μωρά –, νιώθει, ὅπως νιώθει τὸ μεγαλύτερο παιδί, ὅταν δῆ στὴν ἀγκαλιὰ τῆς μητέρας ἄλλο μωρό. Βλέπεις, ἂν δὲν κόψη κανεὶς τὰ πάθη, ὅταν εἶναι νέος, ὅσο μεγαλώνει, ἐξασθενεῖ ἡ θέληση καὶ τὰ πάθη αὐξάνουν περισσότερο. Ἡ νύφη ὅμως δὲν πρέπει νὰ τὸ παρεξηγήση αὐτό. Ἂν μάλιστα φροντίζη τὴν ἡλικιωμένη πεθερά της, ἂς κάνη λίγη ὑπομονή, γιὰ νὰ μὴ χάση τὸν μισθὸ ποὺ ἀποταμιεύει ἀπὸ τὴν φροντίδα ποὺ τῆς προσφέρει.
Ἂν τώρα ὑπηρετῆ μὲ ὑπομονὴ τὴν πεθερά της, ἀργότερα, ὅταν περάση ἡ ταλαιπωρία, θὰ χαίρεται γιὰ τὸ καλὸ ποὺ τῆς πρόσφερε. Φυσικὰ καὶ ἡ πεθερὰ πρέπει νὰ ἀγαπάη τὶς νύφες της σὰν κόρες της. Ἡ γιαγιά μου – ἡ μητέρα τοῦ πατέρα μου – ἀγαποῦσε τὴν μητέρα μου πιὸ πολὺ ἀπὸ τὸν πατέρα μου. Ὅταν παντρεύτηκαν τὰ ἀδέλφια μου, ἔλεγαν οἱ γειτόνισσες: «Τώρα ποὺ θὰ ἔρθουν οἱ νυφάδες...». Καὶ ἡ μητέρα μου τὶς ἔλεγε: «Γιατί τὸ λέτε αὐτό; Ἐμένα ἡ πεθερά μου μὲ ἀγαπάει πιὸ πολὺ καὶ ἀπὸ τὴν κόρη της. Γιατί κι ἐγὼ νὰ μὴν ἀγαπάω ἔτσι τὶς νύφες μου;». Καὶ πράγματι τὶς ἀγαποῦσε κι ἐκείνη σὰν κόρες της.
Ἀπὸ τὸ βιβλίο Γέροντος Παϊσίου Ἁγιορείτου ΛΟΓΟΙ Δ' «Οἰκογενειακὴ ζωή»
http://ethnegersis.blogspot.com/2023/07/blog-post_03.html
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου