Ἡ προαιρετικότητα τοῦ Προσωπικοῦ Ἀριθμοῦ ΔΕΝ ἀρκεῖ – Ἡ ἐλευθερία ΔΕΝ διαπραγματεύεται.

συμφωνούμε με την θέση του κυρίου Νικολάου Παπαδόπουλου

Μολονότι η «Πρόταση Νόμου» περί προαιρετικότητας χορήγησης του Προσωπικού Αριθμού περιλαμβάνει διατάξεις που κινούνται προς τη σωστή κατεύθυνση, επιχειρώντας να μετριάσουν τον ασφυκτικό κλοιό του ηλεκτρονικού ολοκληρωτισμού και της ισοπεδωτικής ψηφιοποίησης της καθημερινότητας, η κεντρική της ιδέα πάσχει θεμελιωδώς.

Μια ευνομούμενη Πολιτεία οφείλει, πρωτίστως, να σέβεται αλλά και να προστατεύει την αξία του ανθρώπου, όπως επιτάσσει το άρθρο 2 παρ. 1 του Συντάγματος, και να διασφαλίζει την ισότητα όλων ενώπιον του νόμου, σύμφωνα με το άρθρο 4 παρ. 1 . Αντιθέτως, ο Προσωπικός Αριθμός, ως μοναδικός και ενιαίος ψηφιακός κωδικός, όχι μόνον δεν σέβεται και δεν προστατεύει αλλά απειλεί και περιορίζει την αξία του ανθρώπινου προσώπου, μετατρέπει τον άνθρωπο σε έναν μοναδικό αριθμό.

Η προαιρετικότητα, όσο θετική κι αν ακούγεται, αφήνει ανυπεράσπιστους όσους πολίτες, από άγνοια ή ελλιπή ενημέρωση, θα σπεύσουν να αποδεχτούν τον Προσωπικό Αριθμό, αγνοώντας τις σοβαρές επιπτώσεις: τη διασύνδεση-ενοποίηση των προσωπικών τους δεδομένων, την είσοδο του κράτους ακόμη και στις πιο ιδιωτικές πτυχές της ζωής τους (ψηφιακό χρήμα, ψηφιακό πορτοφόλι), τα βιομετρικά δεδομένα (κάμερες, αναγνώριση προσώπου) και το απόλυτο ηλεκτρονικό φακέλωμα. Ένα σενάριο που σύσσωμη η αντιπολίτευση είχε καταγγείλει ήδη από τη δεκαετία του ’80, όταν επιχειρήθηκε η καθιέρωση του «Ενιαίου Κωδικού Αριθμού Μητρώου (ΕΚΑΜ)».

Περαιτέρω, η υποχρέωση δήλωσης άρνησης του Προσωπικού Αριθμού μέσω ηλεκτρονικής καταχώρισης, δεν μπορεί να γίνει αποδεκτή. Η άρνηση συμμετοχής στο σύστημα δεν μπορεί να απαιτεί… συμμετοχή στο ίδιο το σύστημα! Το αυτονόητο δικαίωμα στην παραδοσιακή ταυτότητα δεν μπορεί να παρουσιάζεται ως εξαίρεση ή ιδιαιτερότητα.

Τέλος, ενώ η Πρόταση Νόμου διακηρύσσει ότι η επιλογή μη χρήσης του Προσωπικού Αριθμού δεν θα επιφέρει διακριτική ή δυσμενή μεταχείριση, η ίδια η Αιτιολογική Έκθεση ομολογεί πως στόχος είναι η «βελτίωση της διοικητικής αποτελεσματικότητας». Αυτό σημαίνει, de facto, ότι οι «αρνητές» του αριθμού θα βρεθούν αντιμέτωποι με εμπόδια και καθυστερήσεις στις συναλλαγές τους, βιώνοντας έμμεσα τιμωρητική μεταχείριση. Δεν μπορώ να αποδεχτώ την δημιουργία πολιτών δύο ταχυτήτων, όπως ουσιαστικά προτείνεται με το σχέδιο νόμου.

Σε μια τόσο κρίσιμη συγκυρία για τα ανθρώπινα δικαιώματα και τις ατομικές ελευθερίες, η στάση μας οφείλει να είναι ανυποχώρητη. Αν θέλουμε να διασώσουμε έστω και το ελάχιστο —το δικαίωμα της επιλογής, το δικαίωμα να πούμε «όχι»— οφείλουμε να διεκδικήσουμε το μέγιστο: την πλήρη και άνευ όρων απόρριψη του Προσωπικού Αριθμού. Μόνον αν σταθούμε ολόρθοι απέναντι στην επιβολή του ηλεκτρονικού φακελώματος, διεκδικώντας το 100% της ελευθερίας μας, θα έχουμε πιθανότητες να διαφυλάξουμε το ελάχιστο. Κάθε συμβιβασμός ισοδυναμεί με παράδοση άνευ μάχης, με ανυπολόγιστες συνέπειες για την προσωπική μας ελευθερία και την ανθρώπινη αξιοπρέπεια.

Για τους λόγους αυτούς, έκρινα ότι η υπογραφή της Πρότασης Νόμου που υπεβλήθη από τη «ΝΙΚΗ» (την οποία μου έδωσαν να υπογράψω χωρίς να έχω προηγουμένως καμία απολύτως ενημέρωση για το περιεχόμενό της), δεν ήταν η ενδεδειγμένη επιλογή και δεν συνάδει με τη συνείδησή μου.

Τιμή και χρέος μου η ελευθερία του προσώπου, χωρίς υποσημειώσεις και αστερίσκους.

Νικόλαος Παπαδόπουλος

ΥΓ. Υπέβαλα σήμερα επίκαιρη ερώτηση προς τον Υπουργό Ψηφιακής Διακυβέρνησης με θέμα «Αναγραφή και αποθήκευση Προσωπικού Αριθμού στο Δελτίο Αστυνομικής Ταυτότητας» και ερώτηση προς τον Υπουργό Εθνικής Άμυνας με θέμα: «Λήψη πολιτικών – ψηφιακών ταυτοτήτων από στρατιωτικούς» (από 1η Μαΐου επιβάλλουν σε στρατιωτικούς να πάρουν υποχρεωτικά την νέα Αστυνομική ταυτότητα).

https://tasthyras.wordpress.com/2025/05/04/η-προαιρετικότητα-του-προσωπικού-αρι/#more-115047