Ἔπειδή ἡ ζωή ἦταν δύσκολη τότε κι ἐργαζόταν μόνο ὁ σύζυγος, προσπαθοῦσαν μέ οἰκονομία νά ζήσουν, γιά νά μπορέσουν νά χτίσουν κι ἕνα σπιτάκι, μήπως γλυτώσουν ἀπ᾿ τό ἐνοίκιο, πού τούς ἐξαντλοῦσε οἰκονομικά. Τά παιδάκια ὅμως ἦταν ἀδύνατα, καί εἰδικά τό ἕνα. Ὁ γιατρός στόν ὁποῖο τά πῆγαν, συνέστησε καλή διατροφή· καλύτερη ἀπ᾿ ὅση εἶχαν.
Ἡ μητέρα συμφώνησε μαζί του καί προσπαθοῦσε νά πείσει καί τό σύζυγό της, ὁ ὁποῖος, ἄν καί ἦταν κι ἐκεῖνος καλός πατέρας καί τ᾿ ἀγαποῦσε τά παιδιά, ἤθελε νά ἐξακολουθήσει τή μικρή ἀποταμίευση, γιά τό λόγο πού προαναφέρθηκε. Ἔτσι ἔφτασαν νά διαφωνήσουν. Ἥρεμα, βέβαια, ἀλλά δημιουργήθηκε ἕνα στενόχωρο ἀδιέξοδο.Αὐτή ἡ συζήτηση ἔγινε μέσα στόν κῆπο τοῦ Ζαππείου, ὅπου οἱ γονεῖς εἶχαν βγεῖ περίπατο μαζί μέ τά μικρά παιδάκια τους. Ἡ νεαρή μητέρα, ἡ ὁποία σημειωτέον ἦταν ὀρφανή ἀπό μικρό παιδί καί δέν εἶχε κοντά της κανέναν συγγενῆ, γιά νά βοηθήσει νά πειστεῖ ὁ σύζυγος, ἔνιωσε πολύ πόνο καί τά μάτια της γέμισαν δάκρυα. Δέν εἶπε ὅμως οὔτε λέξη. Ἦταν ἄνθρωπος πού εἶχε τήν δύναμη τῆς ὑπομονῆς καί τῆς σιωπῆς στίς δύσκολες ὧρες. Προσευχήθηκε ὅμως νοερά ἐκείνη τή στιγμή μέ ἀφάνταστη πίστη καί πόνο καί εἶπε στό Θεό:
"--Θεέ μου! Λυπήσου με, καί φώτισέ τον! Λυπήσου με, γιατί δέν ἔχω κανέναν νά μέ βοηθήσει! Κανέναν!..."Ἐνῶ ὅμως ἔλεγε αὐτά μέ τή μυστική προσευχή της, βλέπει δίπλα της φωτεινή μεγαλοπρεπῆ ὕπαρξη! Ἕνα γλυκύτατο Ἄγγελο τοῦ Θεοῦ μέ ξανθά μαλλιά, πού τήν κοίταζε μέ πολλή ἀγάπη καί συμπάθεια! Ταράχτηκε ἐλαφρά, ἀλλά καί πάλι κατάφερε καί δέ μίλησε. Ὁ Ἄγγελος, ὁ Ἄγγελος της, ἀμέσως ἔγινε ἄφαντος, ἀφοῦ πρῶτα τῆς ἔδωσε τό ἐλπιδοφόρο μήνυμα τοῦ Θεοῦ: "Δέν εἶσαι μόνη, κόρη μου!..."Σέ λίγο ἀκούστηκε γλυκειά καί ταπεινωμένη ἡ φωνή τοῦ συζύγου της νά λέει:
"-- Ἔχεις δίκιο, "Μαρία" μου. Πρῶτα εἶναι ἡ ὑγεία τῶν παιδιῶν μας καί μετά ἔχει ὁ Θεός καί γιά τό σπίτι!"Νά πῶς λύνονται οἱ διαφωνίες, ὅταν ὑπάρχουν ἄνθρωποι προσευχῆς! Καί τό ἄλλο:
Κανείς δέν εἶναι πραγματικά μόνος, ἀλλά νιώθει μόνος, ἄν δέν ζεῖ κατά Θεόν...
Ἔκδοσις: " Ἱ. Μονῆς Παναγίας Βαρνάκοβας Δωρίδα 2005
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου