Τα οικογενειακά μεγάλα προβλήματα οδήγησαν τον Νίκο, τελειόφοιτο μαθητή του Σεβασμιωτάτου Νεκταρίου στη Ριζάρειο, σε αδιέξοδο. Τίποτε δεν μπορούσε να τον παρηγορήσει και αποφάσισε να αυτοκτονήσει. Ο Νεκτάριος κατάλαβε την τραγωδία και έσπευσε.
Τον πήρε απ' το χέρι και πήγαν μαζί στην Εκκλησία της Σχολής. Γονάτισαν κι οι δυό μπροστά στην Παναγία. Ο Σεβασμιώτατος προσευχήθηκε δακρυσμένος για τον μαθητή του.
Ο Νίκος, στη συνέχεια, δεν "έπαιξε" την τελευταία του πράξη, όπως σχεδίαζε, αλλά σε μια βδομάδα έπεσε βαριά άρρωστος. Τον πήγαν στον "Ευαγγελισμό". Οι γιατροί δεν εξακρίβωσαν την αιτία της αρρώστιας. Εκείνος καθημερινά χειροτέρευσε. Το Συμβούλιο της Σχολής αποφάσισε να τον στείλει πίσω στο χωριό του. Ο Σχολάρχης άγιος Νεκτάριος επενέβη και πάλι. Τον έθεσε υπό την προσωπική προστασία του.
Και όταν οι γιατροί μετά από λίγο ανακοίνωσαν τον επικείμενό του θάνατο, ο Σεβασμιώτατος καλεί όλους τους Ριζαρείτες να αγρυπνήσουν προσευχόμενοι για τη σωτηρία του.
Πίστη και δάκρυα, ξημερώνοντας Κυριακή, αρχές του αιώνα, στον άη Γιώργη της Ριζαρείου. Ο Άγιος Πενταπόλεως συγκινημένος λειτούργησε "υπέρ υγείας του δούλου του Θεού Νικολάου" κι ύστερα κατευθύνθηκε στο δωμάτιο του να ξεκουραστεί. Και στον ύπνο του, σ' ένα εξαίσιο όνειρο, η Παναγία τον βεβαίωσε ότι "ο Νικόλαος θα γίνει καλά".
Πράγματι. Ο ετοιμοθάνατος νεαρός από την επομένη κιόλας καλυτέρεψε και σιγά σιγά θεραπεύθηκε. Αποφοίτησε από τη Σχολή και χειροτονήθηκε ιερέας, ιερομόναχος.
"Και καθώς ήταν ευλαβής και καλλίφωνος δεν έπαυε να υμνολογεί την Παναγία, να δοξάζει τον Θεό και να ευγνωμονεί τον Άγιο Πατέρα για την αγάπη του".
Ο Σεβασμιώτατος, άγιος Νεκτάριος ήταν πολύ ευαίσθητος στον ανθρώπινο πόνο, ιδιαίτερα όταν έφθανε στα "όρια" τους ανθρώπους. Στην εφημερίδα "Ιερός Σύνδεσμος" των Αθηνών (1895) όπου συχνά αρθρογραφούσε, έγραψε και μιά πραγματεία για τις αυτοκτονίες· ίσως αφορμή για τη συγγραφή της ήταν η ιστορία του Νίκου.
https://paraklisi.blogspot.gr/2017/11/blog-post_283.html
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου