Tί εἶναι ἐκκλησία;

ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΕΚΚΛΗΣΙΑ

Γράφει ὁ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΑΙΤΩΛΙΑΣ ΚΑΙ ΑΚΑΡΝΑΝΙΑΣ ΚΟΣΜΑΣ:

... τήν Ἐκκλησία τήν ἀποτελοῦν ἡ κεφαλή της, ὁ Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστός καί ὅλοι οἱ χριστιανοί, ὅσοι ὀρθοδόξως βαπτίστηκαν στό ὄνομα τῆς Ἁγίας καί Ὁμοουσίου Τριάδος.

Ὅταν ἀναφέρουμε τόν ὅρο Ἐκκλησία, ὀφείλουμε νά ὁμολογήσουμε ὅτι ἐννοοῦμε μόνο τήν Ὀρθόδοξο Ἐκκλησία μας. Καί τοῦτο διότι μόνον ἡ Ὀρθοδοξία ἀποτελεῖ τήν Ἐκκλησία.

Αὐτή κρατεῖ τήν ἀλήθεια γνησία, ἀκεραία, ὅπως τήν ἐφανέρωσε ὁ ἐνανθρωπήσας Θεός στόν κόσμο, ὅπως τήν διεφύλαξαν καί τήν ἐστερέωσαν οἱ Ἅγιοι Ἀπόστολοι, οἱ θεοφόροι Πατέρες, ὅπως τήν ἐπίστευσαν, τήν ἐκήρυξαν καί τήν ἔζησαν ὅλοι οἱ Ἅγιοί μας.

Πόσο ὡραία μᾶς διδάσκει ὁ ἅγιος Κοσμᾶς ὁ Αἰτωλός: «Ἐγώ ἐδιάβασα καί περί ἀσεβῶν, αἱρετικῶν καί ἀθέων, τά βάθη τῆς σοφίας ἠρεύνησα∙ ὅλες αἱ πίστεις εἶναι ψεύτικες, τοῦτο ἐκατάλαβα ἀληθινόν, ὅτι μόνον ἡ πίστις τῶν ὀρθοδόξων χριστιανῶν εἶναι καλή καί ἁγία».

Ἄρα, ὅσοι ἀνήκουν σέ ἄλλα ἐκτός Ὀρθοδοξίας δόγματα, δέν μποροῦν νά συμμετέχουν στά ὀρθόδοξα Μυστήρια, οὔτε νά συμπροσεύχονται μέ τούς ὀρθοδόξους.

Ἡ Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία μας, ὅσο ἐπιεικής εἶναι στούς ἀνθρώπους, πού ἐν μετανοίᾳ ζητοῦν νά ἐνταχθοῦν στή ζωή της καί νά ἐπιμεληθοῦν τή σωτηρία τους, τόσο αὐστηρή καί ἀνυποχώρητη εἶναι στούς συμβιβασμούς, στίς ἀλλοιώσεις τῆς ἀληθείας, στίς ὑποκριτικές φιλοφρονήσεις, στά ψεύδη τῶν ἐχθρῶν τῆς ἀληθείας.

Ποιοί εἶναι, ὅμως, οἱ ἐχθροί τῆς ἀληθείας;

Ὅλοι ἐκεῖνοι οἱ ὁποῖοι γίνονται ὄργανα τοῦ μισόκαλλου ἑωσφόρου, ἀλλοιώνουν τήν θεία ἀλήθεια καί ματαιώνουν τήν σωτηρία μας.

Παράδειγμα, ἡ εἰδωλολατρία, ἡ ὁποία μᾶς προσφέρει, μέ τίς ἐπιταγές τῆς νέας ἐποχῆς, τήν νεοειδωλολατρία καί τόν ἀποκρυφισμό, ἡ φιλοσοφία πού χωρίς Χριστό, θέλει νά ἀντικαταστήσῃ τόν θεῖο λόγο μέ τόν ἀνθρώπινο, ἀλλά καί οἱ αἱρέσεις πού μέ μανία πολεμοῦν καί θέλουν νά διαστρέψουν τήν ἀλήθεια, νά δώσουν πίστι στόν ἄνθρωπο καί ὄχι στόν Θεό.

Τόν Θεάνθρωπο Κύριο παραγνωρίζει καί ὁ Παπισμός, πού τοποθετεῖ σάν κέντρο καί ὁρατή κεφαλή ὅλης τῆς Ἐκκλησίας ἕνα ἄνθρωπο αἱρεσιάρχη, ἐγωκεντρικό, τάχα ἄλαθητο, τόν Πάπα.

Τόν Θεάνθρωπο Κύριο, τόν παραγνωρίζουν καί οἱ Προτεστάντες, οἱ ὁποῖοι ἀπέρριψαν τόν ἕνα Πάπα τῆς Ρώμης γιά νά γίνη ὁ κάθε Προτεστάντης Πάπας. Ἔτσι, οὔτε ὁ παπισμός, οὔτε ὁ προτεσταντισμός, πού εἶναι αἱρέσεις, δέν μποροῦν ποτέ, ἐφ’ ὅσον παραμένουν ἀμετανόητοι, νά ὀνομασθοῦν Ἐκκλησίες.

Νά μήν παραλείψουμε νά ἀναφέρουμε καί τήν παναίρεσι τοῦ Οἰκουμενισμοῦ

ΤΙ ΕΙΝΑΙ Ο ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΣ

Γράφει ὁ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΓΟΡΤΥΝΟΣ ΚΑΙ ΜΕΓΑΛΟΠΟΛΕΩΣ ΙΕΡΕΜΙΑΣ:

Ὑπάρχει ἕνα κίνημα πού λέγεται «Οἰκουμενισμός». Πρόσεχε μή σέ πλανήσει τό δόλιο αὐτό κίνημα. Εἶναι μιά μεγάλη αἵρεση, εἶναι «παναίρεση». Ἡ αἵρεση αὐτή θέλει νά ἑνώσει τήν ἀλήθεια τῆς πίστης μας μέ τά ψέματα τῶν ἄλλων θρησκειῶν, γιά ἀγάπη τάχα, γιά ἑνότητα τάχα. Ἀλλά, ὅπως τό καταλαβαίνεις, δέν μπορεῖ τό ψέμα νά ἑνωθεῖ μέ τήν ἀλήθεια, οὔτε τό φῶς νά ἑνωθεῖ μέ τό σκοτάδι. Ἐμεῖς οἱ Ὀρθόδοξοι μέ τό βάπτισμά μας ὁρκιστήκαμε ὅτι θά κρατήσουμε τήν πίστη μας, ὅπως μᾶς τήν παρέδωσαν οἱ Ἅγιοι Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας μας.

Γράφει ὁ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΑΙΤΩΛΙΑΣ ΚΑΙ ΑΚΑΡΝΑΝΙΑΣ ΚΟΣΜΑΣ:

Νά μήν παραλείψουμε νά ἀναφέρουμε καί τήν παναίρεσι τοῦ Οἰκουμενισμοῦ. Ἡ αἵρεσι αὐτή, ὄργανο τῆς νέας τάξεως πραγμάτων, θέλει νά ζυμώσῃ τήν γλυκυτάτη Ὀρθοδοξία μέσα στήν ἴδια σκάφη, μαζί μέ αἱρέσεις καί πλάνες, μέ ἀλλόθρησκες δοξασίες. Θέλει νά δημιουργήσῃ ἕναν Θεό, φυσικό δημιούργημα τοῦ ἀνθρώπου, χωρίς τήν ἀνόθευτη ἀλήθεια τῆς Ὀρθοδοξίας μας καί τήν ὑπακοή στό Εὐαγγέλιο τοῦ Χριστοῦ μας.

Διδάσκει ὁ ΠΑΤΗΡ ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ ΜΥΤΙΛΗΝΑΙΟΣ::

Μὲ τὴν καλὴ σημασία: Φιλοδοξεῖτε νὰ σωθεῖτε; Ἐὰν ναί, πρέπει νάχουμε ἐγρήγορση. Καὶ τὰ λέμε αὐτά, γιατὶ δὲν ξέρουμε αὔριο τί ἔρχεται. Ὄχι ἐπὶ θύραις, ἔχει μπεῖ μέσα ὁ ἐχθρός. Δὲν λέω τὶς αἱρέσεις μόνο, δὲν λέω ...πάμπολλα. Ἕνα θὰ πῶ μόνο, τὸν Οἰκουμενισμό. Ὁ ὁποῖος Οἰκουμενισμός, φορεῖς του ἔχει αὐτὴ τὴν στιγμὴ Πατριάρχες, Ἀρχιεπισκόπους, Ἐπισκόπους κ.ο.κ. Τὰ ἀκούσατε; Ὁ Οἰκουμενισμὸς ἔχει φορεῖς του: Πατριάρχες, Ἀρχιεπισκόπους, Ἐπισκόπους κ.ο.κ. Τὸ καταλάβατε; Πῶς λοιπόν, θὰ παίρνει τὸ μυαλό μας στροφές, ὅταν αὔριο θὰ μᾶς ποῦν –προοδευτικὰ ἐννοεῖται, μὲ τὴ μέθοδο τοῦ σαλαμιοῦ, λίγο-λίγο–  καὶ τοῦτο κι ἐκεῖνο. Δὲν θὰ ἀντιδράσουμε; Θὰ πιαστοῦμε στὸν ὕπνο; 

Ἀλλοίμονο σὲ κεῖνον ποὺ δὲν θὰ ἀντιδράσει.

Γράφει ὁ Γέροντας ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΚΑΨΑΝΗΣ:  

«Σπανίως ή ουδέποτε Ορθόδοξος θεολόγος διαφωνών προς τον τρόπον καθ’ ον διεξάγονται σήμερον οι διάλογοι καλείται να συμμετάσχη εις αυτούς και εάν κατά λάθος συμμετάσχη θα φροντίσουν δια την αντικατάστασίν του.  Διοργανούνται  επίσης οικουμενιστικά σεμινάρια, εις τα οποία εν συνεργασία μετά Ρωμαιοκαθολικών και Προτεσταντών θεολόγων επιχειρείται ο επηρεασμός των νέων θεολόγων και κληρικών και η οικουμενιστική των μόρφωσις.  Από τα επίσημα εκκλησιαστικά περιοδικά αποκλείονται θεολογικά κείμενα κριτικά του συγκρητιστικού Οικουμενισμού».

Γράφει ὁ μακαριστός ἐπίσκοπος ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΣ ΚΑΝΤΙΩΤΗΣ:

Ὁ Σατανᾶς, φθονῶν τὸ μεγαλεῖον τῆς Ὀρθοδοξίας, ἡ ὁποία παρέμεινε παρθένος ἁγνή, ἄμικτος ἀπὸ τὰ μιάσματα πλανῶν καὶ αἱρέσεων, ἐτεχνούργησε τὸ νέον τοῦτο σύστημα τοῦ Οἰκουμενισμοῦ. 

Ὑπὸ τὸ πρόσχημα τῆς ἀγάπης κρύπτεται ὁ Ἀπατεών, ὁ ὁποῖος προτρέπει τοὺς Ὀρθοδόξους ν᾿ἀνοίξουν τὰς θύρας καὶ νὰ δεχθοῦν καὶ νὰ ἐναγκαλισθοῦν ὅλους τοὺς αἱρετικούς, καὶ τοὺς ἀλλοθρήσκους ἀκόμη, καὶ νὰ γίνουν ὅλοι μία συναλοιφή.

Γράφει ὁ μακαριστός Ὁμολογητής θεολόγος ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΣΩΤΗΡΟΠΟΥΛΟΣ:

Ποιός εἶνε ὁ μεγαλύτερος ἐχθρὸς τῆς Πίστεως; Ὁ μεγαλύτερος ἐχθρὸς τῆς Πίστεως εἶνε ὁ Oἰκουμενισμὸς καὶ οἱ Oἰκουμενιστές, δημιουργήματα τοῦ Διαβόλου κατὰ τὴν ἐποχὴν τῆς προφητευμένης ἀποστασίας τῶν χαλεπῶν καιρῶν μας.

Ἀρχιοικουμενιστὴς δὲ σήμερα εἶνε ἀξιωματοῦχος τῆς Ἐκκλησίας, ποὺ λέγεται κορυφὴ τῆς Ἐκκλησίας ... ὄνομα Bαρθολομαῖος.

Aὐτὸς ὁ ἐκκλησιαστικὸς ἡγέτης δὲν πιστεύει «εἰς τὴν μίαν, ἁγίαν, καθολικὴν καὶ ἀποστολικὴν Ἐκκλησίαν...ἀλλὰ πιστεύει στὶς Aἱρέσεις, ἀποκαλώντας αὐτὲς Ἐκκλησίες. Ἡ Ἐκκλησία κατ' αὐτὸν δὲν εἶνε μία, ἀλλὰ πολλές. 

Ὁ Παῦλος κήρυξε «ἓν βάπτισμα» (Ἐφ. 4:5) Kαὶ τὰ βαπτίσματα τῶν αἱρετικῶν εἶνε ἔγκυρα κατὰ τὸν δεσπότη τοῦ Φαναρίου.

Ὁ Oἰκουμενισμὸς εἶνε παναίρεσι. Ἀλλ' εἶνε καὶ πανθρησκεία. Ὁ Bαρθολομαῖος ὀνομάζει τὶς ψεύτικες θρησκεῖες «σεβαστὲς» καὶ «σεβάσμιες», καὶ τὶς θεωρεῖ δρόμους σωτηρίας.

Ὁ Bαρθολομαῖος εἶνε ἀντιπατερικός. Τοὺς Πατέρες, οἱ ὁποῖοι ἀπέσχισαν τοὺς αἱρετικοὺς ἀπὸ τὸ σῶμα τῆς Ἐκκλησίας, θεωρεῖ θύματα τοῦ ἀρχεκάκου ὄφεως καὶ ὑποδίκους ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ! Kαὶ νὰ προσευχώμεθα νὰ τοὺς ἐλεήσῃ ὁ Θεός…!

     Παρακάτω προσφέρεται ένα μικρό απάνθισμα από την θεόπνευστη διδασκαλία συγχρόνων Αγίων και θεοφόρων Πατέρων μας, μέσω του οποίου δίνονται θεολογημένες και κανονικές απαντήσεις σε ζητήματα, που προέκυψαν από την σύνοδο της Κρήτης, όπως είναι για παράδειγμα οι σχέσεις μας με τους ετεροδόξους, οι λεγόμενοι διαχριστιανικοί διάλογοι, η παναίρεση του οικουμενισμού, οι μικτοί γάμοι, η νηστεία κ.α.

1). Άγιος Παίσιος ο Αγιορείτης:

- ‘‘Μία θρησκεία,’’ σοῦ λένε, ‘‘νὰ ὑπάρχη’’, καὶ τὰ ἰσοπεδώνουν ὅλα. Ρωτῆστε ἕναν χρυσοχόο: «Κάνει νὰ ἀνακατέψουμε τὴν σαβούρα μὲ τὸν χρυσό;» Οἱ Ἅγιοι Πατέρες κάτι ἤξεραν καὶ ἀπαγόρευσαν τὶς σχέσεις μὲ αἱρετικό.

- Όπως φαίνεται, αγάπησε μίαν άλλην γυναίκα μοντέρνα, που λέγεται Παπική Εκκλησία, διότι η Ορθόδοξος Μητέρα μας δεν του κάμνει καμμίαν εντύπωσι, επειδή είναι πολύ σεμνή. (Επιστολή προς τον Πατριάρχη Αθηναγόρα)

-Ὁ διάβολος ἅπλωσε τρία πλοκάμια νά πιάσει ὅλο τόν κόσμο. Τούς πλουσίους νά τούς πιάσει μέ τή Μασονία, τούς πτωχούς μέ τόν κομμουνισμό καί τους θρησκευόμενους μέ τόν οἰκουμενισμό.

-Μετά λύπης μου, από όσους φιλενωτικούς έχω γνωρίσει, δεν είδα να έχουν ούτε ψίχα πνευματική ούτε φλοιό. Ξέρουν, όμως, να ομιλούν για αγάπη και ενότητα, ενώ οι ίδιοι δεν είναι ενωμένοι με τον Θεόν, διότι δεν Τον έχουν αγαπήσει.

 

2). Όσιος Πορφύριος ο Καυσοκαλυβίτης.

- Οἱ διαθέσεις τοῦ Πάπα ἀνέκαθεν ἦταν νὰ ὑποτάξει τὴν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία καὶ θὰ ἔλθει ἡμέρα, ποὺ ὁ διάλογος θὰ ματαιωθεῖ· τίποτε δὲν πρόκειται νὰ γίνει.

3). Πατήρ Ιάκωβος Τσαλίκης:

- Χαρακτηριστικό περιστατικό από την αγία του βιοτή: Ὅταν ἔμεινε γιὰ διανυκτέρευση στὸ Μοναστήρι ἕνας παπικός, ὁ Γέροντας τοῦ φέρθηκε μὲ ἀγάπη. Στην ώρα του φαγητού ο Γέροντας κάθησε, εἶπε καὶ στοὺς ἄλλους νὰ καθήσουν, ἔκανε τὸν σταυρό του καὶ ἄρχισε νὰ τρώη. Ὁ παπικὸς παίρνει τὸν λόγο καὶ λέει στὸν Γέροντα: ‘‘Γέροντα, δὲν θὰ κάνωμε προσευχή;’’ Καὶ ὁ Γέροντας ἤρεμα τοῦ ἀπαντᾶ: ‘‘Καλύτερα νὰ κάνωμε σιωπή.’’ Καὶ συνέχισε τὸ φαγητό του.

Επ’ αυτού σχολιάζει ο Νεόφυτος Μόρφου: Ἂς κατανοήσουν τὸ πνεῦμα τοῦ ἁγίου Γέροντος, ὅσοι ἐπιμένουν στὶς συμπροσευχὲς μὲ τοὺς ἑτεροδόξους.

4).  Γέρων Εὐμένιος Σαριδάκης, πνευματικὸν τέκνον τοῦ ὁσίου Νικηφόρου τοῦ Λεπροῦ.

- Περιγράφει ως αυτήκοος μάρτυς, ο Μητροπόλίτης Μόρφου Νεόφυτος: Ὁ Γέροντάς μας, π. Εὐμένιος Σαριδάκης, μοῦ ἐκμυστηρεύθηκε ὅτι μνημόνευσε στὴν Πρόθεση τὸν Εὐρωπαῖο γνωστὸ ἀνθρωπιστὴ Ραοὺλ Φολλερώ, παπικὸ στὸ δόγμα, ἐπειδὴ εἶχε εὐεργετήσει τὸ Λεπροκομεῖο καὶ ἦταν πολὺ καλὸς ἄνθρωπος. Τότε, ἄγγελος Κυρίου τοῦ πέταξε τὴ μερίδα ἀπὸ τὸ ἅγιο Δισκάριο τρεῖς φορές. Τὴν τρίτη φορά, τοῦ ἐμφανίσθηκε λέγοντάς του ὅτι ἐκεῖ (στὴν Πρόθεση) ἔχουν θέση μόνο τὰ μέλη τῆς Ἐκκλησίας. Τοῦ ἐξήγησε, ὅτι στὴν εὐχαριστιακὴ Ἀναφορὰ, μόνο τοὺς Ὀρθοδόξους μπορεί να βάλλει, γιατὶ αὐτοὶ ἀποτελοῦν τὰ μέλη τῆς μίας, ἁγίας, καθολικῆς καὶ ἀποστολικῆς Ἐκκλησίας.

5). Άγιος Ανατόλιος της Όπτινα:

-Ο εχθρός του ανθρωπίνου γένους θα ενεργεί με πονηρία, με σκοπό να ελκύσει εντός της αιρέσεως, εάν ήτο δυνατόν ακόμη και τους εκλεκτούς. 

Θα αρχίσει ανεπαίσθητα να διαστρεβλώνει τις διδασκαλίες και τους θεσμούς της Εκκλησίας και το πραγματικό νόημα τους, όπως μας παρεδόθησαν από τους Αγίους Πατέρες εν Αγίω Πνεύματι. 

Οι αιρετικοί θα πάρουν την εξουσία της εκκλησίας και θα τοποθετήσουν ιδικούς τους υπηρέτες παντού, οι δε πιστοί θα καταφρονούνται. 

Να αναγνωρίζεις, σ’ αυτούς τους λύκους με ένδυμα προβάτου, από τις υπερήφανες διαθέσεις τους και από την αγάπη τους για εξουσία.

6). Γέρων Φιλόθεος Ζερβάκος

 - Η ταπεινή μου γνώμη, αναφορικώς με το ενωτικόν πνεύμα προς την παναίρεσιν του Οικουμενισμού το οποίον διακατέχει το Οικουμ. Πατριαρχείον, είναι, ότι οφείλομεν ως ορθόδοξοι Χριστιανοί και μάλιστα ως μοναχοί, να ακολουθήσωμεν όχι την γνώμην την ιδικήν μας, αλλά την γνώμην των Αγίων Πατέρων μας, Προφητών, Αποστόλων, Διδασκάλων και κηρύκων της αληθούς πίστεως ημών.

7). Γέρων Επιφάνιος Θεοδωρόπουλος

- Παναγιώτατε, διακηρύσσετε urbi et orbi ότι «ουδεμία διαφορά χωρίζει τας δύο Εκκλησίας». Συμπροσεύχεσθε μετ’ αντιπροσώπων αυτού και φέρεσθε προς αυτούς σχεδόν όπως και προς τους Ορθοδόξους Επισκόπους. Πότε η Εκκλησία ημών συνηρίθμησεν ομού μετά των Ορθοδόξων Επισκόπων τους Επισκόπους των αιρετικών; Δογματικής και κανονικής ακριβείας γλώσσαν ομιλείτε ή ευελίκτου διπλωματικής υποκρισίας; Επίσκοπος είσθε ή διπλωμάτης;

8). Γέρων Γαβριήλ Διονυσιάτης

- Δεν κατεχόμεθα από μισαλλοδοξίαν, ως θέλουν να μας χαρακτηρίζουν οι επιπόλαιοι φιλενωτικοί. Προμαχούμεν της πίστεως των Πατέρων μας. 

9). Όσιος Ιουστίνος Πόποβιτς, ο Ομολογητής

- Ο Οικουμενισμός είναι κοινόν όνομα δια τους ψευδοχριστιανισμούς, δια τας ψευδοεκκλησίας της Δυτικής Ευρώπης. Όλοι δε αυτοί οι ψευδοχριστιανισμοί, όλαι αι ψευδοεκκλησίαι, δεν είναι τίποτα άλλο παρά μία αίρεσις παραπλεύρως εις την άλλην αίρεσιν. Το κοινό ευαγγελικό όνομά των είναι παναίρεσις.

- Τό ὀρθοδοξότερο θά ἦταν νά μήν συγκληθεῖ καθόλου ἡ Οἰκουμενική Σύνοδος ἤ τουλάχιστον νά μήν συμμετάσχει κανείς σ’ αὐτήν. Τί δύναται νά περιμένει κανείς ἀπό μία τέτοια Οἰκουμενική Σύνοδο; Ἕνα καί μόνο ἀποτέλεσμα μποροῦμε νά περιμένουμε ἀπό αὐτή: σχίσματα ἤ αἱρέσεις, καί ὁπωσδήποτε ἀπώλεια πολλή, δυσαριθμήτων ψυχῶν καί ἄλλες συμφορές.

10). Άγιος Νικόλαος Αχρίδος

- Όλοι θέλομε να δώσει ο Θεός ενότητα πίστεως στον κόσμο. Μα εσείς τα μπερδεύετε τα πράγματα. Άλλο η συμφιλίωσις των ανθρώπων, και άλλο η συμφιλίωση των θρησκειών. Σαν χριστιανοί πρέπει να ελεείτε όλο τον κόσμο, όλους τους ανθρώπους! Ακόμη και την ζωή σας να δώσετε γι΄αυτούς. Αλλά τις αλήθειες του Χριστού δεν έχετε το δικαίωμα να τις θίξετε. Γιατί δεν είναι δικές σας. Η πίστη του Χριστού δεν είναι ιδιοκτησία μας να την κάνωμε ό,τι θέλομε.

11). Εφραίμ Φιλοθεϊτης

- Εκείνοι, που ομιλούν πληθωρικά περί αγάπης, νοθεύουν το περιεχόμενο της, για να περιπτυχθούν όλους τους αιρετικούς όλων των αποχρώσεων. Είναι τόσο ψεύτικη αυτή η αγάπη, όσο και τα ψεύτικα λουλούδια.

- Φρονούμεν ότι η Ορθοδοξία δεν έχει καμμία θέση ανάμεσα σ’ αυτό το συνονθύλευμα των πλανών και των αιρέσεων. Αυτό το δόλιο «οικουμενικό» κατασκεύασμα δεν αποσκοπεί στην αναζήτηση της αληθείας, αλλά είναι ένα ανακάτεμα αφανισμού της Αλήθειας.

12). Άγιος Νεκτάριος

- Οἱ Παπικοί ἁμαρτάνουν καί κολάζονται μέχρι τῆς Δευτέρας Παρουσίας, ἴσως καί αἰωνίως, διά τά πρός τήν Ἑλληνικήν Ἐκκλησίαν κακά καί τῆς ψευδενώσεως τίς ἀσεβεῖς καί ἀντιχριστιανικές διατάξεις.

13). π. Ἀθανάσιος Μυτιληναῖος

-Ὁ Οἰκουμενισμός εἶναι μασονικῆς ἐμπνεύσεως ἐφεύρημα.

14). Γέροντας Εφραίμ Κατουνακιώτης

- Ο Οικουμενισμός έχει πνεύμα πονηρίας και κυριαρχείται από ακάθαρτα πνεύματα

15). Πατήρ Σαράντης Σαράντος

- Οὐσιώδης εἰδοποιός διαφορά τῆς Συνόδου τοῦ Κολυμπαρίου βρίσκεται στήν πρόσκληση Παρατηρητῶν πού ἀπηύθυνε τό Οἰκουμενικό Πατριαρχεῖο πρός τίς «ἄλλες ἐκκλησίες», παπικῶν, προτεσταντῶν, κοπτῶν καί ὅλων τῶν αἱρετικῶν πού μετέχουν στό ΠΣΕ.  Σέ καμιά ἀπό τίς Ἀποστολικές ἤ Οἰκουμενικές Συνόδους δέν παρευρίσκονταν οἱ αἱρετικοί.  Στούς αἱρετικούς παρατηρητές ἐμμέ­σως πλήν σαφῶς ἀναγνωρίστηκε ἐκκλησιαστικότητα.  

- Στήν 23^η παράγραφο τοῦ κειμένου «Σχέσεις Ἐκκλησίας πρός τόν λοιπόν χριστιανικόν κόσμον» γράφεται ἐπί λέξει: «ἀποκλείεται πᾶσα πρᾶξις προσηλυτισμοῦ, οὐνίας ἤ ἄλλης προσκλητικῆς ἐνερ­γείας ὁμολογιακοῦ ἀνταγωνισμοῦ».  Δηλαδή ἡ ὀρθόδοξη διδαχή τοῦ χρι­στιανικοῦ λόγου ἀπαγορεύεται στό ΠΣΕ.  Αὐτό δέν ἀναιρεῖ τή ρήση τοῦ Κυρίου «πορευθέντες μαθητεύσατε»;  

- Στήν 22^η παράγραφο του ιδίου κειμένου γράφεται: «Ἡ ὀρθόδοξος Ἐκκλησία θεωρεῖ καταδικαστέαν πᾶσαν διάσπασιν τῆς Ἑνότητος τῆς Ἐκκλησίας ὑπό ἀτόμων ἤ ὁμάδων ἐπί προφάσει τηρήσεως ἤ δῆθεν προασπίσεως τῆς γνησίας Ὀρθοδοξίας».  Ὥστε πρέπει νά φιμωθεῖ κάθε ἀντιδρῶν στήν τακτική ἐπανευαγγελισμοῦ τῶν αἱρετικῶν τοῦ ΠΣΕ;  Ἔτσι ἔκαναν οἱ Πατέρες στήν ἐποχή τους, Χρυσόστομος, Βασίλειος καί ἄλλοι; 

16). Ι. Μ. Πειραιώς (Γραφείο επί των Αιρέσεων και Παραθρησκειών)

- Η «Σύνοδος» της Κρήτης καμιά αίρεση δεν επεσήμανε, ούτε κατεδίκασε, (η λέξη αίρεση είναι άγνωστη στα κείμενά της).

- Κατεπάτησε και ακύρωσε στην πράξη θεοπνεύστους Ιερούς Κανόνες διαχρονικού κύρους, όπως αυτούς που απαγορεύουν τις συμπροσευχές, τους μεικτούς γάμους κλπ.

- Οι κληθέντες να συμμετάσχουν στη «Σύνοδο» επίσκοποι ήταν απλώς διακοσμητικά στοιχεία, διότι δεν είχαν δικαίωμα ψήφου.

- Αντί να ανανεώσει την καταδίκη των ετεροδόξων ως αιρετικών και αντί να τους καλέσει σε μετάνοια και επιστροφή στην Ορθοδοξία, αναγνώρισε την ιστορική ονομασία τους ως «Εκκλησιών»!

- Ήταν μια «Σύνοδος» όχι «επομένη τοις Αγίοις Πατράσι», αλλά  μια «Σύνοδος» οικουμενιστικών προδιαγραφών. Γι’ αυτό άλλωστε πανηγύρισε ο «Πάπας», όταν πληροφορήθηκε τις αποφάσεις της «Συνόδου».

- Απέφυγε να καταδικάσει τα κείμενα του Balamand (1993), του Porto Alegre (2006), της Ραβέννας (2007) και του Πουσάν (2013), τα οποία είναι γεμάτα από εκκλησιολογικές αιρέσεις. Αντίθετα επήνεσε το «Παγκόσμιο Συμβούλιο Εκκλησιών» και τα παραχθέντα από αυτό κείμενα.

17). Καθηγητής Δη­μή­τριος Τσε­λεγ­γί­δης

- Η λεγομένη «Ἁ­γί­α καί Με­γά­λη Σύ­νο­δος» -θε­ο­λο­γι­κά κρι­νό­με­νη- δέν μπο­ρεῖ νά χαρα­κτη­ρι­στεῖ οὔ­τε κἄν ὡς μί­α Το­πι­κή Σύ­νο­δος. Πρό­κει­ται, μᾶλ­λον, γιά μιά

ἰ­δι­ότυπη, δι­ηυ­ρυ­μέ­νη, «Προ­συ­νο­δι­κή Δι­ά­σκε­ψη Ἀρ­χι­ε­ρέ­ων» μέ δέ­κα Προκαθημένους. Κα­τά συ­νέ­πεια, οἱ ἀ­πο­φά­σεις δέν ἔ­χουν δε­σμευ­τι­κό χα­ρα­κτῆ­ρα. Ἄ­ρα καί καμ­μία ἰσχύ.

-Στό Σύμ­βο­λο τῆς Πί­στε­ως ὁ­μο­λο­γοῦ­με, ὅ­τι πι­στεύ­ου­με «εἰς Μί­αν, Ἁ­γί­αν,

Κα­θο­λι­κήν καί Ἀ­πο­στο­λι­κήν Ἐκ­κλη­σί­αν». Ὅ­μως, στή «Δι­ά­σκε­ψη» τῆς Κρή­της, δέ­κα

Αὐ­το­κέ­φαλες Ἐκ­κλη­σί­ες, με­τα­ξύ τῶν ὁ­ποί­ων καί ἡ Ἐκ­κλη­σί­α τῆς Ἑλ­λά­δος,

ἀ­πο­δέ­χθη­καν ἀ­θε­ο­λό­γη­τα τήν «Βα­πτι­σμα­τι­κή Θε­ο­λο­γί­α» καί ἔμ­με­σα τήν «Θε­ω­ρί­α τῶν Κλά­δων», ἀ­να­γνω­ρί­ζον­τας ὡς Ἐκ­κλη­σί­ες τούς Ρω­μαι­ο­κα­θο­λι­κούς, τούς

Μα­ρω­νῖ­τες, τούς Νε­στο­ρια­νούς, τούς Μο­νο­φυ­σῖ­τες Ἀν­τι­χαλ­κη­δο­νί­ους, τούς

Μο­νο­θε­λῆ­τες, οἱ ὁ­ποῖ­οι κα­τα­δι­κά­στη­καν γιά τήν χρι­στο­λο­γι­κή τους αἵ­ρε­ση ἀ­πό σει­ρά Οἰ­κου­με­νι­κῶν Συ­νό­δων (ἀ­πό τήν Τρί­τη ἕ­ως καί τήν Ἕ­κτη), ἀλ­λά καί τήν

παν­σπερ­μί­α τῶν Προ­τε­σταν­τῶν, πού ἀν­τι­προ­σω­πεύ­ον­ται στό Παγ­κό­σμιο

Συμ­βού­λιο τῶν λε­γο­μέ­νων Ἐκ­κλη­σι­ῶν.

- Ἡ προ­τα­θεῖ­σα εἰ­σή­γη­ση τῶν μι­κτῶν γά­μων ὡς οἰ­κο­νο­μί­α –πέ­ρα ἀ­πό τήν

ἀν­τι­κα­νο­νι­κό­τη­τα καί τήν πα­ρα­νο­μί­α της, ἀλ­λά καί τό ὀ­ξύ­μω­ρο τῆς

σχε­τι­κο­ποι­ή­σε­ως ἑ­νός Κα­νό­να (72) Οἰ­κου­με­νι­κῆς Συ­νό­δου (Πεν­θέ­κτης) ἀ­πό ἥσ­σο­να «Σύ­νο­δο», στήν ὁ­ποί­α πα­ρα­πέμ­πει τό θέ­μα -εἶ­ναι ἄ­κρως ἀ­θε­ο­λό­γη­τη,

ἐκ­κλη­σι­ο­λο­γι­κῶς.

-’Ὡς δογ­μα­το­λό­γος τῆς Ὀρ­θό­δο­ξης Ἐκ­κλη­σί­ας, ἔ­χω τήν βα­θύ­τα­τη πε­ποί­θη­ση, ὅ­τι ὁ Οἰ­κου­με­νι­σμός εἶ­ναι ἡ με­γα­λύ­τε­ρη ἐκ­κλη­σι­ο­λο­γι­κή αἵ­ρε­ση, ἀλ­λά καί ἡ

 ἐ­πι­κιν­δυ­νό­τε­ρη πο­λυ­αί­ρε­ση, πού ἐμ­φα­νί­στη­κε πο­τέ στήν Ἱ­στο­ρί­α τῆς Ἐκ­κλη­σί­ας. Καί τοῦ­το, για­τί ὁ Οἰ­κου­με­νι­σμός, ἐ­ξαι­τί­ας τοῦ συγ­κρη­τι­στι­κοῦ χα­ρα­κτῆ­ρα του,

συ­νι­στᾶ τήν πιό δό­λια ἀμ­φι­σβή­τη­ση τῆς πί­στε­ως τῆς Ἐκ­κλη­σί­ας, ἀλ­λά καί τήν πιό σο­βα­ρή νό­θευ­σή της.

18). Άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς (Το τρίτο είδος τῆς ἀθεΐας)

- Το τρίτο εἶδος της ἀθεΐας είναι τό νά μή ἐξηγῆ κανείς τίς θεολογίες τῶν ἱερῶν πατέρων σέ ὅσους δέν γνωρίζουν, ἀλλά νά τίς ἀπορρίπτη και να τις ἀθετῆ. 

ΤΙ ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΝΑ ΚΑΝΟΥΜΕ ΩΣ ΠΙΣΤΑ ΜΕΛΗ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ

1. Συζητάμε το πρόβλημα της παναίρεσης του οικουμενισμού και των αιρετικών αποφάσεων της Κρήτης με τους πνευματικούς μας και τους παρακαλάμε να πάρουν θέση.
2. Ενημερώνουμε για το θέμα φίλους και αδελφούς μέσω διαδικτύου ή μέσω εντύπου υλικού.
3. Θέτουμε το ζήτημα του οικουμενισμού και των αιρετικών αποφάσεων του Κολυμπαρίου υπ’ όψιν των ιερέων της ενορίας μας.  Πληροφορούμεθα τις θέσεις τους και τους εφοδιάζουμε με σχετικό ενημερωτικό έντυπο υλικό.
4. Παίρνουμε αποστάσεις από δεδηλωμένους οικουμενιστές επισκόπους και ιερείς και ταυτόχρονα πλαισιώνουμε και ενισχύουμε τους παραδοσιακούς Ορθοδόξους ιερείς και επισκόπους, τους ‘’επομένους τοις Αγίοις ημών Πατράσι’’.
5. Υπακούμε σε πνευματικό, που είναι προσηλωμένος στην Πίστη των Αγίων μας Πατέρων και καταδικάζει τόσο την παναίρεση του οικουμενισμού όσο και τις αιρετικές αποφάσεις της ‘’συνόδου’’ του Κολυμπαρίου.
6. Εντείνουμε τις προσευχές μας και τον πνευματικό μας αγώνα για κάθαρση, φωτισμό, θέωση.