Περί ὁμοφυλοφιλίας στό Σαμπεζύ...;

Διαμαρτυρία με Ορθόδοξο τρόπο, για τα τεκταινόμενα περί ομοφυλοφιλίας στο Σαμπεζύ :

Η μέθοδος του κουνουπιού.

Απομαγνητοφωνημένο απόσπασμα ομιλίας

του πρωτοπρεσβυτέρου Κωνσταντίνου Στρατηγόπουλου,

που έγινε στα πλαίσια των κατηχητικών αναλύσεων της προς Τίτον επιστολή του Αποστόλου Παύλου, στο χωρίο Κεφάλαιο 1, στίχος 9, στον Ιερό Ναό Κοιμήσεως Θεοτόκου, Δικηγορικών Γλυφάδας, την Πέμπτη 5-3-2015.

[...]

Τώρα θα κάνω μια παρατήρηση εδώ -το λέω ανθρωποπαθώς- που με σύγχισε πάρα πολύ σήμερα το μεσημέρι, που έχει σχέση με όλα αυτά. Εγώ σήμερα το μεσημέρι το έμαθα και έχει σχέση με την υγιαίνουσα διδασκαλία. Και θα το πω όχι γιατί συγχίστηκα εγώ. Συγχίστηκα ορθοδόξως. Θα σας το πω για να έχετε εγρήγορση σε πολλά μεγάλα θέματα και το κριτήριο πολλές φορές της αλήθειας είναι το «τάδε λέγει Κύριος» και πόσο ο λαός δεν κοιμάται όρθιος και δεν δέχεται πλανημένες διδασκαλίες. Αυτό που θα σας πω θα σας συγχίσει, αλλά είναι αλήθεια. Δεν μπορώ να το κρύψω. Απλώς δεν θα πω ονόματα· θα τα μάθετε αν θέλετε. Κι εγώ το βρήκα και το διάβασα το μεσημέρι και πραγματικά ταράχτηκα. Το θέμα είναι μείζον πάντως. Δεν μιλάμε για μια κουβέντα, παρόλο που οποιαδήποτε κουβέντα είναι σπουδαία – εγώ κι εσύ. Μιλάμε για τη μεγαλύτερη κουβέντα που μπορεί να γίνει στον χώρο της Ορθοδοξίας. Τη μεγαλύτερη κουβέντα που μπορεί να γίνει στον χώρο της Ορθοδοξίας. Σας ετοιμάζω γι᾽ αυτό που θα ακούσετε. Τη μεγαλύτερη κουβέντα που μπορεί να γίνει στον χώρο της Ορθοδοξίας· και έγινε αυτές τις μέρες.

Στο Chambésy [Σαμπεζύ] της Ελβετίας -το Chambésy είναι ένα κέντρο κοντά στην Γενεύη- υπάρχει το Πατριαρχικό Κέντρο (συνεδριακό κέντρο, όπου γίνονται πολύ μεγάλες συσκέψεις και συνδιαλέξεις). Αυτές τις μέρες συνήλθε η Επιτροπή η Πανορθόδοξη, η οποία προετοιμάζει τα θέματα τα οποία θα τεθούν στη μεγάλη Οικουμενική, ας την πω, Σύνοδο. Πανορθόδοξη θα είναι, αλλά Οικουμενική είναι, μετά από τόσους αιώνες. Θα γίνει μετά από 1-2 χρόνια. Υπάρχει μία επιτροπή λοιπόν, εκτεταμένη, με εκπροσώπους όλων των τοπικών Ορθοδόξων Εκκλησιών, η οποία προετοιμάζει τη θεματική. Και ετοιμάζει τη θεματική σημαίνει βάζει και μία εισήγηση, γιατί βάζει αυτό το θέμα. Δεν λέει έχουμε αυτό το θέμα ή δεν θα λεχθεί μονάχα την ημέρα εκείνη που θα γίνει η Οικουμενική αυτή η Πανορθόδοξη. Θα υπάρξει και μια προετοιμασία. Η προετοιμασία τι είναι; Ήδη υπάρχουν εκπρόσωποι όλων των Εκκλησιών σε αυτόν τον χώρο. Θα πει το κείμενο: «Εμείς θέτουμε αυτό το θέμα» και οι εκπρόσωποι των Εκκλησιών έχουν εδώ την εξής σύμφωνη ή διαφορετική γνώμη. Και προσέξτε: Για να βγει όχι μόνο απόφαση για τη μέλλουσα να συνέλθει Πανορθόδοξη, ακόμη και τώρα, πρέπει να συμφωνήσουν όλες οι τοπικές Εκκλησίες. Να πουν όλοι «συμφωνούμε να γίνει θέμα». Αλλά να πουν όλοι «υπάρχει θέμα» και μάλιστα υπάρχει το θέμα και να υπάρχει ακόμη και μια πρώιμη λύση («εμείς προτείνουμε να προσεχθεί αυτό»).

Η συνεδρίαση που έγινε πριν από λίγες μέρες κράτησε, απ᾽ ό,τι έμαθα, 5-7 ώρες και έγινε μεγάλος καυγάς. Θα σας πω το θέμα. Μεγάλος καυγάς έγινε. Το θέμα το εισηγήθηκε ένας Επίσκοπος, όχι της Εκκλησίας της Ελλάδος -γενικότερα της Ορθοδοξίας- και μετά υπήρχαν από κάτω τοπικές Εκκλησίες. Οι δύο εκπρόσωποι (μόνο δύο υπάρχουν από την Εκκλησία της Ελλάδος) ήταν σύμφωνοι με την πρόταση, που ήταν τραγική. Όλες οι άλλες τοπικές Εκκλησίες, οι Ορθόδοξες (ρωσική, βουλγαρική…) διαφωνούσαν μαζί τους. Και αυτοί οι τρεις έκαναν μεγάλο σαματά και δεν κάνανε πίσω.

Θα πείτε ποιό είναι το θέμα. Μείζον θέμα. Μείζον θέμα. Θα το πω το θέμα τώρα (μην πέσετε κάτω): Πως θα αποκαλέσουν τους ομοφυλόφιλους, πως θα τους λένε δηλαδή και πως θα τους δούνε. Και έλεγε ο εισηγητής: «Θα λέμε: “αυτοί που έχουν σεξουαλικές ιδιαιτερότητες”», και οι δύο δικοί μας Επίσκοποι, γνωστότατοι, (δεν θα πω τα ονόματά τους) συμφωνούσαν. Και άλλοι λέγανε: «Μα τι λέτε; Σοβαρά μιλάτε; Αυτό το θέμα δεν το κουβεντιάζουμε», λέγανε. Στην Οικουμενική Σύνοδο έρχονται θέματα στα οποία πρόκειται να θεολογήσουμε. Δεν υπάρχει θέμα, γιατί είναι σαφέστατα τα πράγματα. Το θέμα της αρσενοκοιτίας είναι στη Γραφή πεντακάθαρο. Η Γραφή το κρίνει. Λέει: «όλοι πάνε στην κόλαση». Το λέει στη Γραφή: Οι αρσενοκοίτες «βασιλείαν ουρανών ου κληρονομήσουσι»[1]. Δεν τίθεται θέμα δηλαδή να τους δω με μια συμπάθεια επειδή είμαστε σε μια μοντέρνα εποχή. Τι θα πει «σεξουαλικές ιδιαιτερότητες»; Και έλεγαν οι άλλες Εκκλησίες: «Όχι, θα πείτε τη λέξη». Εφτά ώρες, απ᾽ ό,τι κατάλαβα, δεν κατέληξαν πουθενά. Εύχομαι να διαλυθούν και να μην συνεχίσουν.

Αν έτσι ετοιμάζουν την Πανορθόδοξη Σύσκεψη, να μην την κάνουν ποτέ, Θεέ μου. Μας αρκεί αυτό που ζει η Εκκλησία μας. Και η Εκκλησία τι κάνει; Τόσους αιώνες δεν έγινε Οικουμενική Σύνοδος. Από τον 8ο αιώνα, το 787, δεν έγινε Οικουμενική Σύνοδος. Η Εκκλησία δεν έχει παράδοση; Πως δεν έχει! Γίνεται Θεολογία, τη δέχεται όλη η Εκκλησία και γίνεται παράδοση. Τι είναι η Θεολογία του Παλαμά και άλλα πολύ υψηλά θέματα; Εύχομαι να μη συνεχίσουν. Να διαλυθούν, να τα σπάσουν όλα και να φύγουν και να μην ξαναβρεθούν, το λέω έτσι· και το λέω για τον λαό μου.

Αλλά ο λαός πρέπει να είναι ξύπνιος, γιατί ο λαός που το μαθαίνει πρέπει κάπου να διαμαρτύρεται για τέτοια υψηλά θέματα. Τον τρόπο της διαμαρτυρίας σας τον έχω μάθει. Προσέξτε: Όχι φύρδην-μίγδην, ευκαίρως ακαίρως ο καθένας να κάνει ό,τι θέλει. Ο τρόπος είναι συγκεκριμένος, όπου είναι πολύ ταπεινός ο τρόπος και ανίσχυρος φαίνεται, αλλά είναι πολύ ενοχλητικός, σαν το κουνούπι. Θυμηθείτε τον τρόπο. Σαν το κουνούπι. Το κουνούπι, ξέρετε, έρχεται, ξανάρχεται, ξανάρχεται, δεν φεύγει. Είναι συνέχεια εκεί. Θα λειτουργήσουμε λοιπόν τη μέθοδο του κουνουπιού, όχι άλλες μεθόδους, στους τόπους που πρέπει και όπως πρέπει. Όταν ακούμε τέτοια πράγματα, ο ορθόδοξος λαός πρώτα-πρώτα θα πιάνει τον παπά της ενορίας του. Τι φταίει ο φουκαράς; Να μάθει ο άνθρωπος. Που θα το πει; Στον επίσκοπό του, και ταυτόχρονα πιάνει τον παπά της ενορίας του και πιάνει και τον επίσκοπο της περιοχής του. Και λέει: «Τι μάθαμε Σεβασμιώτατε; Τι θα γίνει; Αυτοί τι συνέρχονται; Θα δεχθούμε τέτοιες αποφάσεις;». Τ᾽ άκουσε, δεν τ᾽ άκουσε, θα είμαστε «κουνούπια». Συνέχεια. Σας λέω τη μέθοδο. Χωρίς φασαρία, χωρίς να κάνουμε σχίσματα, αιρέσεις, θα είμαστε κουνούπια εάν ξέρουμε την αλήθεια.

Και εδώ το θέμα είναι πολύ χοντρό. Παρακαλώ, κάπου θα το βρείτε. Εγώ το βρήκα στα μέσα ενημερώσεως, στο Internet το βρήκα. Έχει βγει ανακοινωθέν. Μπορείτε να μελετήσετε και τη διεργασία που έγινε και να πείτε: Μα τι ακούσαμε τώρα; Εκεί θα καταλήξουμε; Και αυτοί οι δύο που εκπροσωπούν την Εκκλησία της Ελλάδος, πως την εκπροσωπούν; Εμάς, μας εκπροσωπούν; Ποιοί είναι αυτοί; Αυτοί θα μας εκπροσωπήσουν; Την Εκκλησία της Ελλάδος; Εμένα; Ε, όχι, δεν με εκπροσωπεί. Αυτό που λέει είναι τραγικό, και γινόμαστε –ας το πω έτσι ανθρώπινα– και ρεζίλι στις άλλες Ορθόδοξες Εκκλησίες. Και λένε οι άλλοι: «Μα τι γίνεται, παιδιά, στην Ελλάδα; Αυτά είναι της Αγίας Γραφής», λέγανε οι άλλοι. «Που καταλήξατε;».

Βλέπετε τι σημαίνει «υγιαίνουσα διδασκαλία»; Που μπορεί να χαθεί; Αλλά είναι και στα χέρια του λαού του Θεού πολλά πράγματα. Και εδώ δεν χρειάζεται πολλή θεολογία. Θέλεις το παιδί σου να γίνει ομοφυλόφιλος; Όχι. Στέκεσαι και λες «όχι». Πολύ απλό. Εμένα δεν με νοιάζει τι άκουσα προχθές, ότι βγαίνει διάταγμα νόμου σύμφωνα με το οποίο γίνεται πια επίσημο το «συμβόλαιο συμβιώσεως». Αυτό ήδη γίνεται νόμος αυτές τις μέρες. Θα μπορούν δύο, ένας άνδρας με έναν άλλο άνδρα, να παίρνουν ένα συμβόλαιο συμβιώσεως για να ζουν μαζί και να αποκτήσουν νομικά δικαιώματα, και μετά να αποκτούν και παιδί, δια υιοθεσίας φυσικά. Μπορούμε εμείς ως Εκκλησία να μπούμε σε αυτή τη διαδικασία; Δεν μπορούμε να μιλήσουμε γιατί το κράτος έχει αυτές τις ιδέες. Καμία σχέση με Χριστιανισμό, με την Ορθοδοξία. Δεν τις δέχομαι· το θεωρώ τραγικότατο, αλλά εγώ κάνω τον έλεγχο, τον εσωτερικό έλεγχο, αυτόν που μας νοιάζει εμάς πάρα πολύ. Κι αν εμείς δεν έχουμε υγιαίνουσα διδασκαλία, τότε το κράτος τι να κάνει; Τι να κάνει αφού δεν έχει κι ένα αντίβαρο να ακούσει να πουν «όχι βρε παιδιά, γιατί το κάνετε αυτό το πράγμα;». Και δεν πρόκειται να περάσει ποτέ ο λόγος μας αφού το αποφάσισαν να γίνει νόμος, για λόγους μοντερνισμού, δημοκρατίας (ψευτοδημοκρατία εννοείται, έτσι;).

Εδώ είναι η μεγάλη ιστορία τώρα. Που υπάρχει υγιαίνουσα διδασκαλία; Και εδώ παρακαλώ τον λαό να είναι σε εγρήγορση. Και να λειτουργήσει τη μέθοδο του «κουνουπιάζειν» (έφτιαξα ένα ρήμα). Αλλά προσέξτε, το κουνούπι δεν σε σκοτώνει, δεν σου κάνει κάτι. Είναι όμως ενοχλητικό πάρα πολύ. Αλλά προσέξτε, με υπευθυνότητα γι᾽ αυτό που λέτε και που το λέτε. Με αγάπη και ταπείνωση, όχι να πάρουμε πάνω και να γίνουμε όλοι επαναστάτες. Είμαστε επαναστάτες, αλλά με έναν άλλο τρόπο.

Το έδωσα σαν παράδειγμα, γιατί είναι πολύ χοντρό και είναι κορυφαίο. Τι πιο κορυφαίο από ένα θέμα μιας μελλούσης να συνέλθει Πανορθοδόξου, αλλά στην πράξη Οικουμενικής Συνόδου, και ποιά είναι η ευθύνη μας; Πολύ μεγάλη· κι εκεί δεν θα σταματήσουμε να μιλάμε με τίποτε. Δεν έχουμε άλλο τρόπο. Εγώ τώρα που το έμαθα το λέω παντού· όπου μου τύχει θα το λέω συνέχεια αυτό το πράγμα. Θα το πω και σ᾽ αυτούς τους δυό. Και θα το πω και στους δυό. Θα το στείλω και στο Internet, κάπου θα βρω τη διεύθυνσή τους. Θα τους πω: Εμένα, τον απλό παπά, δεν με εκπροσωπεί η φωνή σου. Θα το κάνω. Αυτό μπορώ να κάνω. Μόνο αυτό μπορώ να κάνω. Θα το πω και στον Επίσκοπό μου που σίγουρα έχει σύμφωνη γνώμη, γιατί συμφωνεί σε αυτά τα πράγματα. Αυτή είναι η δική μας δουλειά. Κάτι άλλο δεν μπορούμε να κάνουμε: Να γίνουμε ενοχλητικοί λοιπόν, να καταλάβουν ότι δεν έχουν υπόβαθρο, ότι δεν έχουν λαό. Η Ορθοδοξία είναι λαός. Τα πάντα στα χέρια του λαού, γι᾽ αυτό θέλουμε λαό που ξέρει και ζει. Αν ο λαός είναι ανερμάτιστος και δεν ξέρει και δεν ζει, δεν μπορεί να δώσει τη μάχη του. Που θα τη δώσει; Θα ακούει μια γνώμη από ᾽δω, μια γνώμη από ᾽κει, θα παρασύρεται; Ο λαός πρέπει να είναι λαός όμως, και αυτό με ενδιαφέρει κατεξοχήν.

Αυτό περί της υγιαινούσης διδασκαλίας και «τοις αντιλεγομένοις ελέγχειν», λέει. Προσέξτε τι λέει: Να ξέρω γιατί, αν υπάρχει αντίλογος (αντιλεγομένοις), «ελέγχειν». Θα πουν κάποιον άλλο λόγο. Να το ελέγχεις, όχι μόνο να ελέγχεις αυτούς. Εμείς δεν κάνουμε προσωπική στάση αντιπαλότητας με τους ανθρώπους· έχουμε αντίρρηση με τις ιδέες τους, τις απόψεις τους, με αυτά που λένε. Για μας όλοι είναι μελλοντικοί άγιοι και είναι εικόνες του Θεού. Ακόμη και οι ομοφυλόφιλοι είναι εικόνες του Θεού, είναι μελλοντικοί άγιοι. Δεν έχουμε κάτι προσωπικά μαζί τους. Έχουμε με τη διαστροφή τους, και όταν υπάρχει διαστροφή είναι αρρώστια και η αρρώστια πρέπει να γιατρευτεί και με νοιάζει να γιατρευτεί. Και επειδή η αρρώστια υπάρχει μέσα σε ένα χώρο, αρρωσταίνουν και άλλοι γύρω. Είναι άρρωστος αυτός και αρρωσταίνει και το περιβάλλον. Ένα μήλο είναι σάπιο, όλο το πανέρι θα σαπίσει. Αλλά αυτό με νοιάζει εμένα. Δεν έχω προσωπική αντιπαλότητα με κάποιον άνθρωπο. Τον βλέπω πραγματικά σαν εικόνα του Θεού. Μπορεί να γίνει άγιος, και είναι η έγνοια μου, αν εγώ δεν κάνω κάτι σωστά, μπας και χάσει την ευκαιρία να γίνει άγιος. Δεν θα τον βιάσω με το ζόρι, αλλά πρέπει να γίνω ενοχλητικός και να έχω το «αντιλέγειν»· και ας λένε όλοι ότι είναι μοντέρνο πια και όλοι το δέχονται. Πέσαμε στο παράδειγμα βλέπετε τώρα, που είναι πάρα πολύ έντονο. Αντιλέγειν λοιπόν· «ελέγχειν τους αντιλέγοντας».

Ελέγχουμε, λοιπόν. Προσέξτε: Ο έλεγχος είναι πάνω στις ιδέες του. Δεν διαλύω τον άλλον, και σε μια κατάσταση θεραπευτικής τι του λέω; «Ωραία. Όταν είσαι άρρωστος που πας; Σε έναν γιατρό πας. Αυτό που ζεις το ελέγχει ένας γιατρός; Γιατί είσαι έτσι, έχεις αυτό το πάθος; Το πάθος εκφράζεται σωματικώς» (τώρα σας δίνω παράδειγμα, δηλαδή, λόγου). «Το πάθος εκφράζεται σωματικώς, αυτό το πάθος, αλλά ουσιαστικά μέσα του κρύβονται βαθιά πνευματικά και ψυχολογικά μεγέθη. Δεν είναι πάθος “έτσι μου ήρθε”. Γιατί σου ήρθε εσένα; Υπάρχει λοιπόν κάτι που είναι πάθος και δεν μπορείς να το σταματήσεις, γιατί υπάρχουν αίτια βαθιά πνευματικά» (και πείτε του και ψυχολογικά, να καταλάβει τη λέξη, παρόλο που δεν είναι ακριβώς η ίδια ορολογία). «Είναι πνευματικά-ψυχολογικά. Το ελέγχεις από κάπου, που κάποιος μπορεί να σου πει δυό λόγια;». Και προσέξτε, λέω τη λέξη «πνευματικά-ψυχολογικά», προσέξτε. Άρα του λες ότι το θέμα είναι ψυχολογικό και πνευματικό. Το ελέγχεις από ένα γιατρό που έχει αυτή την ιδιότητα; Βάζω και τα δύο, προσέξτε, μην πάει σε ψυχολόγο. Το βάζω και στον πνευματικό τον χώρο. Είναι και πνευματικό θέμα. Πρέπει να ξέρετε τι είναι αυτό, για το πνεύμα του ανθρώπου, το Άγιο το Πνεύμα ουσιαστικά. Είναι καθαρά λόγια, πεντακάθαρα· και εκεί να περάσει ο έλεγχος ο θεραπευτικός. Αν δεν θέλει να ακούσει, είναι δική του ευθύνη. Και προσέξτε: Διττή η θεραπευτική πρόταση. Σωματικό πρώτα (είναι το πρώτο) και μετά είναι ψυχολογικό-πνευματικό. Αυτά δένονται.

[...]

Ποιός έχει υγιαίνουσα διδασκαλία; Η Εκκλησία μας. Άρα υποτασσόμεθα στην Εκκλησία μας, εφόσον η Εκκλησία διδάσκει υγιαίνουσα διδασκαλία. Τώρα, αν οι δύο Επίσκοποι αυτοί πάνε στις περιοχές τους και λένε αυτά που λένε, δεν πρέπει κανείς να τους ακούσει. Βλέπετε παράδειγμα; Οι δύο αυτοί Επίσκοποι, που εκπροσωπούν την Εκκλησία της Ελλάδος, θα πάνε στις Μητροπόλεις τους και θα λένε τα ίδια πράγματα. Πρέπει να μην τους ακούσει κανείς. Προσέξτε, η υπακοή που είναι; Η υπακοή είναι μόνο στην αλήθεια, άνευ αμαρτίας. Και αν είναι αμαρτία; Και αν είναι διαστροφή;

Άνευ αμαρτίας και αιρέσεως. Κρατήστε αυτά τα δύο. Υπακοή υπάρχει άνευ αμαρτίας και αιρέσεως, άρα και το θέμα της υπακοής δεν είναι απόλυτο. Υπακοή ουσιαστικά κάνουμε στην διδασκαλία της Εκκλησίας, και στους φορείς της Εκκλησίας, τους διακόνους της (τους ιερείς, τους κληρικούς, τους επισκόπους). Αλλά προσέξτε: Κρατάτε δύο στοιχεία στα χέρια σας. Κάντε υπακοή άνευ αμαρτίας και αιρέσεως. Αν σας πει ο πνευματικός σας ή ο επίσκοπός σας να κλέψετε, να πείτε μια αίρεση, δεν θα το δεχθείτε, θα κάνετε ανυπακοή. Είναι η στιγμή που έχετε δικαίωμα, ακόμη και από τον πνευματικό, να φύγετε οπωσδήποτε. Αν σας λέει να κάνετε αμαρτία ή αίρεση, τι πνευματικός είναι; Δεν σας οδηγεί καλά. Και στον επίσκοπο να αρνηθείτε και να τον καταγγείλετε κιόλας. Στα αρμόδια όργανα που πρέπει να καταγγείλετε, όχι από ᾽δω και από ᾽κει.

Μάθετε –ας το πω έτσι, αν επιτρέπεται– δημοκρατικά και τα δικαιώματά σας. Να ξέρετε πως κινούμαστε. Δεν είμαστε άφωνοι σαλίγκαροι στην Ορθοδοξία. Έχουμε λόγο, αλλά –προσέξτε– «κουνουπιάζοντας». Κρατήστε το ρήμα μου (δικό μου είναι, δεν θα το βρείτε πουθενά). Κουνουπιάζοντας· και όπου χρειαστεί θα πάτε και παρακάτω.

[...]

Ερώτηση: Υπάρχει μια παράδοση που λέει: «Ο ιερέας είναι σαν το κάρβουνο. Όταν το αγγίξεις, αν είναι αναμμένο θα καείς, όταν είναι σβηστό θα λερωθείς. Φοβόμαστε πάρα πολύ να εκφραστούμε σε τέτοια κακώς κείμενα που υπάρχουν στην Εκκλησία. Και έχουμε ακούσει τραγικά πράγματα κατά καιρούς και φοβόμαστε να μιλήσουμε. Λίγο να μας πείτε πως…

Απάντηση: Το είπα ήδη και το ξαναλέω, το ξεκαθάρισα και το τονίζω: Πρώτον: αν έχετε οποιαδήποτε παρατήρηση, όχι από ᾽δω και από ᾽κει. Ούτε στη γειτονιά, ούτε στη φίλη σας, ούτε πουθενά. Στον επίσκοπο. «Ειπέ τη εκκλησία»[2]. Πρώτον: Έχετε το δικαίωμα και την υποχρέωση. Και δεύτερον: Αν πρόκειται περί αιρέσεως και αμαρτίας – τι είπα; Αν διδάσκει αίρεση και αμαρτία. Καλά, αν έχεις και άλλες παρατηρήσεις (να μου πείτε «ο παπάς στην ενορία μου δεν κάνει εσπερινό») να το πείτε στον επίσκοπο, αλλά το κέντρο είναι αίρεση και αμαρτία. Βέβαια, αν δεν κάνεις ακολουθίες, μετά αν δεν κάνεις προσευχή βγαίνει και η αμαρτία, αλλά…

Πρώτον: Κρατήστε ότι έχετε το δικαίωμα και την υποχρέωση. Αν θέλετε να είστε σώμα της Εκκλησίας και να θεραπεύεται η Εκκλησία χωρίς κουτσομπολιό, χωρίς κουβέντες στην γειτονιά από ᾽δω και από ᾽κει, ούτε στη φίλη σου, πουθενά, και ακόμη και στον άνδρα σου να το πεις θα πάρεις άδεια από τον πνευματικό σου, αν πρέπει να το πεις στον άνδρα σου. Μπορεί να σκανδαλιστεί· ακόμη και σε τέτοιο σημείο. Θα πας στον επίσκοπο ή θα γράψεις γράμμα με τηλέφωνο και όνομα. Θα πεις «αυτό και αυτό και αυτό», και αν δεν το κάνεις είσαι υπεύθυνη. Κάνεις αμαρτία. Διάβασε το Κατά Ματθαίον Ευαγγέλιο, Επί του Όρους Ομιλία. Ο Χριστός το λέει: «Ειπέ τη εκκλησία», στο πρόσωπο του επισκόπου. Είναι σαφέστατο. Πολύ ωραίο αυτό που λες, να μην ακουμπάς ιερέα, είναι κάρβουνο. Κι εγώ το σέβομαι και δεν πρέπει να κρίνουμε, και λένε μάλιστα τα κείμενα των αγίων ότι αν δεις ιερέα που κάνει αμαρτία να τον καλύψεις, λέει. Αλλά να τον καλύψεις, να μην το κάνεις στη γειτονιά πρόβλημα. Αν είναι αμαρτωλός και παρασύρει τους άλλους, τι κάνουμε;

Να είστε σαφείς λοιπόν και είναι υποχρέωσή σας. Αλλά προσέξτε: Στον επίσκοπο. Κι αν είναι χοντρό και δεν γίνεται τίποτε, θα επιμένετε στον επίσκοπο, και μετά θα πάτε και παρακάτω. Θα κάνετε υπόμνημα στην Ιερά Σύνοδο. Θα πείτε: «Αυτά είπα στον Επίσκοπο» (θα γράψετε τις επιστολές, αντίγραφα) «και δεν με ακούει. Τι κάνουμε εδώ;». Έχει σημασία παρακαλώ. Να είστε υπεύθυνοι μέσα στην Εκκλησία. Άρα καλές οι φράσεις «είναι κάρβουνο και μας καίει», αρκεί να είναι κάρβουνο όμως. Οι ιερείς είναι κάρβουνο πραγματικά. Τι είναι οι ιερείς; «Ο ποιών τους αγγέλους αυτού πνεύματα, και τους λειτουργούς αυτού πυρός φλόγα»[3]. Είναι φωτιά, αρκεί να είναι φωτιά όμως. Πολύ καλή η φράση, αλλά αρκεί να είναι φωτιά.

Με καταλάβατε; Επειδή με ρωτήσατε τώρα και σας τα είπα, τώρα δεσμευτήκατε· επειδή είστε Ορθόδοξοι. Οτιδήποτε έχετε, πουθενά σας είπα. Στον επίσκοπο, και στον πνευματικό σας φυσικά. Μη μείνετε στον πνευματικό όμως. Ο επίσκοπος είναι υπεύθυνος για να γιατρευτεί κάτι, όχι ο πνευματικός. Ο πνευματικός μπορεί να είναι από ένα μακρινό μέρος και κανονικά ο πνευματικός πρέπει να πει «να πας στον επίσκοπο».

[...]

ΠΑΡΑΠΟΜΠΕΣ

[1]. Α´ Κορ. 6:9.

[2]. Ματθ. 18:17.

[3]. Προς Εβρ. 1:7.

http://www.floga.gr/50/08/02/08020027m.asp