Ὁρισμός τῆς Ἐκκλησίας

  Η ΘΕΡΑΠΕΙΑ ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ 

ΚΑΤΑ ΤΟΝ ΓΕΡΟΝΤΑ ΠΟΡΦΥΡΙΟ

 ΚΕΦΑΛΑΙΟ Β΄

3)ΕΚΚΛΗΣΙΟΛΟΓΙΑ¹

Ὁρισμός τῆς Ἐκκλησίας.

-Τί εἶναι ἡἘκκλησία;

-Ἡ Ἐκκλησία, σύμφωνα μέ τόν μοναδικό ὁρισμό, πού ὑπάρχει (τοῦ Ἀποστόλου Παύλου), εἶναι τό μυστηριακό Σῶμα τοῦ Θεανθρώπου Χριστοῦ. Εἶναι μία πραγματικότητα, πού δέν ὁρίζεται, ἀλλά βιώνεται. Βιώνεται ἀπό αὐτόν, πού ἐντάσσεται ἀλλά καί παραμένει ὀργανικά ἐνταγμένος σ’ Αὐτήν.

Πρέπει, εὐθύς ἐξ ἀρχῆς, νά τονίσουμε ὅτι, ὅταν χρησιμοποιοῦμε τόν ὅρο Ἐκκλησία, ἐννοοῦμε τήν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία καί μόνον Αὐτήν.

Καμμιά ἄλλη, ἀπό τίς λεγόμενες «Ἐκκλησίες», δέν ἀποτελεῖ ἀληθινή Ἐκκλησία, ἀφοῦ Μία Ἐκκλησία θεμελίωσε ὁ Χριστός Μας στήν γῆ: Τήν Ὀρθόδοξο Ἐκκλησία. Αὐτή, μόνη, διαφύλαξε ἀπαράτρωτα τά δόγματα τῶν ἑπτά Οἰκουμενικῶν Συνόδων, καθώς καί τήν Ἱερά Παράδοση (Ἁγία Γραφή, Ἱεροί Κανόνες, συγγράμματα Ἁγίων Πατέρων, Λατρεία, Εἰκονογραφία, γενικότερα ὀρθόδοξο δόγμα καί ἦθος).

Ὅταν βιωθεῖ τό Μυστήριο τῆς Ἐκκλησίας, διά τῆς ζωντανῆς πίστεως, τῆς «δι’ ἀγάπης ἐνεργουμένης», τότε ὁ πιστός γνωρίζει ἀληθινά, τό τί εἶναι ἡ Ἐκκλησία.

Ὅταν λέμε Ἐκκλησία οἱ περισσότεροι σκεπτόμεθα τό ναό ἤ τήν ἱεραρχία καί τό ἱερατεῖο. Ἀσφαλῶς, καί αὐτά ἀνήκουν στήν Ἐκκλησία, ἀλλά δέν εἶναι ἡ Ἐκκλησία.

Ἡ Ἐκκλησία ἔχει Κεφαλή Της τόν Χριστό μας καί μέλη Της ὅλους ἐμᾶς, τούς βαπτισμένους ὀρθόδοξους Χριστιανούς, Κληρικούς καί Λαϊκούς, οἱ ὁποῖοι ζοῦμε ὀρθόδοξα ἐντός Της (δηλ. ζοῦμε τήν ἀσκητική-ἡσυχαστική ζωή Της, καθώς καί τήν συχνή μετοχή μας στή Θεία Χάρη διά τῶν ἁγίων Της μυστηρίων: τῆς Ἱερᾶς Ἐξομολογήσεως καί τῆς Θείας Κοινωνίας).

Ἡ πρώτη, ἄναρχη, ἄκτιστη καί προαιώνια Ἐκκλησία, εἶναι τά Τρία Μακάρια Πρόσωπα τῆς Ἁγίας Τριάδος. Μέλη τῆς Ἐκκλησίας εἶναι ὅλοι οἱ ἅγιοι τῆς Παλαιᾶς καί τῆς Καινῆς Διαθήκης, ὅλοι οἱ ζήσαντες καί κοιμηθέντες ὀρθοδόξως πιστοί, ὅλες οἱ Ἀγγελικές Δυνάμεις- οἱ μή ἐκπεσοῦσες, καθώς καί ὅλοι οἱ «ἐν ταύτῃ τῇ ζωῇ» ἀγωνιζόμενοι καί πιστεύοντες ὀρθοδόξως.

Ἡ Ἐκκλησία ὁδήγησε τούς ἤδη κεκοιμημένους ἁγίους καί συνεχίζει νά ὁδηγεῖ τά ζῶντα μέλη Της, εἰς τό νά Τήν βιώσουν ὡς μίαν θεανθρώπινη πραγματικότητα, καί κοινωνία θεώσεως. Ἐγκεντριζόμενοι οἱ πιστοί στό Σῶμα τοῦ Θεανθρώπου Κυρίου καθαριζόμαστε, φωτιζόμαστε καί θεωνόμαστε. Αὐτό κατόρθωσε καί ὁ «σύγχρονος Στάρετς τῶν Ἀθηνῶν», ὅσιος Πορφύριος.

Ἀπόσπασμα ἀπό τό Βιβλίο:Ἡ θεραπεία τῆς ψυχῆς κατά τόν Γέροντα Πορφύριο.Β΄ ΕΚΔΟΣΗ ΕΠΗΥΞΗΜΕΝΗ (Ἱερομονάχου Σάββα Ἁγιορείτου). Σχῆμα 14Χ20.5 ,Σελίδες: 170, Τιμή: 7€, Παραγγελίες στό τηλέφωνο 6944577885 ἤ στό e- mail: hristospanagia@yahoo.gr

1 Ἡ ὀρθή Ἐκκλησιολογία, δηλ. ἡ ὀρθή πίστη γιά τό τί εἶναι ἡ Ἐκκλησία καί πῶς λειτουργεῖ, συνδέεται στενά μέ τήν θεραπεία τῆς ψυχῆς τοῦ ἀνθρώπου.

Ἡ Ἐκκλησία εἶναι τό Σῶμα τοῦ Χριστοῦ ἀδιάσπαστα ἑνωμένο μέ τόν Ἴδιο, πού εἶναι ἡ κεφαλή Της. Ἀλήθεια (δόγμα) καί ζωή (ἦθος) εἶναι ὁ Χριστός κατά τόν ἀψευδή Του λόγο: «Ἐγώ εἰμί ἡ ὁδός καί ἡ ἀλήθεια καί ἡ ζωή» (Ἰω. 14,6).

«Κατά τήν Ὀρθόδοξη Παράδοση ἡ θεολογία καί ἡ πνευματική ζωή ἤ ἐμπειρία, εἶναι ἀδιάσπαστα ἑνωμένες. Γιά τήν Ἐκκλησία (δογματική) ἀλήθεια καί πνευματική ζωή εἶναι ἕνα καί τό αὐτό πρόσωπο, δηλαδή τό πρόσωπο τοῦ Χριστοῦ. Καί ὅπως εἶναι ἀδιανόητο νά διασπᾶται τό ἕνα πρόσωπο τοῦ Θεανθρώπου, ἄλλο τόσο ἀδιανόητο εἶναι νά διασπᾶται καί τό περιεχόμενο τῆς πίστεως, ἀπό τό περιεχόμενο τῆς ζωῆς, μέσα στό ἕνα καί ἀδιαίρετο μυστηριακό σῶμα τοῦ Χριστοῦ, τήν Ἐκκλησία.

Τό ἀντίκρυσμα τῆς θεολογίας ἀποτελεῖ ἡ πνευματική ἐμπειρία τῆς Ἐκκλησίας. Τή διασφάλιση τῆς πνευματικῆς ζωῆς τῆς Ἐκκλησίας ἐγγυᾶται ἡ διατύπωση τοῦ περιεχομένου τῆς πίστεως ἀπό τίς Οἰκουμενικές συνόδους.

Ἔτσι κάθε ἀλλοίωση ἤ καί παραθεώρηση ἀκόμη τῆς πνευματικῆς ἐμπειρίας τῆς Ἐκκλησίας, διαψεύδει τό περιεχόμενο τῆς πίστεως, ἐνῶ κάθε ἀλλοίωση ἤ καί παραθεώρηση τῆς δογματικῆς διδασκαλίας τῆς Ἐκκλησίας σημαίνει ἀλλοίωση ἤ παραθεώρηση τῆς πνευματικότητας τῆς Ἐκκλησίας, πού σέ τελευταία ἀνάλυση συνοψίζεται στή σωτηρία καί στή θέωση τοῦ ἀνθρώπου… Τά δόγματα (τῆς Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας)… ὡς ἐκθέσεις τῆς πίστεως ἀποτελοῦν αὐθεντικά καί ἀμετακίνητα μνημεῖα καί κανόνες τῆς πίστεως, πού συμπυκνώνουν παράλληλα καί τό περιεχόμενο τῆς ζωῆς της. Κι’ αὐτό γιατί τό ὑποκείμενο τῆς πίστεως τῆς Ἐκκλησίας εἶναι καί τό ὑποκείμενο τῆς ζωῆς της. Ἡ Ἐκκλησία δηλαδή ὄχι μόνο πιστεύει στόν Τριαδικό Θεό, ἀλλά ἀποτελεῖ καί τό μυστηριακό σῶμα τοῦ Χριστοῦ, πού ζεῖ ἐν Ἁγίῳ Πνεύματι καί φανερώνει τή δόξα τοῦ Θεοῦ Πατέρα στά δοξασμένα μέλη της. Μέ ἄλλα λόγια ἡ δογματική ἀλήθεια νοεῖται ὡς πλήρωμα ζωῆς». (Δ. Τσελεγγίδη, Δυτική Θεολογία καί πνευματικότητα. Σημειώσεις ἀπό τίς Πανεπιστημιακές Παραδόσεις, σελ. 2-4).