«Ἡ ἀναισχυντία μήτηρ ἐστί τῆς πορνείας» (Μιχαήλ Ε. Μιχαηλίδης, Θεολόγος)

Τή σύγχρονη ἐποχή μας, δίχως ἀμφιβολία, τή χαρακτηρίζει ἡ ἀπουσία τοῦ ἤθους, τῆς σεμνότητας καί τῆς αἰδοῦς. Δέν πλεονάζει μονάχα, ἀλλά ὑπερπλεονάζει ἡ ἀναισχυντία. Γι’ αυτό και θυμήθηκα τό σοφό λόγο τοῦ ἀββᾶ Δωροθέου, ὅτι «ἡ ἀναισχυντία μήτηρ ἐστί τῆς πορνείας».

Δέν ὑπάρχει κακό καί ἄσεμνο καί ἀνεπίτρεπτο, πού νά μή ἔχει γιά μάνα του τήν ἀδιαντροπιά, τήν ἀναισχυντία. Τήν ἀναισχυντία θά τη συναντήσεις στό κάθε σου βῆμα. Στά Μ.Μ.Ε., στά ἔντυπα, τά περιοδικά, τό θέατρο, τόν κινηματογράφο, στίς κουβέντες, στίς συντροφιές, στό γυναικεῖο ντύσιμο - ἤ μᾶλλον γδύσιμο! - στά τραγούδια... καί ὅπου ἀλλοῦ.

Ἡ ἀναισχυντία εἶναι ἡ πιο εὐτελιστική προδοσία τῆς ἀνθρώπινης προσωπικότητας. Εἶναι συντριβή τῆς ἀξιοπρέπειας καί ἀναστολή κάθε ἠθικοῦ κανόνα καί κάθε δεοντολογίας. Εἶναι ἔνδειξη νοσηρῆς καί πλεγματικῆς ψυχῆς. Ὁ ἀναίσχυντος οὔτε τόν ἑαυτό του σέβεται, οὔτε τούς ἄλλους. Εἶναι, συνήθως, καταφρονητής καί ἀμοραλιστής. Κατά τόν Παροιμιαστή: «Ὅταν ἔλθη ἀσεβής εἰς βάθος κακῶν, καταφρονεῖ» (ΙΗ´ 3). Ὅταν ὁ κακός καί ἀσεβής, καί χωρίς φόβο Θεοῦ, ἄνθρωπος, πέσει τόσο χαμηλά, περιφρονεῖ καί ἀξίες καί ἰδανικά. Ἀποτελεῖ πιά, κίνδυνο γιά τήν κοινωνία και τούς γύρω του.

«Αἰδώς ἀποιχομένη, πάντων γενέτειρα κακίστων», λέγει ὁ ἅγιος Γρηγόριος ὁ Θεολόγος. Ἡ ἀπώλεια τῆς ντροπῆς καί τῆς σεμνότητας, εἶναι πηγή τῶν πιο φοβερῶν κακῶν. Ποιά καθαρότητα μπορεῖ νά ἔχει ἐκεῖνος πού μέσα του κουβαλάει σκουπίδια βρωμιᾶς καί δυσωδίας;

Ὁ Κύριος εἶπε: «Μή δῶτε τό ἅγιον τοῖς κυσί, μηδέ βάλητε τους μαργαρίτας ὑμῶν ἔμπροσθεν τῶν χοίρων...» (Ματθ. Ζ´ 6). Τά σκυλιά, δηλαδή, καί οἱ χοῖροι δέν ἀναγνωρίζουν τήν ἀξία τῶν μαργαριταριῶν τῆς πίστης και τῆς ἠθικῆς. Καί οἱ ἀναίσχυντοι δέ μποροῦν νά ἐκτιμήσουν την ἀξία τῆς ἀρετῆς καί τῆς ἀνώτερης ζωῆς.

Τό θέμα τῆς ἀναισχυντίας ἐνδιαφέρει καί ἄντρες καί γυναῖκες. Ἰδιαίτερα, ὡστόσο, τίς γυναῖκες, τῶν ὁποίων ὁ ρόλος εἶναι πάντοτε, τόσο σοβαρός, ὥστε, καθώς εἰπώθηκε: «Σ᾽ ὅλες τις κοινωνίες, ἡ γυναίκα δίνει τον ἠθικό καί πολιτιστικό τόνο. Ἡ γυναίκα δημιουργεῖ πολιτισμούς ἤ τούς ἀφανίζει. Δέν εἶναι ὑπερβολή ἄν θεωρήσουμε τή γυναίκα ὑπεύθυνη ἀκμῆς ἤ παρακμῆς τῶν ἐθνῶν».

Ἡ γυναίκα ἦταν πάντα γυναίκα, μέ τά σύνδρομα τῆς ἐπίδειξης, τῆς κενοδοξίας καί τῆς ματαιοδοξίας. Ὅταν ὅμως ἀποβάλλει τή ντροπή - τήν αἰδῶ, ὅπως τη λέγανε οἱ ἀρχαῖοι - τότε ξεφεύγει ἀπ᾽ τόν προορισμό της, καί καταντάει ἕνα ρετάλι, ἕνα ἀποκαΐδι, μιά εὐτελιστική ὕπαρξη. Μεταβάλλεται σέ ἔξαλλη μαινάδα. Καταστρέφει τή φύση της και πνίγει κάθε ὡραῖο αἴσθημα, πού φωλιάζει μέσα της. Ἰδιαίτερα ὁ σύγχρονος - καί χωρίς Χριστό- φεμινισμός, τήν ἔχει καθοδηγήσει σέ κάθε παραστράτημα και σέ κάθε παρεκτροπή. Οἱ φεμινίστριες πέτυχαν τή νομιμοποίηση τῆς μοιχείας, τῶν ἀμβλώσεων, τοῦ πολιτικοῦ γάμου καί τή «σεξουαλική ἀπελευθέρωση» μέ ὅλες τίς συνέπειες τῆς ὀλέθριας χειραφέτησης τῶν γυναικῶν. Ἔχει εὐθύνη καί ὁ δικτάτορας... πού λέγεται "μόδα"!

Ἡ ἀνδροποίηση τῆς γυναίκας ἤ ἡ γυναικοποίηση τοῦ ἄντρα, δέν εἶναι κατόρθωμα, ἀλλά ξεπεσμός καί προσβολή τοῦ ἀνθρώπινου προσώπου. «Αἰσχρόν γυναίοις ἄρσεν ἦθος ἐκφέρειν», τονίζει  ἅγιος Γρηγόριος ὁ Θεολόγος. Εἶναι αἰσχρό, οἱ γυναῖκες νά φέρονται σάν ἄντρες. Οὔτε πρέπει οἱ γυναῖκες νά ντύνονται σαν ἄντρες, ἀλλ᾽ οὔτε οἱ ἄντρες να ντύνονται σάν γυναῖκες. «Οὐκ ἔσται σκεύη ἀνδρός ἐπί γυναικί, οὐδέ μή ἐνδύσηται ἀνήρ στολήν γυναικείαν, ὅτι βδέλυγμα Κυρίῳ τῷ Θεῷ σου ἐστί πᾶς ποιῶν ταῦτα» (Δευτ. ΚΒ´ 5). Εἶναι ρητή ἡ διάταξη τοῦ Νόμου. Ὁ δέ Θεός μέ τή γραφίδα τοῦ προφήτη Σοφονία, λέγει: «Ἐκδικήσω ἐπί πάντας τούς ἐνδεδυμένους ἐνδύματα ἀλλότρια» (Σοφ. Α´ 8).

Οἱ γυναῖκες ἄς μελετήσουν προσεκτικά τή μικρή περικοπή: Α´ Πέτρου, Γ´ 1-6.

(Πηγή: «Ορθόδοξος Τύπος» 2/8/2013)

http://www.alopsis.gr/modules.php?name=News&file=article&sid=2791

ΣΧΕΤΙΚΟ:

«Α ΠΕΤΡΟΥ:

Α Πε. 3,1 Ὁμοίως αἱ γυναῖκες ὑποτασσόμεναι τοῖς ἰδίοις ἀνδράσιν, ἵνα καὶ εἴ τινες ἀπειθοῦσι τῷ λόγῳ, διὰ τῆς τῶν γυναικῶν ἀναστροφῆς ἄνευ λόγου κερδηθήσονται,

Α Πε. 3,1 Οπως οι δούλοι, δια τους οποίους είπα προηγουμένως, έτσι και αι γυναίκες πρέπει να υποτάσσωνται στους άνδρας των, ώστε, και εάν μερικοί από αυτούς δεν υπακούουν στον λόγον του Ευαγγελίου, να κερδηθούν εις την κατά Χριστόν πίστιν και ζωήν, χωρίς λόγια και διδασκαλίας, (αλλά με την ενάρετον, την ευγενή και σεμνήν συμπεριφοράν των γυναικών),

Α Πε. 3,2 ἐποπτεύσαντες τὴν ἐν φόβῳ ἁγνὴν ἀναστροφὴν ὑμῶν.

Α Πε. 3,2 όταν θα ίδουν και θα εννοήσουν καλά την αγνήν και αγίαν συμπεριφοράν σας, που θα την εμπνέη ο φόβος και ο σεβασμός του Θεού.

Α Πε. 3,3 ὧν ἔστω οὐχ ὁ ἔξωθεν ἐμπλοκῆς τριχῶν καὶ περιθέσεως χρυσίων ἢ ἐνδύσεως ἱματίων κόσμος,

Α Πε. 3,3 Αι καλαί δε αυταί σύζυγοι ας μη επιδιώκουν να έχουν εξωτερικόν στολισμόν, το εξεζητημένον πλέξιμο των μαλλιών της κεφαλής των και τα χρυσά περιδέραια η το ντύσιμό των με πολυτελή φορέματα,

Α Πε. 3,4 ἀλλ᾿ ὁ κρυπτὸς τῆς καρδίας ἄνθρωπος ἐν τῷ ἀφθάρτῳ τοῦ πραέος καὶ ἡσυχίου πνεύματος, ὅ ἐστιν ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ πολυτελές.

Α Πε. 3,4 αλλ' ας έχουν ως στολισμόν των τον κρυμμένον από τα μάτια των ανθρώπων εσωτερικόν άνθρωπον της καρδίας, που έχει τον άφθαρτον και ανεκτίμητον στολισμόν του πράου και ειρηνικού και ησύχου πνεύματος, που ενώπιον του Θεού έχει μεγάλην αξίαν και πολυτέλειαν.

Α Πε. 3,5 οὕτω γάρ ποτε καὶ αἱ ἅγιαι γυναῖκες αἱ ἐλπίζουσαι ἐπὶ τὸν Θεὸν ἐκόσμουν ἑαυτάς, ὑποτασσόμεναι τοῖς ἰδίοις ἀνδράσιν,

Α Πε. 3,5 Διότι έτσι και άλλοτε εις την Παλαιάν Διαθήκην αι άγιαι γυναίκες, που είχαν την ελπίδα και την πίστιν των στον Θεόν, εστόλιζαν τον ευατόν τους, υποτασσόμεναι, στους άνδρας των.

Α Πε. 3,6 ὡς Σάῤῥα ὑπήκουσε τῷ Ἀβραάμ, κύριον αὐτὸν καλοῦσα· ἧς ἐγενήθητε τέκνα· -ἀγαθοποιοῦσαι καὶ μὴ φοβούμεναι μηδεμίαν πτόησιν.

Α Πε. 3,6 Οπως και η Σαρρα εδείκνυεν υπακοήν στον Αβραάμ, καλούσα αυτόν με σεβασμόν και ταπείνωσιν “κύριον”. Αυτής δε της Σαρρας εγίνατε και σεις πνευματικαί θυγατέρες με το να πράττετε το αγαθόν χωρίς να φοβήσθε, μήπως τυχόν αγανακτήσουν εναντίον σας οι σύζυγοι σας.» (paterikiorthodoxia.com)

ΣΧΕΤΙΚΑ:

Αιδώς - Αναίδεια (Ιερομόναχος Σάββας Αγιορείτης)

 

http://www.alopsis.gr/modules.php?name=News&file=article&sid=2791