Το τριμμένο ράσο του π. Χαράλαμπου Βασιλόπουλου
επιμέλεια: Νικόλαος Δ. Γεωργαντώνης
Αγωνιστής
της Ορθοδοξίας ο αείμνηστος π. Χαράλαμπος δε γοητεύτηκε εις αυτόν τον
κόσμο από υλικά αγαθά κι από αξιώματα. Δε φρόντισε ποτέ για τίποτε
σχετικό. Του αρκούσε το μέγα αξίωμα της ιερωσύνης. Μ’
ένα τριμμένο ράσο, μ’ ένα παλιό ζευγάρι παπούτσια και πάντα μ’ ένα
πλατύ παιδικό χαμόγελο, που αντανακλούσε την αγνή του καρδιά, τ’
αντιμετώπιζε όλα με αισιοδοξία, με καλωσύνη, με σιγουριά και πίστη.
Μια φορά τον είχε επισκεφθεί στο κελί του στην Ι. Μονή Πετράκη, ένας εφημέριος και πάνω στη συζήτηση που είχανε του είπε:
- Πάτερ Χαράλαμπε χρειάζομαι ένα καλό ράσο, έχω ξεμείνει…
- Μη σ’ απασχολεί, του είπε ο Γέροντας, κι αμέσως σηκώθηκε και ξεκρέμασε το δικό του για να του το δώσει.
Ο εφημέριος κοίταξε το ράσο απογοητευμένος, αλλά και με χαμόγελο, και του είπε:
- Μα τέτοιο, πάτερ Χαράλαμπε, και μάλιστα καλύτερο απ’ αυτό έχω. Νόμισα ότι θα’ χες κάτι πιο καινούργιο.
- Μα είναι το πιο καλό μου! Του είπε ο Γέροντας με παιδική αφέλεια…
Πηγή: «Ο μακαριστός Γέροντας, Αρχιμ. Χαράλαμπος Βασιλόπουλος» Μιχάλης Τσώλης, εκδόσεις «ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΤΥΠΟΥ» Αθήναι 1996 (σελ. 101)
themata-orthodoxias.blogspot.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου