«Ἀπό τίς διδαχές τοῦ μακαριστοῦ Γέροντος Γερμανοῦ Σταυροβουνιώτη Περί Προσευχῆς»

Γιά νά μάθης τήν Ἀδιάλειπτη Εὐχή, πρέπει νά ἀγωνίζεσαι γιά νά ἀποκτήσης  τ α π ε ί ν ω σ ι ,  σ ι ω π ή , καί  π ρ ο θ υ μ ί α.

Συμβαίνει μάλιστα νά εὐκολύνεσαι στό νά μαθητεύσης στήν "Ἀδιάλειπτη Εὐχή", ὅταν σοῦ συμβῆ κάποια θλίψις ἤ ἔχης κάποια βασανιστική καί πιεστική ἀνάγκη. Σέ τέτοιες περιπτώσεις, ὅ,τι κι ἄν κάνης, ἡ ψυχή σου δέν βρίσκει ἀνάπαυσι καί παρηγοριά, παρά μόνο ἄν παρακαλῆς  τ α π ε ι ν ά  καί χ ω ρ ί ς  ἄ γ χ ο ς , τόν Θεό.

Ἀφοῦ λοιπόν δοκίμασες σέ καιρούς θλίψεως τήν "Εὐχή", καί αἰσθάνθηκες, ἔστω καί γιά λίγο, τήν ἀνείπωτη γλυκύτητά της, ὁπωσδήποτε ὠφελήθηκες!
Τότε μπορεῖς εὔκολα νά συνεχίσης καί μετά, ὅταν δηλαδή θά περάση ἡ θλῖψις, τήν προσπάθειά σου στό νά λέγης συνεχῶς τήν "Εὐχή", τῆς ὁποίας τήν ἀνείπωτη γλυκύτητα ἤδη λίγο γεύτηκες, μέ τήν δοκιμασία, πού ἔχεις προηγουμένως περάσει.
Πολλές φορές  ο ἱ  θ λ ί ψ ε ι ς  καί ο ἱ  δ ο κ ι μ α σ ί ε ς  στή ζωή μας μπορεῖ νά ἀποτελέσουν  τ ό  π ρ ῶ τ ο  ε ὐ λ ο γ η μ έ ν ο  ἔναυσμα γιά νά ἀρχίσουμε νά λέμε ἀδιακόπως τήν γλυκυτάτη "Εὐχή". Καί μετά, ἀφοῦ ἔγινε ἡ καλή ἀρχή, νά συνεχίσουμε, εἰ δυνατόν γιά πάντα, νά λέμε τήν "Εὐχή"!

Ἔτσι, οἱ θλίψεις καί οἱ δοκιμασίες μποροῦν νά γίνουν διδάσκαλοί μας στήν προσευχή!

Τέλος καί τῇ Τρισηλίῳ Θεότητι

κράτος, αἶνος καί δόξα εἰς τούς αἰῶνας τῶν αἰώνων.

Ἀμήν.