Στο Κίεβο ζούσε τότε ένας πλούσιος ζωέμπορας ο Ά. Ντώφ. Η σύζυγός του ήταν ευλαβής καί μέ φόβο Θεού. Αλλά εκείνος ήταν ένας αγροίκος, σκληρός καί ολιγόπιστος άνθρωπος. Η γυναίκα του δέν έλειπε από τήν εκκλησιά καί τά Μοναστήρια, καθώς τής άρεσε νά δίνη ελεημοσύνη, νά βοηθάη τούς φτωχούς καί περιπλανώμενους προσκυνητές καί ευλαβείτο πολύ
τούς ασκητές. Ηταν εξ ολοκλήρου αφοσιωμένη στον Στάρετς Θεόφιλο καί συχνά τόν προσκαλούσε στό σπίτι της. Ο σύζυγός της από τήν άλλη μεριά, ήταν σκληρόκαρδος καί άσωτος καί δέν ανεχόταν τήν παρουσία του Στάρετς στό σπίτι του. Συνέχεια ονείδιζε την γυναίκα του γιατί τόν προσκαλούσε:
«Δέ ντρέπεσαι νά χάνης την ώρα σου μ’ αυτόν τόν θρησκόληπτο τρελλό;» τήν ρωτούσε.
Ενα ωραίο πρωί, πού αυτός έλειπε από τό σπίτι, ο Στάρετς έφτασε εφοδιασμένος μέ κομμάτια κάρβουνο.
Αρχισε νά ζωγραφίζη μέ μηδενικά τήν ταπετσαρία, άλλα κατά δεκάδες καί άλλα κατά εκατοντάδες καί χιλιάδες. Η Ντβα, δέν τολμούσε νά τόν σταματήση καί στάθηκε στήν άκρη, κοιτώντας κατάπληκτη τί έκανε ο μακάριος. Ο σύζυγός της σύντομα επέστρεψε. Είδε τον ταύρο του Θεόφιλου νάναι στήν αυλή του σπιτιού του καί αποφάσισε ν’ αστειευτή μέ τόν Στάρετς.
Όταν όμως μπήκε στό δωμάτιο καί κοίταξε τόν τοίχο, τρομοκρατήθηκε. Η ακριβή ταπετσαρία ήταν μαύρη από μηδενικά γραμμένα μέ κάρβουνο.
«Ποιος τόλμησε νά κάνη ένα τέτοιο πράγμα; Ο Θεόφιλος φυσικά!».
Αρχισε νά ψάχνη στά δωμάτια γιά νά βρή τόν Θεόφιλο. Βλέποντάς τον μέσα στήν κρεββατοκάμαρά του, όρμησε πάνω στόν μακάριο έξαλλος. Αλλά ο Θεόφιλος, υποκρινόμενος τον τρελλό, άρχισε σιωπηλά νά βγάζη τά ρούχα του. Ο Ντώφ τόν έφτυσε καί βγήκε σάν μανιακός από τό σπίτι. Η ζαλισμένη σύζυγος, βρίσκοντας τήν ψυχραιμία της, άρχισε ν’ απολογήται στόν Θεόφιλο καί του πρόσφερε λίγο λάχανο τουρσί πού του άρεσε πολύ. Αλλ’ αντί νά τό δεχτή εκείνος, έδωσε μιά κοφτή καί διφορούμενη απάντηση:
«Όχι! όλα έχουν τελειώσει! Ο Θεός είναι Δίκαιος. Με πρόσβαλαν, μέ κατέστρεψαν καί μ’ άφησαν σαν ζητιάνο. Ο Κύριος έδωσε καί ο Κύριος τ’ αφαίρεσε». Κι αμέσως έφυγε από τό σπίτι.
Σύντομα μετά απ’ αυτό, η Ντώφ οικογένεια, έπεσε σε φοβερή δυστυχία. Οι δουλειές λιγόστεψαν, τό κεφάλαιο εξανεμίστηκε καί δημιουργήθηκαν τεράστια χρέη. Η περιουσία σέ λίγο βγήκε σέ δημοπρασία καί ο αλαζόνας πλούσιος Ντώφ, έγινε ένας ζητιάνος, σέρνοντας τήν ζωή του σέ μιά άθλια παράγκα πού από οίκτο καί έλεος τού δόθηκε από τήν διοίκηση τού Κιέβου.
ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ.
Ο ΣΤΑΡΕΤΣ ΘΕΟΦΙΛΟΣ Ο ΔΙΑ ΧΡΙΣΤΟΝ ΣΑΛΟΣ ΑΣΚΗΤΗΣ ΤΗΣ ΛΑΥΡΑΣ ΤΩΝ ΣΠΗΛΑΙΩΝ ΤΟΥ ΚΙΕΒΟΥ. (1788-1853Μ.Χ)ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ ΠΑΝΑΓΙΑΣ ΤΟΥ ΕΒΡΟΥ.
http://apantaortodoxias.blogspot.gr/2017/02/blog-post_47.html
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου