Η δε κεφαλή αυτού και αι τρίχες λευκαί ως έριον λευκόν, ως χιων και οι οφθαλμοί αυτού ως φλοξ πυρός. (Αποκαλ. 1,14)
Έτσι είδε ο Ιωάννης ο Θεολόγος τον Ιησού Χριστό μετά την Ανάστασή Του και τη νίκη Του επί του θανάτου. Τον είδε ως τον Υιό του Ανθρώπου, ενδεδυμένο ποδήρη χιτώνα και ζωσμένο στο στήθος με ζώνη χρυσή, έχοντας στο δεξί χέρι Του επτά αστέρια και τα πόδια Του ήταν όμοια με χαλκό που λάμπει, πεπυρωμένος σε καμίνι (Αποκάλ. 1,16). Με αυτή την δόξα και ισχύ εμφανίστηκε Εκείνος - ο ίδιος, πού όταν ήταν καρφωμένος στον Σταυρό, διόλου δεν έλαμπε και φαινόταν στον κάθε περαστικό, σαν ο πιο αδύναμος ανάμεσα στους υιούς των ανθρώπων!
Γιατί ήταν λευκά τα μαλλιά του, σαν το λευκό μαλλί και το χιόνι; Ό Κύριός μας, όταν Τον σταύρωσαν, δεν ήταν ούτε τριάντα τεσσάρων ετών. Πώς, λοιπόν, προήλθαν τα λευκά μαλλιά Του; Τα λευκά μαλλιά δεν είναι χαρακτηριστικά τού υπερήλικος ανθρώπου; Είναι αλήθεια ότι τα λευκά μαλλιά υποδηλώνουν το γήρας στον θνητό άνθρωπο• αλλά στην περίπτωση τού Χριστού, στην ουράνια δόξα Του, καταδεικνύουν κάτι περισσότερο από το κοινό γήρας: την αιωνιότητα! Την αιώνια νεότητα!
Το γήρας είναι το παρελθόν και η νεότητα είναι το μέλλον!
Ό Χριστός δεν είναι και τα δύο ταυτόχρονα; Εκείνος είναι πέρα απ’ όλους τούς καιρούς τού παρελθόντος και όλους τούς καιρούς τού μέλλοντος είναι επέκεινα του χρόνου. Ό Χριστός είναι η, επέκεινα τού χρόνου, αιωνιότητα. Γιατί ήταν τα μάτια Του σαν φλόγα πυρός; Διότι Αύτός είναι ο Παντεπόπτης,
Αυτός βλέπει τα πάντα! Κάποια κτιστά μπορούν ίσως να κρύβονται από τον ήλιο, αλλά τίποτε απ’ όλα όσα είναι στον ουρανό και στη γη, και στα καταχθόνια, δεν μπορεί ποτέ να κρυφτεί από το δικό Του βλέμμα. Ο Χριστός αντιλαμβάνεται όλες τις ίνες του καμβά της κτίσεως, ακόμη και τις πιο λεπτεπίλεπτες. Αντιλαμβάνεται όλα τα απειροελάχιστα άτομα μιας πέτρας, την κάθε σταγόνα τού νερού στη θάλασσα, το κάθε μόριο του αέρα, αλλά και την κάθε σκέψη, την κάθε επιθυμία της κάθε κτιστής ψυχής που Εκείνος έπλασε! Είναι ο Εις και ο Αυτός εις τούς αιώνας, ο μοναδικός Θεάνθρωπος.
Είναι ο ίδιος Αυτός και όχι άλλος, πού από άπειρη ευσπλαχνία και συγκατάβαση προς το ανθρώπινο γένος ήλθε στη γη, ενδύθηκε ένα θνητό και πάσχον σώμα, χλευάστηκε, ονειδίστηκε, δέχθηκε εμπαιγμούς και εμπτυσμούς από αμαρτωλούς ανθρώπους. Είναι ο ίδιος Αύτός και όχι άλλος, πού κρεμόταν επί τού Σταυρού, χωρίς ίχνος ακτινοβολίας, εν μέσω ληστών και ετάφη ως νεκρός από τον Ιωσήφ και τον Νικόδημο.
~Ω αδελφοί, ιλιγγιά ο νους αν αναλογιστούμε πόσο μεγάλο και μεγαλοπρεπή Ξένο Επισκέπτη δέχθηκε η γη στο πρόσωπό Του! Ακόμη περισσότερο φρίττει κανείς αναλογιζόμενος Αυτόν, τον Ύψιστο, εναντίον του οποίου άνθρωποι παράφρονες σήκωσαν το χέρι τους!
Ω παμμέγιστε και μακρόθυμε Κύριε, συγχώρεσε τις αμαρτίες μας, μνήσθητι όλων ημών εν τη, δόξη και τη κραταιά Σου δυνάμει!
Σοι πρέπει πάσα δόξα, τιμή και προσκύνησις εις τούς αιώνας! Αμήν.
ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ. Ο ΠΡΟΛΟΓΟΣ ΤΗΣ ΑΧΡΙΔΟΣ. ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΒΕΛΙΜΙΡΟΒΙΤΣ. ΜΑΡΤΙΟΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου