Και Ναβουχοδονόσορ, βασιλέα Βαβυλώνος, τον δούλον μου,(Ιερεμ. 25,9)
Δεν είναι αυτή μία σκληρή φράση; Πώς μπορεί κάποιος να τραφεί με αυτήν; Έναν παγανιστή βασιλιά, έναν ειδωλολάτρη βασιλιά να τον αποκαλεί ο Κύριος: «δούλε μου!». Διότι εάν δούλος του Θεού είναι εκείνος, ο οποίος γνωρίζει τον αληθινό Θεό και συμμορφώνεται με τον Νόμο Του, πώς μπορεί να ονομαστεί δούλος του Θεού κάποιος πού ούτε τον αληθινό Θεό γνωρίζει, ούτε συμμορφώνεται με τον Νόμο Του;
Πράγματι, αληθινός δούλος του Θεού είναι εκείνος πού γνωρίζει τον αληθινό Θεό και τηρεί τον Νόμο Του. Τί συμβαίνει όμως όταν εκείνος, πού ο Θεός του επέτρεψε να Τον γνωρίσει όπως και τον Νόμο Του, μετατρέπει την γνώση σε άγνοια και τον νόμο σε ανομία; Τότε ό Θεός λαμβάνει ως δούλο Του εκείνον πού δεν Τον γνωρίζει, ώστε να «μαστιγώσει» τον αποστάτη. Διότι ένας ο οποίος αποστάτησε από τον Θεό είναι χειρότερος από έναν παγανιστή και ένας αποστάτης του Νόμου του Θεού είναι κατώτερος ενός γεννημένου ειδωλολάτρη.
Επομένως όταν ο λαός του Ισραήλ, ως η «αρχαία Εκκλησία» του Θεού, αποστράφηκε τον Θεό και τον Νόμο Του, ό Θεός επέλεξε τον Ναβουχοδονόσορ ως δούλο Του για να τιμωρήσει τον αποστάτη Ισραήλ.
Έτσι, όταν οι χριστιανικοί λαοί στην Ασία και την Αφρική αποστράφηκαν τον Θεό, μέσα από πολυάριθμες αιρέσεις, Εκείνος έλαβε ως υπηρέτες, ως «δούλους» Του, τούς Άραβες, για να παιδαγωγήσει και να συνετίσει τούς χριστιανούς.
Αλλά και όταν οι χριστιανικοί λαοί στα Βαλκάνια αποξενώθηκαν από τον Θεό και τον Νόμο Του, ο Θεός προσκάλεσε τούς Τούρκους ως δούλους Του, γιά να επιτιμήσει τούς αποστάτες, ώστε μέσω του επιτιμίου να σωφρονιστούν.
Όποτε οι πιστοί αποστρέφονται τον Θεό, Εκείνος χρησιμοποιεί τούς άπιστους τρόπον τινά σαν μαστίγιό του, γιά να συνεφέρει τούς πιστούς. Όπως οι πιστοί συνειδητά και εκούσια αποστρέφονται τον Θεό, έτσι και οι άπιστοι ασυνείδητα και ακούσια γίνονται υπηρέτες του Θεού: γίνονται το μαστίγιο του Θεού.
Εντούτοις, ο Θεός μόνον προσωρινά δέχεται ως δούλους Του τους άπιστους, έναντι των πιστών.
Διότι ο ίδιος ο Κύριος λέει ότι θά επισκεφτεί την γη του Ναβουχοδονόσορ, γιά την ανομία της: θύσομε αυτούς εις αφανισμόν αιώνιον (Ιερεμίας 25, 12). Τότε θά βρει άλλον «δούλο» έναντι του δούλου Του. Διότι ο Θεός δεν δέχθηκε τούς Βαβυλωνίους ως δούλους Του χάριν της αγαθοσύνης και της πίστης τους, αλλά εξαιτίας της πονηριάς και απιστίας του λαού του Ισραήλ.
’Ω! Δικαιοκρίτα Κύριε, βοήθησέ μας διά του Παναγίου Σου Πνεύματος να είμαστε πάντοτε αφοσιωμένοι σε Σένα, τον "Ενα Αληθινό Θεό και στον σωτήριο Νόμο Σου.
Σοι πρέπει πάσα δόξα, τιμή και προσκύνησις εις τούς αιώνας των αιώνων! Αμήν.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου