Ὁ παπα-Πλανᾶς, ὅταν ἦταν παιδί, τὶς εἰκόνες ποὺ τότε συνήθιζαν νὰ τοποθετοῦν ψηλά,ἀνέβαινε μὲ σκάλα καὶ τὶς προσκυνοῦσε.
Πολὺ ἀργότερα, γέροντας πιά, σὲ ἀπορία ἄλλου παιδιοῦ, γιατὶ δὲν ἀκουμπᾶ τὸ στόμα του στὶς τοιχογραφίες, νὰ τὶς προσκυνήσει, τοῦ εἶπε:
– Παιδί μου, οἱ ἅγιοι μὲ βλέπουν ὅτι εἶμαι κοντὸς καὶ ἁπλώνουν τὸ πόδι τους καὶ προσκυνῶ.
Κι ἐνῷ μὲ τοὺς ἁγίους συνομιλοῦσε μιὰ χαρά, μὲ τὸν κόσμο τὸν φθαρτὸ τῆς ματαιότητας εἶχε μόνο τὰ ἀπαραίτητα.
Σὲ ζωηρὴ συζήτηση σὲ φιλικὸ σπίτι γιὰ πολιτικὰ πράγματα,ρωτήθηκε κι ὁ παπα-Πλανᾶς ποὺ ἐφησύχαζε μακαρίως παράμερα:
– Ἐσεῖς τί λέτε, πάτερ μου, γιὰ τὸ τάδε κόμμα;
– Ποιός κυβερνάει τώρα; ἀπάντησε μὲ ἐρώτηση, τόσο μὰ τόσο ἀφοπλιστικά!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου