Τί ἀνοησίες λένε τώρα στὰ σχολεῖα μὲ τὴν θεωρία τοῦ Δαρβίνου κ.λπ.! Ἐνῶ οἱ ἴδιοι αὐτές τὶς ἀνοησίες δὲν τὶς πιστεύουν, τὶς λένε ὅμως, γιὰ νὰ μολύνουν τὰ παιδιά, νὰ τὰ ἀπομακρύνουν ἀπὸ τὴν Ἐκκλησία. Μοῦ εἶπε κάποιος: «Ἄν ποῦμε ὅτι τὸ χῶμα εἶχε διάφορα συστατικά, διάφορους ὀργανισμούς, καὶ ὁ Θεὸς πῆρε ἀπὸ αὐτὰ καὶ ἔκανε τὸν ἄνθρωπο…»«Δηλαδή, λέω, ἄν δὲν ὑπῆρχαν αὐτά, δὲν μποροῦσε ὁ Θεὸς νὰ κάνη τὸν ἄνθρωπο; Δύσκολο πράγμα!».«Ἄν ποῦμε, μοῦ λέει, ὅτι πῆρε πρῶτα ἀπὸ τὸν πίθηκο καὶ τὸν τελειοποίησε;». «Καλά, τοῦ λέω, δὲν μποροῦσε ὁ Θεὸς νὰ κάνη τὸ τέλειο δημιούργημα, τὸν ἄνθρωπο, ποῦ διέθεσε Γι’ αὐτόν ὁλόκληρη ἡμέρα;
Ἔπρεπε νὰ βρῆ ἀνταλλακτικά; Διάβασε νὰ δής τί λέει στὴν Προφητεία τοῦ Ἰώβ (1), στὸ Ἀνάγνωσμα τῆς Μεγάλης Πέμπτης. Τώρα αὐτὰ γιὰ τὸν πίθηκο οὔτε ἡ ἐπιστήμη τὰ παραδέχεται. Πόσα χρόνια ἔχει ποῦ οἱ ἄνθρωποι ἀνέβηκαν στὸ φεγγάρι; Οἱ πίθηκοι τόσα χρόνια δὲν ἐξελίχθηκαν νὰ κάνουν ἄν ὄχι ἕνα ποδήλατο τουλάχιστον ἕνα πατίνι. Εἶδες κανέναν πίθηκο μὲ πατίνι; Ἄλλο, ἄν πάρης ἕναν πίθηκο καὶ τοῦ μάθης νὰ κάνη πατίνι!...»«Ἄν ποῦμε, λέει, ἐκεῖνο, ἄν ποῦμε ἐκεῖνο…;». «Μή λές τίποτε, τοῦ λέω, γιὰ νᾶσαι πιὸ σίγουρος».
Αὐτήν τὴν θεωρία δίδασκε καὶ ἕνας καθηγητής τοῦ Πανεπιστημίου. Τοῦ εἶπα μία φορά: «Σιγά-σιγά, μὲ τὴν περιποίηση, ἡ φασολιά θὰ γίνη καλύτερη φασολιά, ἡ μελιτζανιά καλύτερη μελιτζανιά. Ὁ πίθηκος, ἅμα τὸν ταΐσης, ἅμα τὸν περιποιηθῆς, θὰ γίνη καλύτερος πίθηκος· δὲν μπορεῖ νὰ γίνη ἄνθρωπος. Ἄν ἕνας μαῦρος εἶναι σὲ ψυχρό κλίμα καὶ δὲν βγαίνη στὸν ἥλιο, λιγάκι θὰ διορθωθῆ τὸ δέρμα του· δὲν θὰ πάψη ὅμως νὰ εἶναι μαῦρος». Καὶ ὕστερα, ἄν σκεφθῆς ὅτι ἀπὸ ἄνθρωπο, τὴν Παναγία μας, γεννήθηκε ὁ Χριστός! Δηλαδή πρόγονος τοῦ Χριστοῦ ἦταν ὁ πίθηκος; Τί βλασφημία! Καὶ δὲν τὸ καταλαβαίνουν ὅτι βλασφημοῦν. Ρίχνουν μία πέτρα καὶ δὲν κοιτοῦν πόσα κεφάλια θὰ σπάση. Σοῦ λέει: «Ἐγώ τὴν ἔρριξα πιὸ μακριά ἀπὸ τὸν ἄλλον». Αὐτὸ κάνουν σήμερα· θαυμάζουν ποιός θὰ πετάξη πιὸ μακριά τὴν πέτρα. Πόσα κεφάλια θὰ σπάση ἀπὸ αὐτούς ποὺ περνᾶνε ἐκεῖ κάτω, δὲν τὸ σκέφτονται.
(Μερικοί νομίζουν ὅτι μὲ αὐτές τὶς θεωρίες θὰ κάνουν τούς Μαρξιστές νὰ πλησιάσουν στὴν Ἐκκλησία). Στὴν ἀρχή, μπορεῖ νὰ πλησιάσουν οἱ Μαρξιστές, ἀλλὰ μετά θὰ ἔρθουν σάν κόμμα. Θὰ λένε: «Τώρα νὰ ἐκκλησιάζεσθε, τώρα ὄχι. Τώρα νὰ κάνετε αὐτό, τώρα ἐκεῖνο». Θὰ κανοναρχοῦν δηλαδή· καὶ στὸ τέλος θὰ ποῦν: «Ποιός σᾶς εἶπε ὅτι ὑπάρχει Θεός; Δὲν ὑπάρχει Θεός. Σᾶς γελοῦν οἱ παπάδες». Καὶ ἔτσι, χωρίς νὰ τὸ καταλαβαίνουν, τούς χρησιμοποιοῦν οἱ Μαρξιστές, γιὰ νὰ πετύχουν τὸν σκοπό τους. Ὅσοι Μαρξιστές ἔχουν καλή διάθεση, ἔρχονται, μετανοοῦν, ἐξομολογοῦνται. Ὅσοι δὲν ἔχουν καλή διάθεση, δὲν πρόκειται νὰ ἀλλάξουν.
1) Ἰώβ 38, 14: «Ἡ σύ λαβῶν γῆν πηλόν ἐπλασας ζῶον καὶ λαλητόν αὐτόν ἔθου ἐπί γής;».
ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΠΑΪΣΙΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ
ΛΟΓΟΙ Α'- ΜΕ ΠΟΝΟ ΚΑΙ ΑΓΑΠΗ ΓΙΑ ΤΟΝ ΣΥΓΧΡΟΝΟ ΑΝΘΡΩΠΟ
https://paraklisi.blogspot.com/2019/10/blog-post_334.html
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου