Ένας πλούσιος, ανάμεσα στις τόσες σπατάλες που έκανε, είχε και πολλούς σκύλους, τους οποίους έτρεφε. Είχε έναν ειδικό μάγειρα για τα σκυλιά. Σε ένα μεγάλο καζάνι, μαγείρευε τα εκλεκτά φαγητά.
Όταν το φαγητό ήταν έτοιμο, έπαιρνε ο μάγειρας το φαγητό από το καζάνι και το έβαζε σε κάτι μεγάλα πιάτα και το σέρβιρε στα σκυλιά, που σαν λυσασμένα περίμεναν την μερίδα τους.
Όμως το φαγητό ήταν ακόμα καυτό και άχνιζε και όταν ο σκύλος πλησίαζε το πιάτο, παρόλο που πεινούσε πολύ, απομακρυνόταν από το πιάτο. Όμως, η κνίσα του φαγητού σε συνδυασμό με την πείνα του, οδηγούσε το σκυλί στο πιάτο, αλλά και πάλι απομακρυνόταν. Αυτό γινόταν πολλές φορές, με αποτέλεσμα ο σκύλος να περιτριγυρίζει το πιάτο γύρω-γύρω, χωρίς όμως να μπορέσει να το πλησιάσει. Και μόνο όταν το φαγητό γινόταν χλιαρό, καθότανε και το έτρωγε.
Αυτός είναι ο σατανάς! Είναι σαν τον σκύλο! Όταν βλέπει τον άνθρωπο να προσκυνεί και να προσεύχεται στο Θεό και η ψυχή του να είναι πλήρως αφοσιωμένη στον Κύριο, δεν μπορεί να τον πλησιάσει, γιατί καίγεται...
Δημήτριος Παναγόπουλος Ιεροκήρυκας †
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου