Πρίν ἀποκτήσουμε τό χάρισμα τοῦ πένθους καί τῶν δακρύων, δέν ὑπάρχει μέσα μας μετάνοια, οὔτε αληθινή μεταμέλεια, οὔτε φόβος Θεοῦ στήν καρδιά μας, οὔτε καταδικάσαμε τόν ἑαυτόν μας, οὔτε αἰσθάνθηκε ἡ ψυχή μας τή Μέλλουσα Κρίση καί τόν αἰώνιο βασανισμό.

Κανείς να μην μας εξαπατά με κούφια λόγια και ούτε οι ίδιοι να ξεγελούμε τον εαυτόν μας: πριν αποκτήσουμε το χάρισμα του πένθους και των δακρύων, δεν υπάρχει μέσα μας μετάνοια, ούτε αληθινή μεταμέλεια, ούτε φόβος Θεού στην καρδιά μας, ούτε καταδικάσαμε τον εαυτόν μας, ούτε αισθάνθηκε η ψυχή μας τη Μέλλουσα Κρίση και τον αιώνιο βασανισμό. Γιατί αν καταδικάζαμε τον εαυτό μας και τ' αποκτούσαμε αυτά και ζούσαμε μέσα τους, αμέσως θα μας έρχονταν και δάκρυα. Χωρίς τα δάκρυα όμως, ούτε η σκληρότητα της καρδιάς μας μπορεί ποτέ να μαλακώσει, ούτε η ψυχή μας θα αποκτήσει πνευματική ταπείνωση, ούτε θα καταφέρουμε να γίνουμε ταπεινοί. Και εκείνος που δεν έγινε ταπεινός, δεν μπορεί να ενωθεί με το Πνεύμα το Άγιο. 

 (Άγιος Συμεών ο Νέος Θεολόγος)