Ο Άγιος Κωνσταντίνος τω Φωτί του Χριστού επορεύθη
Του Β. Χαραλάμπους, θεολόγου
«Tην οικουμένην ως προίκα προικοδοτήσας τω Κτίστη σου», με αυτόν τον λόγο, το Δοξαστικό των Στιχηρών, της ακολουθίας του Εσπερινού, από την εορτή των Αγίων Κωνσταντίνου και Ελένης, ο υμνογράφος αποδίδει το «ισαπόστολον κάλλος» και το μέγεθος του έργου του Αγίου Κωνσταντίνου.
Όσοι εκφράζουν αυθαίρετες «απόψεις» για την αγιοκατάταξη του Αγίου Κωνσταντίνου, δεν έχουν εκκλησιαστικά κριτήρια. Τον καθοριστικό ρόλο του Αγίου Κωνσταντίνου στην εξάπλωση του Χριστιανισμού ποιος τον αμφισβητεί; Τα άλλα κίνητρα που καταλογίζουν οι πολέμιοι της αγιοκατάταξής του δεν ευσταθούν. Η μετέπειτα πορεία των δύο αυτοκρατόρων, του Αγίου Κωνσταντίνου και του Λικινίου αποδεικνύει την πρόθεση, καθώς και τα κίνητρα ενός εκάστου.
Το κίνητρο της πολιτικής σκοπιμότητος, θα μπορούσε κάποιος να το αποδώσει κάλλιστα στον Λικίνιο, ο οποίος παραβίασε το Διάταγμα των Μεδιολάνων περί ανεξιθρησκείας, μετά την ήττα του από τον Άγιο Κωνσταντίνο στην Κάτω Παννονία και τη απόσυρση του στο Σύρμιο, διώκοντας και πάλι τους Χριστιανούς.
Αντιθέτως η μετέπειτα στάση του Αγίου Κωνσταντίνου του Πρώτου Χριστιανού Αυτοκράτορα, του «μεγαλύτερου ηγέτη της Ρωμιοσύνης», όπως τον καλεί ο π. Ιωάννης Ρωμανίδης, αποδεικνύει ότι η υποστήριξή του προς τους χριστιανούς δεν ήταν αποτέλεσμα σκοπιμότητος.
Όταν εγκαινίαζε ο Μέγας Κωνσταντίνος την Νέα Ρώμη, η αφιέρωση στην αναθηματική ιδρυτική στήλη ανέγραφε «Σοι Χριστέ Κόσμου Βασιλεύς και δεσπότης, σοι προστίθημι την δε την δούλην πόλιν και σκήπτρα της δε και το παν Ρώμης Κράτος, φύλαττε ταύτην, σώζε δ’ εκ πάσης βλάβης».
Με την ενέργεια αυτή του Αγίου Κωνσταντίνου, το Κράτος των Ρωμιών, έγινε το «πρώτον πιστεύσαν εις τον Δεσπότην Χριστόν Κράτος», όπως αναφέρει ο Κοσμάς ο Ινδικοπλεύστης ο οποίος έζησε τον 6ον αιώνα. Και έγινε τούτο το Κράτος των Ρωμιών, «Έθνος Χριστιανών», όπως αναφέρει ο Λέων ο Στ΄ ο Σοφός.
Πως ήταν δυνατό τα ελατήρια του Αγίου Κωνσταντίνου να ήταν πολιτικά, αφού οι Χριστιανοί αποτελούσαν μια μικρή μειοψηφία στην αυτοκρατορία; Συνεπώς είναι παράλογο να υποθέσει κανείς ότι το έπραξε τούτο με ιδιοτελή σκοπό, για να κερδίσει δήθεν την εύνοια των χριστιανών.
Το τι φρονεί η Εκκλησία μας, εκφράζεται στην Ακολουθία των Αγίων Κωνσταντίνου και Ελένης. Ο Άγιος Κωνσταντίνος καλείται Ισαπόστολος εις τα Στιχηρά Ιδιόμελα της Λιτής «Χρεωστικώς εκτελούμεν την μνήμην σου, Κωνσταντίνε Ισαπόστολε…».
Στα Στιχηρά Προσόμοια, καλείται «Πρώτος Βασιλεύς Χριστιανών». Στον Εσπερινό στα Στιχηρά των Αγίων ψάλλομε, «Πρώτος καθυπέταξας, την αλουργίδα αείμνηστε, βασιλεύ εκουσίως Χριστώ, αυτόν επιγνούς Θεόν και παμβασιλέα…» και «…την οικουμένην ως προίκα προικοδοτήσας τω κτίστη σου, και πόλιν βασιλεύουσαν θεοσεβή…».
Στη Λιτή, στα Στιχηρά Ιδιόμελα ψάλλομε «…πάσαν εφαίδρυνας την Εκκλησίαν του Χριστού…» και «ουκ εξ ανθρώπων την κλήσιν έλαβες, αλλ’ ως ο θεσπέσιος Παύλος, έσχες μάλλον ένδοξε ταύτην εξ ύψους, Κωνσταντίνε Ισαπόστολε, παρά Χριστού του Θεού».
Πραγματοποιείται λοιπόν, στο πρόσωπο του Αγίου Κωνσταντίνου, αυτό που ο Προφήτης Ησαΐας λέγει, «και πορεύσονται βασιλείς τω φωτί σου και έθνη τη λαμπρότητι σου» (Ησ.60,1-3). Όντως ο πρώτος βασιλεύς της Ρωμιοσύνης, τω Φωτί του Φωτοδότου Χριστού επορεύθη και το έθνος των Ρωμιών τη λαμπρότητι αυτού.
https://aktines.blogspot.com/2022/05/blog-post_93.html
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου