*Περί Προγαμιαίων Σχέσεων*

❈ Οἱ ἄνθρωποι κάποτε φθάνουν στό σημεῖο νά ἔχουνε χάσει καί τόν λογαριασμό και δέν θυμούνται κἄν μέ πόσους ἤ μέ πόσες ἀντίστοιχα ἔχουν κάνει σχέση.

Κάθε φορά βέβαια, πού πετάει κάποιος μία σχέση, πετάει καί ἕνα κομμάτι τῆς καρδιᾶς του. Τελικά καταλήγει σέ μιά ἀναπηρία, ἡ ὁποία εἶναι ἡ χειρότερη ἀναπηρία τοῦ ἀνθρώπου, ἡ ἀναπηρία τοῦ νά μήν μπορεῖ νά ἀγαπήσει πιά. Διότε πλέον ἔχει ἐξαντληθεῖ αὐτή ἡ ἀγαπητική δύναμη πού τοῦ ἔχει δώσει ὁ Θεός.

Ἀκοῦμε ἔτσι νέους, ἀγόρια καί κορίτσια (περισσότερο), ἔπειτα ἀπό ἀλλεπάλληλες τέτοιες σχέσεις νά μᾶς λένε:

- Δέν θέλω νά δῶ καμμία ἤ κανέναν, ἀντιστοίχως.

Φτάνουν στό μίσος γιά τό ἄλλο φύλο. Αὐτό ἀκριβῶς, ἔλεγε ὁ μεγάλος Ντοστογιέφσκι, εἶναι ἡ κόλαση:

«Κόλαση εἶναι τό μαρτύριο τοῦ νά μήν μπορεῖς πιά νά ἀγαπᾶς». (Ὁμιλία 9 – 5 – 2010)