Ἔλεγε μιά ψυχή ἁγιασμένη: «Ὅταν μπαίνω σ’ ἕνα σπίτι, αἰσθάνομαι τό πνεῦμα πού ὑπάρχει μέσα στό σπίτι.

❈ Ἔλεγε μιά ψυχή ἁγιασμένη: «Ὅταν μπαίνω σ’ ἕνα σπίτι, αἰσθάνομαι τό πνεῦμα πού ὑπάρχει μέσα στό σπίτι. Γιατί τό κάθε σπίτι, ἀνάλογα μέ τό ποιοί κατοικοῦν ἐκεῖ, ἔχει καί τό πνεῦμα του, αὐτό πού ὑπάρχει μέσα καί κυκλοφορεῖ.

Ἄν οἱ ἄνθρωποι πού ζοῦνε στό σπίτι εἶναι ἄνθρωποι τοῦ Θεοῦ, μπαίνεις μέσα στό σπίτι καί εἰρηνεύεις καί ἐσύ καί λές:

- Ἄ, τί ὡραῖα ἀτμόσφαιρα ἔχει ἐδῶ! Τί ἀτμόσφαιρα ἔχει; Μήπως ψεκάσανε κανένα ἄρωμα καί μυρίζει ὡραῖα;

Εἶναι τό ἄρωμα τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Εἶναι ἡ Χάρις, ἡ εἰρήνη αὐτή πού ὑπάρχει στίς ψυχές τῶν κατοίκων τοῦ σπιτιοῦ.

Καί μπαίνεις σ’ ἕνα ἄλλο σπίτι, πού οἱ ἄνθρωποι εἶναι δαιμωνιώδεις, πού ἀχολοῦνται μέ μαγεῖες, μέ ἁμαρτίες κ.λπ. αἰσχρές καί βρωμερές καί ὅπου φύγει - φύγει.. Λές:

- Πότε νά φύγω ἀπό ’δῶ πέρα νά γλιτώσω… Κάτι σέ διώχνει…».

➤Ἱερομονάχου Σάββα Ἁγιορείτου (Ὁμιλία 30 – 11 – 2018)