Περί Ἀργολογίας

❈ Περί Ἀργολογίας: Ἔφερε ὁ Γέροντας αὐτό τό παράδειγμα, ἀπό τή δική του εμπειρία: «Μιά φορά μιλοῦσα καί οἱ ἀδελφοί τόσο πολύ νύσταξαν, πού δέν μποροῦσαν οὔτε τά βλέφαρά τους νά κουνήσουν (κατά τή διάρκεια πού τούς μιλοῦσε).

Τότε, θέλοντας νά φανερώσω, πώς αύτό συμβαίνει ἀπό δαιμονική ἐνέργεια, ἄρχισα ν’ ἀργολογῶ (τούς ἔλεγε διάφορα περί ἀνέμων καί ὑδάτων). Στή στιγμή ξενύσταξαν καί ἔγιναν ὁλόχαροι. Ἀναστέναξα καί τούς εἶπα:

- Δέστε, ἀδελφοί μου. Ὅσο μιλούσαμε γιά οὐράνια πράγματα, τά μάτια ὅλων σας, τά ἔκλεινε ὁ ὕπνος. Μόλις ὅμως ἀκούστηκαν λόγια μάταια, ὅλοι ξενυστάξατε καί ἀκούγατε πρόθυμα».

Εἶχε ἀποτραβηχτεῖ ὁ Δαίμονας, πού τούς ἔφερνε νύστα καί τοὐς ξύπνησε γιά ν’ ἀκούσουν τίς ἀργολογίες. Ὅποιος ἀργολογεῖ, οὐσιαστικά ἁμαρτάνει.

Ὁ Χριστός μας εἶπε πώς «γιά κάθε περιττό καί μάταιο λόγο, τόν ὁποῖο θά ποῦν οἱ ἄνθρωποι, θά λογοδοτήσουν κατά τήν ἡμέρα τῆς κρίσεως» (Ματθ. 12,36).

➤Ἱερομονάχου Σάββα Ἁγιορείτου (Ὁμιλία 5 – 4 – 2008)