Μήπως αὐτό ἑρμηνεύει καί αὐτή τή διάσπαση προσοχῆς πού τή βλέπουμε τόσο συχνά στά σημερινά παιδιά;

Ὅσον ἀφορᾶ τώρα τά παιχνίδια αὐτά τά ἰντερνετικά, τά βιντεοπαιχνίδια, ἕνα δημοσίευμα σέ μία ἐφημερίδα, τήν Daily Telegraph ἀναφέρει ὅτι ἕνα μέσο παιδί ἀνάμεσα στά 10 καί 11 του χρόνια θά περάσει περίπου 2.000 ὧρες μπροστά ἀπό τήν ὀθόνη ἑνός ὑπολογιστή, γεγονός τό ὁποῖο μπορεῖ νά προκαλέσει φυσικές ἀλλαγές στόν ἐγκέφαλο, ὁδηγῶντας σέ διαταραχές τῆς προσοχῆς καί τῆς συμπεριφορᾶς. Μήπως αὐτό ἑρμηνεύει καί αὐτή τή διάσπαση προσοχῆς πού τή βλέπουμε τόσο συχνά, τόσο συχνά στά σημερινά παιδιά; Ὅταν περνάει χιλιάδες ὧρες τό παιδί μπροστά στόν ὑπολογιστή, μετά ἔχει τέτοια συμπτώματα, διαταραχές προσοχῆς καί διαταραχές συμπεριφορᾶς. Καί βέβαια ἔχει σημασία καί τό τί βλέπει. Ὑπάρχουνε κάποια κύτταρα, μᾶς λένε οἱ ἐπιστήμονες, στό πρόσθιο μέρος τοῦ ἐγκεφάλου, τά ὁποῖα ὀνομάζονται κύτταρα καθρέφτες. Αὐτά τά κύτταρα ὅταν τό παιδί, ὁ ἄνθρωπος γενικότερα, βλέπει κάποιον ἄλλον ἄνθρωπο ἤ βλέπει κάτι ἄλλο νά συμβαίνει, ἐνεργοποιοῦνται καί τί κάνουν; Ὠθοῦν τόν ἄνθρωπο στό νά μιμηθεῖ νά πράξει κι αὐτός αὐτό πού βλέπει. Ἐάν λοιπόν μελετήσουμε βαθιά αὐτό τό πράγμα τί θά ποῦμε; Ὅτι τό παιδί, καί γενικά ὁ ἄνθρωπος, τείνει νά μιμηθεῖ αὐτό πού βλέπει. Ἄν λοιπόν αὐτό πού βλέπει, κατεξοχήν τό παιδί, εἶναι μιά σκηνή βίας γιά παράδειγμα, βλέπει γιά παράδειγμα ἄς ποῦμε ἕνα παιδί νά δέρνει τή μητέρα του στό διαδίκτυο ἤ στήν τηλεόραση, ἐνῶ μέχρι τότε ξέρει ὅτι δέν εἶναι σωστό νά χτυπᾶ τή μητέρα του, δέν εἶναι ἠθικό, ἀπό τήν στιγμή πού τό βλέπει, αὐτή ἡ ἀντίσταση, ἡ ἠθική ἀναστολή, ἀμβλύνεται. Καί σέ μία ἐνδεχόμενη μελλοντική σύγκρουση πού θά ἔχει μέ τή μητέρα του θά παρακινηθεῖ νά τήν δείρει κι αὐτό! Γι’ αὐτό βλέπουμε σήμερα αὐτό τό φαινόμενο, τό ὁποῖο μᾶς παραξενεύει, τά παιδιά νά χτυποῦν τούς γονεῖς τους. Ἀλλά ἑρμηνεύεται πάρα πολύ καλά ἀπό αὐτό τό γεγονός, ὅτι τά παιδιά βλέπουνε πάρα πολλές σκηνές βίας. Εἴπαμε γιά χιλιάδες σκηνές βίας βλέπουνε τά παιδιά στήν τηλεόραση καί στό διαδίκτυο πολύ περισσότερο.

Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου