Ὁ πραγματικὸς καὶ ὁ πλαστὸς – ἰδεολογικὸς κόσμος τοῦ ἀνθρώπου

Ὁ πραγματικὸς καὶ ὁ πλαστὸς – ἰδεολογικὸς κόσμος τοῦ ἀνθρώπου

Γράφει ὁ κ. Λέων Μπρὰνγκ, Δρ. Θεολογίας

Ἡ πραγματικότητα ἤ αὐτὸ τὸ ὁποῖο οἱ ἄνθρωποι θεωροῦν ὡς πραγματικότητα, σὲ μεγάλο βαθμὸ ἐξαρτᾶται, τόσο ἀπὸ τὴν πληροφόρησή τους, ὅσο καὶ ἀπὸ αὐτὸ ποὺ ἐπιθυμοῦν. Τὸ παρατηροῦμε ἤδη στοὺς πρωτόπλαστους, τὸν Ἀδὰμ καὶ τὴν Εὔα. Εἶχαν μία δεδομένη πραγματικότητα καὶ ταυτόχρονα εἶχαν πληροφορίες γιὰ αὐτήν, μάλιστα ἀντικρουόμενες ἀπὸ κάποια στιγμὴ καὶ ἔπειτα. Ἦταν δέκτες εἰδήσεων καὶ ταυτόχρονα εἶχαν τὴ συνείδησή τους, μία φωνὴ μέσα τους ἡ ὁποία καὶ αὐτὴ τοὺς ἔδινε μία πληροφορία γιὰ τὶς εἰδήσεις ποὺ δέχονταν ἀπ’ ἔξω. Γιὰ τὴ ζωή τους, γιὰ τὸ πῶς ἔπρεπε νὰ ζοῦν, ὥστε νὰ ζοῦν ἀληθινά, εἶχαν ὁδηγίες ἀπὸ τὸν Θεό, τὸν μόνο ἀληθινὸ Θεό, ὁ ὁποῖος τοὺς φερόταν μὲ ἀγάπη καὶ φυσικά, ἐπειδὴ τοὺς ἀγαποῦσε, δὲν τοὺς παρουσίαζε μία παραποιημένη ἀλλὰ τὴν ἀληθινὴ εἰκόνα τῆς πραγματικότητας καὶ ζωῆς. Ὡς ἄλλη πηγὴ πληροφοριῶν ἐμφανίζεται ὁ Διάβολος στὴ ζωὴ τῶν πρωτοπλάστων. Ἔκανε ἐξ ἀρχῆς πολὺ ἑλκυστικὲς προσ­φορὲς μὲ μία ἀξεπέραστη διαφήμιση γιὰ τὸ πακέτο τῶν προϊόντων του. Πρόσφερε στοὺς ἀνθρώπους τὴν ἰσοθεΐα χωρὶς ἔστω τὴν ἐλάχιστη κούραση, δυσ­φημίζοντας ταυτόχρονα τὸν Θεὸ ὡς ἐγωκεντρικὴ καὶ κομπλεξικὴ ὕπαρξη. Παρ’ ὅλα αὐτὰ ὁ Θεὸς δὲν ἔσπευσε νὰ ἐμφανιστεῖ καὶ νὰ προσφέρει ἐκπτώσεις καὶ νὰ διαφημίσει τὸν ἑαυτό Του καὶ τὰ προϊόντα Του. Ἡ συνέχεια τῆς ἱστορίας εἶναι γνωστή. Οἱ πρωτόπλαστοι προτίμησαν τὴν πλαστὴ πραγματικότητα, τὴν ὁποία τοὺς διαφήμισε ὁ Διάβολος. Ἔγιναν θῦμα τῆς ἀπάτης του καὶ πλήρωσαν ἀκριβὰ αὐτὴ τὴν ἔλλειψη προσήλωσης στὸν φιλάνθρωπο Θεὸ καὶ τὶς ὁδηγίες Του ποὺ ἀπέβλεπαν στὴν ὁλοκλήρωση, στὴν ὁμοίωσή τους μὲ τὸν Θεό.

Ἔχουν περάσει βέβαια πολλὰ χρόνια ἀπὸ τότε, ἀλλὰ ἡ ἀνθρωπότητα, ἀπ’ ὅ,τι φανερώνει τόσο ἡ ἱστορία ὅσο καὶ ἡ σημερινὴ ἐποχή, δὲν μοιάζει νὰ ἔχει διδαχτεῖ κάτι οὐσιαστικὸ ἀπὸ αὐτὴ τὴν περιπέτεια στὴν αὐγὴ τῆς ἱστορίας της, ὥστε νὰ ἀλλάξει ὄντως πορεία.

Ἰδίως στὴ ἐποχή μας, λόγω τῆς μεγάλης τεχνολογικῆς προόδου, τοῦ μεγάλου ὄγκου πληροφοριῶν καὶ τῆς τόσο ἐπιτήδεια στημένης διαφήμισης, οἱ ὁδηγίες τοῦ Θεοῦ, ἴσως ὅσο ποτὲ ἄλλοτε στὴν ἱστορία, γιὰ τὴ μεγάλη πλειοψηφία τῶν ἀνθρώπων ἔχουν δυσ­φημιστεῖ. Σὲ αὐτὲς τὶς ἱκανότητες διαφήμισης καὶ δυσφήμισης, ἀλλὰ ταυτόχρονα καὶ ἀπόκρυψης εἰδήσεων, οἱ ὁποῖες στὶς συνειδήσεις τῶν ἀνθρώπων θὰ μποροῦσαν νὰ λειτουργοῦν ἀρνητικὰ γι’ αὐτόν, ξεχωρίζει ἀπόλυτα ὁ Δυτικὸς κόσμος, ὁ ὁποῖος ὄντως ἔχει νὰ ἐπιδείξει κορυφαῖες ἐπιδόσεις σὲ αὐτοὺς τοὺς τομεῖς. Τὸ βιώνουμε ὅλοι μας πολὺ παραστατικὰ στὴ σύγκρουση αὐτοῦ τοῦ, ὅπως αὐτοδιαφημίζεται, «δημοκρατικοῦ» Δυτικοῦ κόσμου μὲ τὸν «αὐταρχικὸ» κόσμο τῆς Ρωσίας τοῦ Πούτιν.

Στὴν πατρίδα μας, τὴν Ἑλλάδα, οἱ ἀποφάσεις γιὰ τὸ ποῦ ἀνήκουμε, ἀπὸ τὴν πολιτικὴ ἡγεσία εἶναι εἰλημμένες. Ἰσχύει τὸ δόγμα «Ἀνήκουμε στὴ Δύση». Μᾶς τὸ ἐπικυρώνει κάθε τόσο μὲ νόμους ποὺ παγιώνουν αὐτὴ τὴ στρατηγικὴ ἐπιλογή, ὅπως παραδείγματος χάρη ὁ σχετικὰ πρόσφατος νόμος γιὰ τὸν Γάμο τῶν Ὁμοφυλόφιλων Ζευγαριῶν. Μπορεῖ μὲν ἡ ἐκκλησιαστικὴ διοίκηση νὰ ἀντιτάσσεται σὲ ἕνα τέτοιο νομοθέτημα, ἀλλὰ τὸ ἴδιο τὸ δόγμα «Ἀνήκουμε στὴ Δύση» στὴν οὐσία δὲν τίθεται ὑπὸ ἀμφισβήτηση. Τὸ ἐπιβεβαιώνει ἡ ἐκκλησιαστικὴ διοίκηση μὲ τὴν υἱοθέτηση ἐνεργειῶν τοῦ Πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως, ὁ ὁποῖος, καταπατώντας τοὺς κανόνες τῆς Ἐκκλησίας μας, προκάλεσε σχίσμα στὸ σῶμα τῆς Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας. Μὲ τὸν Τόμο Αὐτοκεφαλίας ποὺ παρεῖχε στὸ τέλος τοῦ 2018 στὴν Ἐκκλησία τῆς Οὐκρανίας προσέβαλε τὸν Πατριάρχη Μόσχας, ὁ ὁποῖος μετὰ τὴν προσβολὴ αὐτὴ διέκοψε τὸ μνημόσυνο τοῦ Πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως. Ὁ δὲ Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως νίπτει τὰς χεῖρας του, ἐπιρρίπτοντας τὶς εὐθύνες στὸν Μόσχας, ἐπειδὴ ἐκεῖνος σταμάτησε τὸ μνημόσυνο καὶ ἐπειδὴ ὁ ἴδιος συνεχίζει νὰ μνημονεύει τὸν Πατριάρχη Μόσχας.

Ἡ ἐπιχειρηματολογία τοῦ Πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως, γιὰ νὰ δικαιολογήσει αὐτὴν τὴν ὠμὴ ἐπέμβαση στὰ ἐσωτερικὰ θέματα τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ρωσίας μοιάζει σχιζοφρενική. Ξαφνικὰ τὸν Ἀπρίλιο 2018 ὁ Κωνσταντινουπόλεως δημοσιοποίησε τὴ σκέψη του νὰ παραχωρήσει Αὐτοκέφαλο στὴ Ἐκκλησία τῆς Οὐκρανίας. Μετὰ ἀπὸ 332 συναπτὰ ἔτη ἀναγνώρισης ἐκ μέρους τῆς Ἐκκλησίας τῆς Κωνσταντινουπόλεως, ὅτι ἡ Οὐκρανία ἀνήκει στὴν ἐκκλησιαστικὴ δικαιοδοσία τοῦ Πατριάρχη Μόσχας, θυμήθηκε ὁ Παναγιώτατος κ. Βαρθολομαῖος, ὅτι ἡ Πατριαρχικὴ καὶ Συνοδικὴ Πράξη τοῦ ἔτους 1686-1687 ἐπὶ Πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως Διονυσίου Δ΄ δὲν σήμαινε τὴν ἄνευ ὅρων παραχώρηση τῆς Μητροπόλεως Κιέβου στὸ Πατριαρχεῖο Μόσχας. Τὸ δήλωσε, παρὰ τὸ γεγονὸς ὅτι ἐπὶ ὅλα αὐτὰ τὰ χρόνια τὰ «Συνταγμάτια», «Ἡμερολόγια» καὶ «Ἐπετηρίδες» τοῦ Πατριαρχείου Κωνσταντινουπόλεως ὁμιλοῦν μία ἐντελῶς διαφορετικὴ γλῶσσα καὶ ἀποτελοῦν ἀκλόνητα στοιχεῖα περὶ τοῦ ἀντιθέτου. Τὸ ἴδιο ἰσχύει γιὰ τὰ «Ἡμερολόγια» ἢ «Δίπτυχα» ἢ «Ἐπετηρίδες» τῶν Τοπικῶν Ὀρθοδόξων Ἐκκλησιῶν. Ἄλλωστε ὁ ἴδιος ὁ Πατριάρχης σὲ δύο ἐπιστολὲς τοῦ (7.4.1997 καὶ 26.8.1999) πρὸς τὸν Πατριάρχη Μόσχας, ἀναγνωρίζοντας τὶς καθαιρέσεις τοῦ πρώην Μητροπολίτη Κιέβου Φιλαρέτου ἐκ μέρους τοῦ Πατριαρχείου Μόσχας, μὲ τὴν ἴδια τὴν ὑπογραφὴ του ἐπιβεβαιώνει αὐτὴ τὴν ἱστορικὴ ἀλήθεια.

Διατί ἡ στροφή 180 μοιρῶν τοῦ Πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως

Πῶς μπορεῖ νὰ ἑρμηνευτεῖ αὐτὴ ἡ τόσο ἀνεξήγητη στροφὴ 180 μοιρῶν ἐκ μέρους τοῦ Πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως; Δεδομένο εἶναι, ὅτι μποροῦσε ἀνετότατα νὰ ὑπολογίσει τὸν ἀπόηχο ποὺ θὰ εἶχε ἡ τόσο ἀντικανονικὴ ἐνέργειά του, διότι ὅλες οἱ τοπικὲς Κανονικὲς Ὀρθόδοξες Ἐκκλησίες τοῦ Κόσμου, ὅπως εἴδαμε παραπάνω, θεωροῦσαν τὴν Οὐκρανία ὡς δικαιοδοσία τοῦ Πατριαρχείου Μόσχας. Ἀσφαλῶς ἐκ μέρους τῆς Μόσχας ἦταν ἀναμενόμενο, ὅτι θὰ διακόψει τὴ σχέση μαζί του. Ἡ μόνη ὥς τότε κανονικὴ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία στὴν Οὐκρανία, ἡ Οὐκρανικὴ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία (Πατριαρχεῖο Μόσχας) μὲ ἀρχηγὸ τὸν Ἀρχιεπίσκοπο Ὀνούφριο καὶ περίπου 12.000 ἐνορίες προφανῶς δὲν θὰ δεχόνταν τὴ νέα «ἐκκλησιαστικὴ» δομὴ μὲ ἀρχηγὸ τὸν ἀχειροτόνητο ἀρχιεπίσκοπο Ἐπιφάνιο καὶ ἀποκατεστημένο τὸν λεγόμενο Πατριάρχη Κιέβου, τὸν Φιλάρετο, ὁ ὁποῖος γιὰ ὅλες τὶς τοπικὲς ὀρθόδοξες Ἐκκλησίες τοῦ Κόσμου, καὶ τὸ Πατριαρχείου Κωνσταντινουπόλεως, μέχρι τότε θεωρεῖτο καθῃρημένος. Ὅλες οἱ σλαβικὲς Ὀρθόδοξες Ἐκκλησίες ἦταν ἀναμενόμενο, νὰ μὴ ἀναγνωρίσουν τὸ νέο δημιούργημά του. Τελικὰ ἀναγνώρισαν τὸ δημιούργημά του μόνο οἱ Ἐκκλησίες τῆς Ἑλλάδος καὶ Κύπρου (ὄχι ὅλοι οἱ μητροπολίτες καὶ κληρικοὶ) καὶ τὸ Πατριαρχεῖο τῆς Ἀλεξανδρείας. Ἐντύπωση κάνει ἡ ἐπιμονὴ τοῦ Παναγιωτάτου κ. Βαρθολομαίου γιὰ τὸ δημιούργημά του στὴν Οὐκρανία, καὶ αὐτὸ παρὰ τὸν πρωτοφανῆ διχασμὸ ποὺ δημιούργησε σὲ ὅλη τὴν Ὀρθοδοξία καὶ παρὰ τὴν ἔκκληση τοῦ Ἀρχιεπισκόπου Ἀλβανίας, χάριν τῆς ἑνότητας τῆς Ὀρθοδοξίας νὰ συγκληθεῖ Πανορθόδοξη Σύνοδος, στὴν ὁποία ὁ Κωνσταντινουπόλεως δὲν ἀνταποκρίθηκε. Μάλιστα, στὴν ἀπαντητική του ἐπιστολὴ τοῦ ἐπέρριψε τὴν μομφὴ τῆς «προπέτειας καὶ κατασυκοφαντήσεως τῆς Μητρὸς Ἐκκλησίας», ἀλλὰ καὶ ἐκείνου τοῦ ἰδίου, «καὶ τῆς ἡμῶν Μετριότητος προσωπικῶς».

Τὸ ἰδεολόγημα τῆς εἰρηνεύσεως

Ἀλήθεια, δὲν εἶναι νὰ ἀπορεῖ κανεὶς μὲ αὐτὴ τὴν στάση τοῦ Πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως, δὲν εἶναι νὰ ἀπορεῖ κανεὶς μὲ τὸν πλαστὸ καὶ ἰδεολογικὸ κόσμο, στὸν ὁποῖο ἐπιμένει νὰ θεωρεῖ τὸν ἑαυτό του ὡς κέντρο τῆς Ὀρθόδοξης Οἰκουμένης, ὡς κέντρο ἑνότητας τῆς Ὀρθοδοξίας, ὑπὲρ τῆς ὁποίας ὁ ἴδιος, ὅπως ἰσχυρίζεται, θυσιάζεται; Ἰδίως ἐὰν δεῖ κανεὶς σήμερα, μετὰ τὴν ἀπαγόρευση πλέον τῆς Οὐκρανικῆς Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας (νόμος 8371 τῆς 24ης Σεπτεμβρίου 2024), τὸ ἀποτέλεσμα τῶν ἐνεργειῶν τοῦ Πατριαρχείου Κωνσταντινουπόλεως, ἐὰν δεῖ τὶς πράξεις βίας μὲ σκοπὸ τὴν κατάληψη Ἱερῶν Ναῶν εἰς βάρος τῆς Οὐκρανικῆς Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας, γιὰ νὰ ἀποδοθοῦν στὴ συνέχεια στὴν Αὐτοκέφαλη Ἐκκλησία ποὺ δημιούργησε ὁ Παναγιώτατος κ. Βαρθολομαῖος, ἐὰν δεῖ κανεὶς ὅλα αὐτὰ καὶ πολλὰ ἄλλα, δὲν πρέπει νὰ ἀναρωτιέται μὲ τὴ νεκρικὴ σιωπὴ ποὺ τηρεῖ ὁ Πατριάρχης; Ἆραγε, θὰ τὸν κλονίσει ἡ φωνὴ ἔκκλησης τοῦ Μητροπολίτου Τσερκασὶ καὶ Κανὶβ κ. Θεοδοσίου, ὁ ὁποῖος στὶς 17 Ὀκτωβρίου 2024 μετὰ τὴ δεύτερη προσπάθεια κατάληψης τοῦ καθεδρικοῦ ναοῦ τοῦ Ἀρχαγγέλου Μιχαὴλ στὸ Τσερκάσι ἠχογράφησε ἕνα βιντεοσκοπημένο μήνυμα πρὸς τὸν Παναγιώτατο κ. Βαρθολομαῖο; Στὸ μήνυμα αὐτὸ κατηγορεῖ τοὺς ὑποστηρικτὲς τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχη, τοὺς «νομιμοποιημένους σχισματικούς» τῆς Αὐτοκέφαλης Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας τῆς Οὐκρανίας τοῦ Ἐπιφανίου, γιὰ τὴ χρήση βίας κατὰ τῶν πιστῶν τῆς Οὐκρανικῆς Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας. Λέει πρὸς ἐκεῖνον, ὁ ὁποῖος συνεχῶς ὑποστηρίζει ὡς ἀποστολή του τὴν εἰρήνευση τῆς Ἐκκλησίας: «Τὰ πνευματικά σας παιδιὰ μᾶς κτυποῦν, καταλαμβάνουν τὶς ἐκκλησίες μας, λεηλατοῦν τὰ μοναστήρια μας καὶ προωθοῦν νόμους ποὺ θέτουν τὴν Ἐκκλησία μας ἐκτὸς νόμου… Διατάξτε τὰ πνευματικά σας παιδιὰ νὰ σταματήσουν! … Ἐὰν θελήσετε μπορεῖτε νὰ σταματήσετε τὴν ἀδικία!».

Δὲν γνωρίζουμε, βέβαια, ἐὰν τὰ λόγια τοῦ Μητροπολίτου (ὁ ἴδιος μετὰ τὸν ξυλοδαρμὸ ποὺ δέχθηκε διαγνώστηκε μὲ διάσειση, ἐγκαύματα κερατοειδοῦς πρώτου βαθμοῦ καὶ στὰ δύο μάτια καὶ ἐγκαύματα στὸ δέρμα καὶ περισσότεροι ἀπὸ 10 ἐνορίτες τοῦ καθεδρικοῦ ναοῦ νοσηλεύτηκαν μὲ τραύματα διαφορετικῆς σοβαρότητας), θὰ βροῦν εὐήκοα ὦτα ἢ ὦτα μὴ ἀκουόντων. Ἂς ἐλπίσουμε ὅτι θὰ εἶναι εὐήκοα.

Στόχος ἡ πνευματικὴ ὑποδούλωσις τῆς ρωσικῆς μειονότητος

Θέλουμε ὅμως νὰ ἐπανέλθουμε στὸ Αὐτοκέφαλο, τὸ ὁποῖο παρεῖχε ὁ Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως. Θέλουμε αὐτὴ τὴν παροχὴ τοῦ Αὐτοκεφάλου, ἡ ὁποία δυστυχῶς παρήγαγε καὶ παράγει τὰ παραπάνω ἀποτελέσματα, νὰ τὴν ἐντάξουμε στὴ χρονολογικὴ σειρὰ τῶν μέτρων ἐναντίον τῆς μειονότητας στὴν Οὐκρανία, ἡ ὁποία μιλάει τὰ Ρωσικὰ ὡς μητρικὴ γλῶσσα. Ὅταν τὸ 1991, μετὰ τὴ διάλυση τῆς Σοβιετικῆς Ἕνωσης, ἡ Οὐκρανία δημιουργήθηκε ὡς ἀνεξάρτητο κράτος, ὁρίστηκε ὡς μόνιμη ἐπίσημη γλῶσσα τὰ Οὐκρανικά. Αὐτὸ ἔγινε σὲ μία χώρα, στὴν ὁποία ἀνάμεσα στὰ ἔτη 2001 καὶ 2012 τὸ 30 % ἕως πάνω ἀπὸ 50 % τοῦ πληθυσμοῦ δήλωνε τὰ Ρωσικὰ ἀνάλογα μὲ τὸν τρόπο τῶν ἐρωτήσεων ὡς μητρικὴ γλῶσσα ἢ γλῶσσα προτίμησης. Ἡ παραβίαση τοῦ δικαιώματος στὴν μητρικὴ γλῶσσα αὐτοῦ τοῦ ὑπερβολικὰ μεγάλου ποσοστοῦ τοῦ πληθυσμοῦ ἀναιρέθηκε ὡς ἕνα βαθμὸ μὲ καινούργιο νόμο τοῦ 2012. Στὴν περίπτωση ποὺ μία διοικητικὴ περιφέρεια συγκέντρωνε ἐπάνω ἀπὸ 10 % τοῦ πληθυσμοῦ μὲ ἄλλη μητρικὴ γλῶσσα ὁ νόμος αὐτὸς ἐπέτρεπε τὴν καθιέρωση αὐτῆς τῆς γλώσσας τοπικὰ ὡς δεύτερης ἐπίσημης γλώσσας. Ἀπὸ τὶς 27 διοικητικὲς περιφέρειες τῆς χώρας ποὺ ἐκπλήρωναν αὐτὴ τὴν προϋπόθεση, μόνο 9 καθιέρωσαν τὴ Ρωσικὴ γλῶσσα ὡς δεύτερη ἐπίσημη γλῶσσα. Ἡ ἔγχρωμη ἐπανάσταση τοῦ Μαϊντὰν τὸ 2014 καὶ ἡ ἀνατροπὴ τῆς νόμιμα ἐκλεγμένης κυβέρνησης ἐπανέφερε πάλι τὸ ζήτημα τῆς γλώσσας, ἀλλὰ τελικὰ αὐτὸς ὁ νόμος τοῦ 2012 ἀκυρώθηκε μόλις στὶς ἀρχὲς τοῦ 2018 ἀπὸ τὸ ἀνώτατο δικαστήριο τῆς χώρας ὡς ἀντισυντα­γματικός. Μὲ τὸ δεδομένο αὐτὸ ἔπρεπε νὰ ρυθμιστεῖ ἐκ νέου αὐτὸ τὸ θέμα τῆς γλώσσας. Ἀπὸ τὸν Ὀκτώβριο τοῦ 2018 ἑτοιμαζόταν ἕνας καινούργιος νόμος στὸ οὐκρανικὸ κοινοβούλιο, ὁ ὁποῖος καὶ ψηφίστηκε τὸν Ἀπρίλιο τοῦ 2019, ποὺ οὐσιαστικὰ ἀπαγόρευσε τὴ χρήση τῆς Ρωσικῆς γλώσσας. Δὲν καθιερώθηκε μὲν μία ἀπόλυτη ἀπαγόρευση, ἀλλὰ ἐπιβλήθηκαν ἀπαιτήσεις παράλογες, ὅπως π.χ. σὲ βιβλιοπωλεῖα τὸ 50 % τῶν ἐκδόσεων ὑποχρεωτικὰ νὰ εἶναι στὰ Οὐκρανικά, ὅταν ἕνα βιβλίο ἐκδίδεται στὰ Ρωσικά, παράλληλα πρέπει νὰ ἐκδοθεῖ σὲ μετάφραση στὰ Οὐκρανικὰ μὲ τὸν ἴδιο ἀριθμὸ ἀντιτύπων. Σὲ πολιτιστικὲς ἐκδηλώσεις, ὅταν χρησιμοποιεῖται ἡ ρωσικὴ γλῶσσα ἐπιβάλλεται ἡ παράλληλη μετάφραση στὰ Οὐκρανικά. Στὰ ΜΜΕ ἰσχύει τὸ ἴδιο. Ὁ νόμος, ὡστόσο, ὁρίζει αὐτὲς τὶς ὑποχρεώσεις μόνο στὴν περίπτωση τῆς ρωσικῆς γλώσσας. Οἱ γλῶσσες ἄλλων μειονοτήτων, ὅπως καὶ ὅλες οἱ γλῶσσες τῆς Εὐρωπαϊκῆς Ἕνωσης ἐξαιρέθηκαν ἀπὸ αὐτὲς τὶς ρυθμίσεις. Τὰ Οὐκρανικὰ ὁρίστηκαν πάλι ὡς μόνη ἐπίσημη γλῶσσα καὶ ὅσοι προσφέρουν ὑπηρεσίες στὸ δημόσιο τομέα, ἀλλὰ καὶ γενικὰ στὸν δημόσιο χῶρο, ὑποχρεωτικὰ πρέπει νὰ ἀπευθύνονται στοὺς ἀνθρώπους ποὺ ἔχουν ἀπέναντί τους, στὰ Οὐκρανικά. Ὡς μόνη ἐξαίρεση ἰσχύει, ὅταν ὑπάρχει εἰδικὸ αἴτημα γιὰ τὴ χρήση ἄλλης γλώσσας.

Ὅλα αὐτά, βέβαια, ἀποσκοποῦν νὰ καταπνίξουν τὴν ἐκδήλωση ὁποιουδήποτε ρωσικοῦ στοιχείου στὴ ζωὴ τῶν ἀνθρώπων. Στόχος προφανῶς εἶναι οἱ πολίτες στὴν Οὐκρανία μὲ ρωσικὴ καταγωγὴ νὰ ἀποκόβονται ἀπὸ τὶς ρίζες τους, νὰ στεροῦνται πολὺ ἐπιτηδευμένα τὸ δικαίωμα στὴ γλῶσσα τους καὶ γενικὰ στὸν πολιτισμό τους, νὰ στεροῦνται τὴν ἐλευθερία τῆς γλώσσας στὴν λατρεία, τὴν ἐλευθερία νὰ γιορτάζουν τὶς θρησκευτικὲς ἑορτὲς μαζὶ μὲ αὐτοὺς ποὺ θεωροῦν ὁμοεθνεῖς (ἡ Αὐτοκέφαλη Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία τῆς Οὐκρανίας ἔχει εἰσάγει τὸ νέο ἡμερολόγιο), στόχος τελικὰ εἶναι ἡ ἀπόλυτη πνευματικὴ ὑποδούλωση τῆς ρωσικῆς μειονότητας. Σὲ αὐτὴ τὴ μάχη ἐναντίον ὁποιουδήποτε ρωσικοῦ στοιχείου δέχθηκε νὰ στρατολογηθεῖ καὶ ὁ Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως. Μὲ τὸ Αὐτοκέφαλο, τὸ ὁποῖο παραχώρησε ἀκριβῶς σὲ αὐτὴ τὴν κρίσιμη περίοδο καὶ εἶχε ὡς ἀποτέλεσμα τὴ δημιουργία μίας καθαρὰ οὐκρανικῆς Ἐκκλησίας μὲ οὐκρανικὴ γλῶσσα, ἐγκαινίασε τὸν θρησκευτικὸ πόλεμο ἐναντίον τῆς ρωσικῆς μειονότητας στὴν Οὐκρανία.

Ὅπως φαίνεται καὶ ἀπὸ τὶς δηλώσεις τοῦ (βλ. χαρακτηριστικὰ τὴν πρόσφατη ὁμιλία του τὸ Σεπτέμβριο τοῦ 2024 σὲ ἱερατικὴ σύναξη στὴν Ἱερὰ Μονὴ Ἁγίου Γεωργίου στὸ Κιλκίς, ὅπου ἀπεκάλεσε τὸ Πατριαρχεῖο Μόσχας «ὄχι μητέρα ἐκκλησία», ἀλλὰ «ἐχθρὰ ἐκκλησία» γιὰ τοὺς Οὐκρανούς, διότι ἡ Μόσχα ἀπὸ «τὸ Φεβρουάριο τοῦ 2022 ἄρχισε νὰ τοὺς βομβαρδίζει καὶ νὰ τοὺς σκοτώνει»), ὁ Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως ἀσπάζεται ἀπόλυτα καὶ ἀναπαράγει τὸ Νατοϊκὸ παραμύθι γιὰ τὴν ἐπιθετική, κακὴ καὶ αὐταρχικὴ Ρωσία τοῦ Πούτιν, ἀλλὰ καὶ τοῦ Πατριάρχη Ἀλεξίου. Ἆραγε ἔχει τόσο πολλὰ κενὰ ὁ Παναγιώτατος κ. Βαρθολομαῖος στὴν πληροφόρησή του, ὥστε νὰ ἀποδέχεται τὴν πλαστὴ πραγματικότητα ποὺ μᾶς παρέχουν τὰ δυτικὰ ΜΜΕ;

Ποῖος τελικὰ εἶναι ὁ ἐπιτιθέμενος;

Δὲν ἔχει ἀκούσει γιὰ τὸ πραξικόπημα τὸ 2014 στὸ Κίεβο, τὸ ὁποῖο μέσῳ τῆς λεγομένης ἔγχρωμης ἐπανάστασης τοῦ Μαϊντάν, μὲ τὴ βοήθεια φυσικὰ τῶν δυτικῶν ΜΚΟ καὶ τῶν ΗΠΑ, ἀνέτρεψε τὴ νόμιμα ἐκλεγμένη κυβέρνηση; Δὲν ἔχει ἀκούσει ὅτι τὸ πολιτικὸ καθεστὼς ποὺ προέκυψε ἀπὸ αὐτὸ τὸ πραξικόπημα ξεκίνησε τὸ 2014 μὲ τὸ βομβαρδισμὸ τῶν πολιτῶν του στὸ Ντονμπάς; Δὲν ἔχει ἀκούσει ὅτι ὁ Ζελένσκι, ὅταν γύρισε τὸν Δεκέμβριο τοῦ 2019 ἀπὸ τὴν τελευταία συνάντηση κορυφῆς στὴ Νορμανδία δήλωσε στοὺς δικούς του, ὅτι δὲν πρόκειται νὰ ἐφαρμόσει τὴ συμφωνία τοῦ Μὶνσκ καὶ ἄρα θὰ ἑτοιμαζόταν γιὰ πόλεμο; Δὲν ἔχει ἀκούσει ὅτι τὸν Μάρτιο τοῦ 2021 ὁ Ζελένσκι ἔθεσε σὲ ἰσχὺ ἕνα νέο στρατιωτικὸ δόγμα, τὸ ὁποῖο ἔθεσε τὴν ἐπανάκτηση τῆς Κριμαίας καὶ τὴ λύση τῆς σύγκρουσης στὸ Ντονμπὰς ὡς στόχο ἑνὸς πολέμου μὲ τὴ Ρωσία. Δὲν ἔχει ἀκούσει ὅτι τὸν Νοέμβριο τοῦ 2021 ἡ Γαλλία καὶ ἡ Γερμανία τελεσίδικα ἐγκατέλειψαν τὴν συμφωνία τοῦ Μίνσκ; Δὲν ἔχει ἀκούσει ὅτι τὸν Δεκέμβριο 2021 ἡ Ρωσία ζήτησε ἀπὸ τὶς ΗΠΑ καὶ τὸ ΝΑΤΟ ἀμοιβαῖες ἐγγυήσεις ἀσφάλειας καὶ τὴν ἀπόσυρση τῶν δυνάμεων τοῦ ΝΑΤΟ ἀπὸ τὴν Οὐκρανία καὶ ὅτι θὰ ἀντιδράσει στρατιωτικά, ἐὰν δὲν δοθοῦν αὐτὲς οἱ ἐγγυήσεις. Τέλη Ἰανουαρίου οἱ ΗΠΑ καὶ τὸ ΝΑΤΟ ἀρνήθηκαν τελικὰ τὶς διαπραγματεύσεις μὲ ἀντικείμενο αὐτὲς τὶς ἀμοιβαῖες ἐγγυήσεις ἀσφάλειας. Δὲν ἔχει ἀκούσει ὅτι στὶς 19 Φεβρουαρίου 2022 στὴ Σύνοδο Ἀσφάλειας τοῦ Μονάχου ὁ πρόεδρος Ζελένσκι ἀπείλησε ὅτι ἡ Οὐκρανία θὰ ἐξοπλιστεῖ πυρηνικὰ ἐναντίον τῆς Ρωσίας. Μετὰ ἀπὸ ὅλες αὐτὲς τὶς κινήσεις καὶ πολλὲς ἄλλες, στὶς ὁποῖες ἐδῶ λόγῳ συντομίας δὲν μπορεῖ νὰ γίνει ἀναφορά, ξεκίνησε στὶς 24 Φεβρουαρίου ἡ ἐπίθεση τῆς Ρωσίας στὴν Οὐκρανία. Δὲν ἔχει ἀκούσει ὅτι τέλη Μαρτίου καὶ ἀρχὲς Ἀπριλίου 2022 σὲ διαπραγματεύσεις τὸ Κίεβο καὶ ἡ Μόσχα εἶχαν φθάσει σὲ συμφωνία γιὰ κατάπαυση τοῦ πυρός, ἡ ὁποία τὴν τελευταία στιγμὴ ἀνατράπηκε μὲ ἀγγλικὴ ὑπόσχεση ὅπλων καὶ τὴν προσωπικὴ ἐπίσκεψη τοῦ Ἄγγλου Πρωθυπουργοῦ Johnson στὸ Κίεβο, ὁ ὁποῖ­ος μετέπεισε τὸν Ζελένσκι;

Μήπως τελικὰ καὶ ὁ Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως ἔχει συνταχθεῖ μὲ ὅλο τὸ νατοϊκὸ στρατόπεδο (Εὐρώπη καὶ ΗΠΑ) ποὺ ἐπιδίωκε νὰ ἐπιφέρει μέσῳ τοῦ πολέμου τῆς Οὐκρανίας καὶ τῶν κυρώσεων μία στρατηγικὴ ἧττα στὴ Ρωσία τοῦ Πούτιν καὶ φυσικὰ μαζί του καὶ τῆς ἐκκλησιαστικῆς ἀρχῆς ποὺ τὸν στηρίζει, δηλαδὴ τοῦ Πατριάρχη Μόσχας;

orthodoxostypos.gr

https://aktines.blogspot.com/2024/10/blog-post_477.html#more