Περί Ἐπιτιμίων

❈ Μερικοί νομίζουν ὅτι τά ἐπιτίμια εἶναι τιμωρία. Ὄχι εἶναι ἡ θεραπευτική. Ὅπως ὅταν πᾶς σέ καλό γιατρό καί ἔχεις γαστρορραγία, θά σοῦ ἀπαγορεύσει νά τρῶς κρέας, φασόλια κ.λπ., γιατί κινδυνεύεις νά πεθάνεις σέ τέτοια κατάσταση πού βρίσκεται τό στομάχι σου. Αὐτό εἶναι τιμωρία; Ὄχι εἶναι θεραπεία. Αὐτός εἶναι καλός γιατρός, ἐνῶ ὁ ἄλλος πού σοῦ λέει «δέν ἔχεις τίποτα», οὐσιαστικά σέ σκοτώνει.

Τό ἴδιο συμβαίνει καί μέ τά πνευματικά. Ἕνας π.χ. πού κάνει μοιχεία σύμφωνα μέ τούς Κανόνες πρέπει γιά 14 χρόνια νά μήν Κοινωνήσει. Θά πεῖ κανείς:

- Τόσα χρόνια; Καί ἄν πεθάνει ὁ ἄνθρωπος καί δέν Κοινωνήσει, θά πάει στήν κόλαση;

Ὄχι δέν πάει στήν κόλαση. Κατ’ ἀρχάς ὁ Πνευματικός ἔχει τήν ἐξουσία νά μειώσει τά χρόνια ἀνάλογα μέ τήν μετάνοια πού θά δείξει κάποιος καί μπορεῖ νά γίνει καί ἕνας χρόνος. Ὅμως δέν μπορεῖ νά τοῦ πεῖ: «δέν ἔχεις τίποτα, φύγε». Χρειάζεται χρόνος γιά νά θεραπευθεῖς. Ὅπως κάποιος πού παθαίνει κάταγμα στά χέρια, στά πόδια κ.λπ, θέλει ἕξι μῆνες ἤ καί ἕνα χρόνο νά ἀποκατασταθεῖ. Δέν μπορεῖ ὁ γιατρός νά τοῦ κάνει ἐνέσεις, νά τοῦ δώσει ὁρμόνες, νά τόν σηκώσει καί νά τόν βάλει στό στάδιο νά τρέξει κατοστάρι! Τόν διέλυσε τόν ἄνθρωπο!

Ἔτσι εἶναι καί στά πνευματικά. Μπορεῖ ὁ Πνευματικός νά τοῦ πεῖ καί τήν ἄλλη μέρα νά Κοινωνήσει, ἄν δεῖ πραγματική, μεγάλη μετάνοια καί ὅτι εἶναι ἀποφασισμένος νά μήν τό ξανακάνει ποτέ. Ἀλλά ἐκεῖ χρειάζεται νά εἶσαι ἅγιος γιά νά τό καταλάβεις.

Ὁπότε τά ἐπιτίμια εἶναι τά φάρμακα πού μᾶς δίνει ἡ Ἐκκλησία μας, γιά νά ὁδηγηθοῦμε στήν μετάνοια, στήν συντριβή, στά δάκρυα, στόν πόνο καί νά μήν ξανακάνουμε τήν ἁμαρτία. Γιατί, αὐτός εἶναι ὁ σκοπός τῆς ὅλης διαδικασίας, νά σταματήσει ὁ ἄνθρωπος τήν ἁμαρτία.

➤Ἱερομ. Σάββα Ἁγιορείτου