Περί Ἐξομολογήσεως καί Ἀναβολῆς

❈ Ἀναβάλλει κάποιος τήν ἐξομολόγηση. Τήν καθυστερεῖ γιά νά κάνει περισσότερο τό πάθος του. Εἶναι σωστό αὐτό; Ὄχι, βέβαια. Εἶναι σάν νά ἔχει σπάσει κάποιος τό χέρι του καί νά πρέπει νά πάει στό νοσοκομεῖο καί νά λέει:

- Ἔ, ἀφοῦ θά πάω στόν γιατρό, στό νοσοκομεῖο, δέν σπάζω καί τό ἄλλο χέρι; Ἀφοῦ θά πάω στό νοσοκομεῖο, θά μέ φτιάξουν ἐκεῖ.

Εἶναι λογική αὐτή; Δέν εἶναι λογική. Κάθε ἁμαρτία πού κάνει κανείς, εἶναι ἕνα μεγάλο τραῦμα στήν ψυχή. Ὅταν λοιπόν τήν ἴδια ἁμαρτία τήν κάνεις πολλές - πολλές φορές, κάνεις τήν ψυχή σου λιῶμα. Δέν εἶναι τό ἴδιο νά σπάσεις μία φορά τό χέρι σου καί νά τό σπάσεις καί πενήντα. Τότε δέν θά μείνει τίποτα ἀπό τό χέρι.

Ἱερομ. Σάββα Ἁγιορείτου (Ὁμιλία 12 - 03 - 2016)