Ὑπάρχει ἕνα ὁλόκληρο μηχάνημα στήν καρδιά μέ τό ὁποῖο μπορεῖς νά δεῖς τόν Θεό. Εἶναι ἕνα τηλεσκόπιο πού ἔχει βάλει ὁ Θεός μέσα μας.

❈ *Ἐρώτηση* : Εἴπατε τήν προσευχή, τό «Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ ἐλέησόν με», νά τό λέμε καί στήν ἐργασία μας. Ἀλλά ἐνῶ τό λέμε τό μυαλό μας πάει ἀλλοῦ...

*Ἀπάντηση* : Παντοῦ θά τό λέμε. Καί ἄν φεύγει τό μυαλό μας πάλι θά προσπαθοῦμε. Ἀνθρώπινο εἶναι αὐτό. Ἔλεγε ὁ Ἅγιος Ἐφραίμ στά Κατουνάκια: Ἔφυγε τό μυαλό; Ἀνθρώπινο εἶναι. Ξαναγύρνα το. Μήν ἀπελπίζεσαι. Μήν τά παρατᾶς. Δέν εἶναι θέμα μυαλοῦ. Εἶναι θέμα καρδιᾶς.

Κοιτάξτε στά ἀνθρώπινα, ἔνα ἁπλό παράδειγμα, ἕνας νέος ἀγαπάει μιά κοπέλα. Αὐτό τόν ἐμποδίζει νά κάνει τίς δουλειές του; Καθόλου! Ὁ νοῦς του εἶναι στήν κοπέλα πού ἀγαπάει ἀλλά τό χέρι εἶναι στή δουλειά. Τά κάνει ὅλα. Μήπως τόν ἐμποδίζει νά φάει; Ὄχι, μιά χαρά τρώει.

Ἔτσι καί ὅταν ἀγαπήσουμε τόν Χριστό. Γιατί εἶναι θέμα καρδιᾶς, δέν εἶναι θέμα μυαλοῦ. Μέ τό μυαλό μας θά κάνουμε ὅλες τίς δουλειές καί μέ τήν καρδιά μας θά φωνάζουμε τόν Χριστό καί θά αἰσθανόμαστε τόν Χριστό. Στήν ἀρχή ὅμως θά βιάσουμε τόν ἑαυτό μας ἐπειδή ἔχουν σκουριάσει τά μηχανήματα μέσα μας, γιατί γιά πολύ καιρό δέν θυμόμαστε τόν Θεό καί ἔχει ἀτονίσει τό μνημονικό σύστημα τῆς καρδιᾶς.

Αὐτό τό σύστημα οἱ ἐπιστήμονες δέν τό ξέρουν. Ξέρουν μόνο τήν ἐγκεφαλική μνήμη. Ὑπάρχει καί καρδιακή μνήμη. Ὑπάρχει ἕνα ὁλόκληρο μηχάνημα στήν καρδιά μέ τό ὁποῖο μπορεῖς νά δεῖς τόν Θεό. Εἶναι ἕνα τηλεσκόπιο πού ἔχει βάλει ὁ Θεός μέσα μας. Ἀλλά τό ἔχουμε σέ ἀχρηστία. Ἄν καθαρίσουμε αὐτό τό τηλεσκόπιο, θά δεῖς ὅτι βλέπεις πράγματα πού δέν ἔχεις δεῖ ποτέ σου. Αὐτό τό τηλεσκόπιο καθάρισαν οἱ Ἅγιοι καί εἶχαν αὐτό πού λέμε τό διορατικό χάρισμα καί ἔβλεπαν τόν Θεό, τήν ψυχή τοῦ ἄλλου, τίς σκέψεις τοῦ ἄλλου κ.λπ.

Αὐτό καθαρίζει μέ τήν ἀδιάλειπτη προσευχή, τήν ὁποία στήν ἀρχή πρέπει νά τήν κάνουμε μέ τό ζόρι καί νά τήν ψιθυρίζουμε ὅσο εἴμαστε μόνοι μας. Ὅταν αὐτό χρονίσει, μετά τό παίρνει καί ἡ σκέψη, ὁ ἐγκέφαλος. Ἔπειτα ὅταν χρονίσει καί στόν ἐγκέφαλο, τό παίρνει καί ἡ καρδιά καί τό λέει ἡ καρδιά.

Ἔτσι ξεχωρίζουν τά δύο κέντρα. Τό κέντρο τῆς καρδιᾶς ἀπό τό κέντρο τοῦ ἐγκεφάλου. Μέ τόν ἐγκέφαλο μπορεῖς νά κάνεις ὅ,τι θέλεις, τίς δουλειές σου, τά μαθηματικά σου, τούς λογαριασμούς σου καί μέ τήν καρδιά νά μιλᾶς στόν Χριστό. Εἶναι δύο διαφορετικά κέντρα. Τώρα ἐμεῖς, ἐπειδή δέν τό ἔχουμε βάλει σέ πράξη ὅλο αὐτό, ἔχουμε μπερδεμένα τά δύο αὐτά κέντρα. Ὁπότε λογισμοί πού ἔπρεπε νά ὑπάρχουν μόνο στόν ἐγκέφαλο, ἔχουν κατέβει καί στήν καρδιά καί ἔχουν γίνει ἐπιθυμίες. Καί ὁ ἄνθρωπος ἔχει μπερδέψει τόν Θεό μέ τά εἴδωλα. Καί σκέφτεται τά λεφτά του, τόν ἑαυτό του, τό σῶμα του, τήν ὑγεία του... Γιατί; Γιατί ὅλες αὐτές οἱ σκέψεις πού ἔπρεπε νά εἶναι μόνο στόν ἐγκέφαλο ἔχουν κατέβει στήν καρδιά καί ὁ ἄνθρωπος ἔχει μπερδευτεῖ. Ὑπάρχει ἕνα βραχυκύκλωμα, ὅπως ἔλεγε ὁ π. Ἰωάννης ὁ Ρωμανίδης. Ὅταν ὅμως ἀρχίσει ὁ ἄνθρωπος νά ἐπικαλεῖται τόν Θεό, σιγά - σιγά λύεται τό βραχυκύκλωμα καί ξεχωρίζουν τά δύο αὐτά κέντρα. Ὁπότε μπορεῖ κανείς νά προσεύχεται συνέχεια καί συγχρόνως νά κάνει ὅλες τίς δουλειές.

Ἱερομ. Σάββα Ἁγιορείτου (Ὁμιλία 22 – 4 – 2015)