Μόνο τὰ σωματικά μου μάτια δὲν ἔβλεπαν τοὺς Ἁγίους Ἀποστόλους! Τόση Χάρις! Παράδεισος στὴν καρδιά μου!

Ήταν τών Αγίων Αποστόλων πού ήρθε ό παπα-Εφραίμ από Κατουνάκια νά λειτουργήση. Καί μού έδωσε εντολή ό Γέροντας Ιωσήφ νά μαγειρέψω καλό φαγάκι, επειδή ό παπά-Εφραίμ ήταν πολύ φιλάσθενος .Έσπευσα στήν υπακοή καί εκεί πού μαγείρευα, ό Γέροντας στεκόταν πάνω από τό κεφάλι μου καί έλεγε:

– Δέν ξέρεις νά μαγειρεύης τρομάρα νά σού ’ρθη. Έτσι μαγειρεύει ό κόσμος καί θές νά τό φάη κι ό παπάς;

– Άντε, ζαβέ, φέρ’ τό γρήγορα!

Πήγα τό φαγάκι στόν pαπά.

– Φύγε από μπροστά μου! Νά χαθής, νά μή σέ βλέπουν τά μάτια μου.Γκρεμοτσακίσου γρήγορα στό κελί σου!

– Να ’ναι ευλογημένο, είπα.

Πήρα τήν ευχή του Γέροντα καί πήγα στό κελλάκι μου.

Έ! Μόλις πάτησα τό πόδι μου ,ήρθε ή ευλογία τού Θεού μέ τήν ευχή του Γέροντα! Μόνο τά σωματικά μου μάτια δέν έβλεπαν τούς Αγίους Αποστόλους! Τόση Χάρις! Παράδεισος στήν καρδιά μου! Ποτάμι τά δάκρυά μου! Όχι γιατί μέ μάλωσε ό Γέροντας, αλλά επειδή δέν μπορούσα νά συγκρατήσω τήν χαρά πού ένοιωθα από τήν παρουσία τών Αγίων Αποστόλων.

Γέροντας Εφραίμ Φιλοθείτης +

πηγή

https://proskynitis.blogspot.com/2025/06/blog-post_536.html