Ἡ Ἐκκλησία ἔχει δύο κολόνες πού στηρίζουν ὅλη τήν θεραπεία τοῦ ἀνθρώπου

Ἡ Ἐκκλησία ἔχει δύο, θά λέγαμε, κολόνες πού στηρίζουν ὅλη τήν θεραπεία τοῦ ἀνθρώπου. Ἡ μία κολόνα εἶναι αὐτό πού λέμε ἄσκηση καί ἡ δεύτερη εἶναι τά Μυστήρια τῆς Ἐκκλησίας. Χρειάζονται καί οἱ δύο αὐτές κολόνες. Δηλαδή ὁ ἄνθρωπος στηριζόμενος πάνω σ’ αὐτές τίς δύο κολόνες, νά δεχτεῖ τήν θεραπεία. Δύο ἄξονες δηλαδή: ὁ ἕνας λέγεται ἀσκητική ζωή (νηστεία, ἀγρυπνία, προσευχή κ.λπ.) καί ὁ ἄλλος λέγεται μυστηριακή ζωή (ἐξομολόγηση καί Θεία Κοινωνία). Πρέπει δηλαδή νά κάνεις καί ἀσκητική ζωή καί μυστηριακή ζωή. Ἄν κάνεις μόνο τό ἕνα καί δέν κάνεις τό ἄλλο, δέν θεραπεύεσαι ἀπό τά πάθη.

Ἡ ἀσκητική ζωή (νηστεία, ἀγρυπνία, προσευχή κ.λπ.), αὐτή ἡ κακοπάθεια στό σῶμα βοηθάει στό νά ταπεινωθεῖ τό σῶμα. Βλέπετε ἕνα σῶμα πού νηστεύει, πονάει λίγο. Δέν μᾶς ἀρέσει ἡ νηστεία, γιατί τό σῶμα πονάει, κακοπαθεῖ. Ἕνα σῶμα πού ἀγρυπνεῖ, κακοπαθεῖ λίγο. Ἄρα τί κάνει; Πέφτουν οἱ δυνάμεις, ταπεινώνεται. Ὅταν ταπεινώνεται τό σῶμα, λένε οἱ Ἅγιοι, ταπεινώνεται μαζί καί ἡ ψυχή. Γιατί ἡ ψυχή διαμορφώνεται ἀνάλογα μέ τό σῶμα.

Σκεφτεῖτε, ὅταν ἔχουμε καλο-φάει, καλο-κοιμηθεῖ, νιώθουμε καί πολύ δυνατοί, ἀκαταμάχητοι! Δηλαδή ἡ ψυχή νιώθει ὑπερηφάνεια. Ἔχει ὑπερηφάνεια.

Ὅταν εἶσαι λίγο ἀρρωστούλης ἤ πολύ, ἔχεις καί πυρετό, πέφτουν τά φτερά κάτω, ταπεινώνεσαι. Ἐπειδή ταπεινώνεται τό σῶμα, ταπεινώνεται καί ἡ ψυχή. Καί ὅταν ταπεινώνεται ἡ ψυχή, τί λέει ὁ πνευματικός νόμος; Ἀπό τήν Παλαιά Διαθήκη ἀκόμα λέει: «ὁ Θεός στούς ταπεινούς δίνει Χάρη» (Παρ. 3,34). Δίνει Χάρη, δηλαδή δίνει τόν Ἑαυτό του, γιατί Χάρη τοῦ Θεοῦ εἶναι ὁ Θεός, ἡ ἐνέργεια τοῦ Θεοῦ. Ὅταν πάρεις τήν ἐνέργεια τοῦ Θεοῦ, αὐτό εἶναι ἡ σωτηρία, ἑνώθηκες μέ τόν Θεό. Βλέπετε πῶς βοηθάει ἡ ἄσκηση; Ταπεινώνεις τό σῶμα μέ τήν ἄσκηση: νηστεία, ἀγρυπνία, προσευχή, μετάνοιες, γονυκλισίες, ὅλα αὐτά, ὁπότε ταπεινώνεται καί ἡ ψυχή, γιατί ἡ ψυχή διαμορφώνεται ἀνάλογα μέ τό σῶμα καί ὅταν ταπεινωθεῖ ἡ ψυχή, ἔρχεται ἡ Χάρις τοῦ Θεοῦ. Καί αὐτό εἶναι ἡ σωτηρία. Ἡ ὁλοκλήρωση τῆς Χάρης καί τῆς ἕνωσης μέ τόν Θεό εἶναι ἡ Θεία Κοινωνία.

Ἄν ὅμως δέν κάνεις ἄσκηση, δέν ἔχεις τό κατάλληλο ἔδαφος γιά νά ’ρθεῖ ὁ Χριστός. Μπορεῖ νά ’ρθεῖ μέ τήν Θεία Κοινωνία, ἀλλά θά φύγει ἀμέσως. Γιατί ἔχει βόθρο μέσα ἡ καρδιά. Δέν ἔχει καθαρότητα, δέν ἔχει ταπείνωση. Ἔχει ὑπερηφάνεια ὁ ἄνθρωπος, ἔχει ἐγωισμό. Ὁπότε δέν θεραπεύεται. Γι’ αὐτό χρειάζονται καί οἱ δυό πυλῶνες καί οἱ δυό θεραπευτικοί ἄξονες. Ἀσκητική ζωή – Μυστηριακή ζωή.

Ἱερομ. Σάββα Ἁγιορείτου (Ὁμιλία 1 – 4 – 2015)