Περί Αὐτοκυριαρχίας

❈ Ὁ π. Ἰωήλ Γιαννακόπουλος. ἦταν ἕνας Ἅγιος Ἀρχιμανδρίτης και Πνευματικός καί ὅταν γιόρταζε τοῦ ἔλεγαν εὐχές:

- Πάτερ, ἄντε νά γίνεις καί Δεσπότης, ὅπως λένε στούς Ἀρχιμανδρίτες.

- Δεσπότης; Τόσο λίγο; ἀπαντοῦσε ἐκεῖνος.

- Καλά πάτερ, ἄντε νά γίνεις καί Πατριάρχης! τοῦ ἔλεγαν.

- Πατριάρχης, μόνο Πατριάρχης;(!)

- Ἔ, καλά τί ἄλλο νά γίνεις πάτερ; Δέν ἔχει παραπάνω...

- Ἐγώ, λέει, θέλω νά γίνω αὑτοκράτορας! (αὑτοκράτορας μέ δασεία)

Τί θά πεῖ αὐτό; Ἑαυτόν κρατῶν. "Νά κρατῶ τόν ἑαυτό μου. Νά κάνω κουμάντο τόν ἑαυτόν μου Νά ἔχω αὐτοκυριαρχία. Αὐτό θέλω νά γίνω", λέει, "αὐτό εἶναι πάνω καί ἀπό Πατριάρχης". Γιατί μπορεῖς νά εἶσαι καί Πατριάρχης καί νά μήν μπορεῖς νά κρατήσεις τίς σκέψεις σου.

Βλέπετε, πᾶμε νά κάνουμε προσευχή καί φεύγει τό μυαλό μας. Δέν μποροῦμε νά κάνουμε κουμάντο τόν ἑαυτό μας.

Ἤ εἶναι νηστεία καί περνᾶς ἔξω ἀπό τό μαγαζί μέ τούς γύρους καί γεμίζει τό στομάχι σου μέ γαστρικά ὑγρά, σοῦ τρέχουν τά σάλια. Δηλαδή δέν μπορεῖς νά κυριαρχήσεις στόν ἑαυτό σου καί ἅμα δέν προσέξεις, μπορεῖ νά πέσεις καί στήν ἁμαρτία, νά καταλύσεις, ἐνῶ δέν ἐπιτρέπεται. Καί πολλά ἄλλα στά ὁποῖα δέν μποροῦμε νά συγκρατηθοῦμε, γιατί δέν ἔχουμε αὐτή τήν Χάρη ἐνεργό μέσα μας καί κυριαρχοῦν τά πάθη.

Ἱερομ. Σάββα Ἁγιορείτου (Ὁμιλία 22 - 4 - 2015)