Διακονία εἰς τό μικρόν ποίμνιον

Διακονία εἰς τό μικρόν ποίμνιον

Τοῦ Πρωτοπρεσβυτέρου π. Διονυσίου Τάτση

Ἡ μείωση τοῦ πληθυσμοῦ τῆς χώρας, ἡ ἀστυφιλία καὶ ἡ μετανάστευση συνετέλεσαν στὸ νὰ ἐγκαταλειφθεῖ ἡ ἐπαρχία, νὰ κλείσουν τὰ σχολεῖα, νὰ καταργηθοῦν οἱ δημόσιες ὑπηρεσίες, νὰ ἐρημώσει ὁ τόπος. Πρόκειται γιὰ ἕνα μεγάλο, σοβαρὸ καὶ δυσ­επίλυτο πρόβλημα. Οἱ πολιτικοὶ δὲν ἀνησυχοῦν στὸ βαθμὸ ποὺ θὰ ἔπρεπε, ἐνῶ προεκλογικὰ ὑπόσχονται πολλά, γιὰ νὰ βελτιωθεῖ ἡ καταστάση καὶ νὰ ξαναζωντανέψουν οἱ κωμοπόλεις καὶ τὰ χωριά.Τελικὰ δὲν γίνεται τίποτα. Σὲ λίγα χρόνια ἡ ἐρήμωση τῆς ἐπαρχίας θὰ ὁλοκληρωθεῖ καὶ οἱ ἐλάχιστοι κάτοικοι θὰ μείνουν ἀπροστάτευτοι καὶ ἀποίμαντοι.

Τὸ πρόβλημα ἐπηρεάζει καὶ τὴν Ἐκκλησία, γιατί δὲν ὑπάρχουν ὑποψήφιοι κληρικοὶ καταγόμενοι ἀπὸ τὴν περιοχή, ὅπως καὶ οἱ κληρικοί, ποὺ διακονοῦν δὲν ἐπαρκοῦν. Δὲν λείπουν κι ἐκεῖνοι ποὺ δὲν εἶναι πρόθυμοι νὰ ἐργαστοῦν σὲ ἐρημωμένες περιοχές, ὅπου οἱ ἐνορίες εἶναι ὀλιγάνθρωπες. Ἀπρόθυμοι εἶναι καὶ οἱ πρὸς ἀρχιερατείαν ἀρχιμανδρίτες. Διστάζουν νὰ ἐκλεγοῦν σὲ μητροπόλεις μὲ μειωμένο πληθυσμό, μὲ ἐλάχιστους οἰκονομικοὺς πόρους καὶ μὲ κληρικοὺς ποὺ δὲν ἔχουν ζῆλο, γιὰ νὰ διακονήσουν τὴν Ἐκκλησία.

Πρέπει ὅμως νὰ διευκρινίσουμε τὸ ἑξῆς: Ἡ πολιτεία εὔκολα καταργεῖ ὑπηρεσίες, εὔκολα μετακινεῖ στρατιωτικὲς μονάδες καὶ δὲν ἀνησυχεῖ γιὰ τὴν ἐρήμωση τῆς ἐπαρχίας. Ἡ Ἐκκλησία ὅμως πρέπει νὰ εἶναι παντοῦ παροῦσα μὲ τοὺς κληρικούς της, γιὰ νὰ καλύπτει τὶς θρησκευτικὲς ἀνάγκες τῶν ἀνθρώπων, νὰ συντηρεῖ τοὺς ναοὺς καὶ τὰ ἐξωκκλήσια, νὰ προστατεύει τὰ ἐκκλησιαστικὰ κειμήλια καὶ γενικὰ καθετὶ ποὺ μπορεῖ νὰ γίνει στόχος τῶν ἀρχαιοκάπηλων.

Ὁ πόνος τῶν κληρικῶν ποὺ ἐργάζονται στὶς ἐγκαταλελειμμένες ἐνορίες ἐπὶ δεκαετίες καὶ κοπιάζουν γιὰ τὴ συντήρηση τῶν ναῶν εἶναι μεγάλος. Χωρὶς οἰκονομικοὺς πόρους, ἀλλὰ μόνο μὲ τὶς προσφορὲς τῶν εὐσεβῶν χριστιανῶν- ὅταν φυσικὰ ἐμπιστεύονται τοὺς ἱερεῖς τους καὶ διαπιστώνουν τὸ ἐνδιαφέρον τους γιὰ τὴν ἐνορία τους- μο-χθοῦν χωρὶς καμιὰ ἀναγνώριση ἀπὸ τὸ μητροπολίτη τους!

Οἱ συγκεκριμένοι αὐτοὶ ἱερεῖς αἰσθάνονται βαθιὰ ἱκανοποίηση, γιατί ἐκτελοῦν τὰ καθήκοντά τους, χωρὶς νὰ ὑπολογίζουν τὴ δυσκολία μετακίνησή τους ἀπὸ χωριὸ σὲ χωριὸ καὶ τὰ ποικίλα προβλήματα ποὺ ὑπάρχουν σὲ κάθε ἐνορία. Καὶ αὐτὴ εἶναι ἡ πνευματική τους ἀνταμοιβή, ἡ ὁποία ἔχει μεγάλη ἀξία καὶ διατηρεῖ τὴν ἱερωσύνη τους ζῶσα.

Τὸ ἱερατικὸ αὐτὸ βίωμα δὲν ὑπάρχει στοὺς ἱερεῖς τῶν πόλεων, γιατί ἐκεῖ οἱ ἄνθρωποι δὲν ἐντυπωσιάζονται ἀπὸ τὶς δραστηριότητές τους, οἱ ὁποῖες εἶναι τυποποιημένες καὶ συνήθεις.

Τὸ ἔργο τοῦ μητροπολίτη μίας μικρῆς καὶ πτωχῆς περιοχῆς πολλὲς φορὲς ἐντυπωσιάζει τοὺς πιστούς, ὅταν βέβαια ἔχει ἱερὸ ζῆλο, ἀγαπάει τὸν τόπο καὶ εἶναι στοργικὸς ἀπέναντί τους. Διαπιστώνει ὁ ἴδιος τὸ σεβασμὸ τοῦ ποιμνίου του πρὸς τὸ πρόσωπό του, κάτι ποὺ δὲν εἶναι δεδομένο στὴ σκληρὴ ἐποχή μας. Οἱ πιστοὶ τὸν προσ­έχουν σὲ κάθε κίνηση καὶ πρωτοβουλία του, εἶναι πάντα κοντά του. Ὅταν τὸν συναντοῦν χαίρονται καὶ διατυπώνουν τὰ καλύτερα λόγια γι’ αὐτόν. Τὸν νιώθουν δίπλα τους, γιατί εἶναι κοινωνικὸς καὶ προσιτός. Τὸν ἔχουν πνευματικό τους στήριγμα. Καὶ ἰσχύει γιὰ τὸ μητροπολίτη τους αὐτὸ ποὺ ἔλεγε ὁ Κύριος γιὰ τὸν ἑαυτό του: «Ἐγὼ εἰμι ὁ ποιμὴν ὁ καλός, καὶ γινώσκω τὰ ἐμὰ καὶ γινώσκομαι ὑπὸ τῶν ἐμῶν» (Ἰωάν. ι΄ 14). Ἐγὼ εἶμαι ὁ καλὸς βοσκὸς καὶ γνωρίζω τὰ πρόβατα ποὺ εἶναι δικά μου, καὶ τὰ δικά μου μὲ ἀναγνωρίζουν).

Αὐτὴ ἡ ἀνυπόκριτη ἐπικοινωνία τοῦ μητροπολίτη μὲ τοὺς πιστοὺς ἀνθρώπους εἶναι θεοφιλής, ἀποφέρει πνευματικοὺς καρποὺς καὶ στηρίζει βαθύτατα τὸν ποιμένα καὶ τὸ ποίμνιο.

Ὡστόσο ὑπάρχει καὶ μία ἐξαίρεση στὰ ὅσα ὑποστηρίζουμε. Μερικοὶ φιλόδοξοι ἀρχιμανδρίτες δέχονται νὰ ἐκλεγοῦν μητροπολίτες, ἔστω καὶ σὲ περιοχὲς ποὺ παραπάνω περιγράψαμε, χωρὶς νὰ ὑπολογίζουν τὴν ἰδιαιτερότητά τους καὶ γρήγορα δυσκολεύονται νὰ προσαρμοστοῦν. Μαθημένοι στὴν ἄνεση τῆς πόλης, θεωροῦν τὴ μητρόπολή τους ἐξορία, γι’ αὐτὸ καὶ δὲν δείχνουν ἰδιαίτερο ἐνδιαφέρον γιὰ τὸν τόπο καὶ συχνὰ ἀπουσιάζουν γιὰ πολὺ καιρὸ προφασιζόμενοι διάφορους λόγους, δῆθεν πνευματικούς, δηλαδὴ γιὰ νὰ συναντήσουν τὰ πνευματικά τους τέκνα καὶ νὰ τὰ στηρίξουν στὸν καλό τους ἀγώνα! Αὐτὸ προφανῶς δὲν ἀληθεύει. Ἐὰν δὲν ὑπάρχει πραγματικὴ ἀνάγκη, ἂς ἐπισκέπτονται τὰ τέκνα τὸν πνευματικό τους πατέρα.

Στὶς περιπτώσεις αὐτὲς οἱ περιοχὲς παραμένουν ἀποίμαντες καὶ οἱ σκανδαλώδεις ἐκδηλώσεις δὲν λείπουν. Ἀλίμονο στοὺς καλοπροαίρετους χριστιανοὺς ποὺ ἀποτελοῦν ποίμνιο χωρὶς ποιμένα! Κινδυνεύουν ἀνὰ πᾶσα στιγμὴ ἀπὸ τοὺς φανεροὺς ἀλλὰ καὶ τοὺς προβατόσχημους λύκους!

orthodoxostypos

https://aktines.blogspot.com/2025/11/blog-post_153.html#more