"Ὁ γέροντας Κλεόπας διδάσκει καί νουθετεῖ μέσα σ' ἕνα...νοσοκομεῖο

Εγώ ήμουν στο νοσοκομείο και με ρωτούσαν οι γιατροί:

-Πάτερ, εσύ τι πιστεύεις; Μπορούμε να σε κάνουμε καλά; Ναι ή όχι;

-Εγώ ήρθα εδώ με πίστη στον Θεό

-Και εμείς εδώ τι κάνουμε;

-Εσείς είσαστε πριόνια, τσεκούρια και τανάλιες στα χέρια του Θεού. Μπορεί να κάνει κάτι το πριόνι ή το τσεκούρι χωρίς κάποιος να το κρατάει;

-Όχι!

Έτσι και εσείς δεν μπορείτε να κάνετε τίποτα χωρίς τον Θεό. Εαν ο Θεός θέλει να θεραπεύσει κάποιον διά του γιατρού, τον θεραπεύει. Ο Θεός είναι αυτός που ενεργεί.

-Ναι, πάτερ, έτσι είναι!

  Το βράδυ έρχονταν στο δωμάτιό μου 10-20 γιατροί για να τους μιλήσω. Έρχονταν και οι βοηθοί και οι νοσοκόμες, αφού εγώ όλο μιλούσα, δεν ησύχαζα!

Στην εξώθυρα του νοσοκομείου έρχονταν δεκάδες αυτοκίνητα:

«Εδώ βρίσκεται ο π. Κλεόπας;

Ο φύλακας τους έδειχνε το ωράριο:

«Το επισκεπτήριο είναι από τις 14.00 μέχρι τις 16.00,Τρίτη,Πέμπτη,Σάββατο και Κυριακή» Αυτοί επέμεναν.

Τότε ο φύλακας τους έλεγε: «Ψάχνετε τον ιερέα που μιλάει; Να εκεί που είναι το ανοιχτό παράθυρο» Όχι μόνο τους σταματούσε αλλά και τους έδειχνε το δωμάτιό μου.

Όταν βγήκα από το νοσοκομείο ο φύλακας μου είπε: «Γέροντα, λίγο ακόμη να μένατε στο νοσοκομείο, θα τέλειωνα το σπίτι με όλα αυτά που έλαβα από τους επισκέπτες σας».

Στο προαύλιο του νοσοκομείου δημιουργούνταν κάθε μέρα ουρές από αυτοκίνητα...

Όταν μπήκα στο νοσοκομείο τους είπα: «Εγώ ήρθα εδώ επειδή υποφέρω από κήλη και από τα νεφρά μου. Μην πάει και μου δώσετε κρέας όσο θα είμαι εδώ μέσα, γιατί εμείς στην Σιχαστρία δεν έχουμε φάει κρέας εδώ και 350 χρόνια. Ίδιο τυπικό με του Αγίου Όρους!»

Και πράγματι οι καημένοι δεν μου έδωσαν κρέας. Μόνο μία φορά ήρθε μια από εκείνες που φέρνουν το φαγητό.

-«Πάτερ, σας έφερα ψωμάκι φρέσκο με βούτυρο».

-«Αδελφή Ιωάννα-έτσι την έλεγαν-εαν φάω εγώ σήμερα που είναι Δεύτερα ψωμάκι με βούτυρο, τρεις μήνες δεν θα μπορώ να κοινωνήσω».

-«Ω, τι πήγα να κάνω!»

-«Πήγαινε λοιπόν και φέρε μου λίγο ψωμί με μαρμελάδα.

Μίαν άλλη φορά έπρεπε να μου κάνουν ουρογραφία στα νεφρά. Ήταν Μεγάλη Σαρακοστή. Μου έκαναν μία ανάλυση. Έπειτα ήρθε η γιατρός και μου είπε

-«Πάτερ, για να βγει η ουρογραφία στα νεφρά πρέπει να φάτε τρία αυγά!

-«Άκουσε κυρία γιατρέ μου. Και ένα βουνό χρυσάφι να μου δώσεις εγώ αυγό στη Μεγάλη Σαρακοστή δεν τρώω.

-«Να λοιπόν, έρχεστε στο νοσοκομείο, δεν ακούτε και μετά πεθαίνετε.

-«Και τι και αν πεθάνω. Πεθαίνει κάποιος βασιλιάς; Ένας βρωμόγερος θα πεθάνει! Τι.Μόνο εγώ πεθαίνω;

-«Και γιατί δεν τρως αυγό;

-«Επειδή δεν πιστεύω...στα αυγά:

-«Και σε τι πιστεύεις;

-«Εγώ πιστεύω στον Πατέρα, στον Υιό και στο Άγιο Πνεύμα»!

Πάει η γιατρός στον διευθυντή και του λέει: «Είναι μέσα ένας καλόγερος που δεν θέλει να φάει αυγό για την ανάλυση»

Ο διευθυντής που με γνώριζε της είπε: Μα αυτός είναι ο γέροντας Κλεόπας. Έζησε δέκα χρόνια στο δάσος τρώγοντας μόνο  μία πατάτα και κανένα αγριόχορτο...»

Όταν το άκουσε η γιατρός ήρθε σ' εμένα με φαγητό νηστίσιμο, μου ζήτησε συγνώμη και ξεκινήσαμε για την ανάλυση. Έκανα την ουρογραφία....χωρίς αυγό. Όταν ήρθαν σε εμένα με την ακτινογραφία μου είπαν: «Κοίτα πάτερ τι ωραίο που βγήκε»!

-«Κυρία βγήκε χωρίς τρία αυγά;!

Όλοι γελούσαν. Το αριστερό νεφρό φαινόταν πιο φουσκωμένο. Το δεξί φαινόταν κανονικά

-«Βλέπετε που βγήκε χωρίς αυγό!

-«Πάτερ, μας συγχωρείτε. Αυτό δεν το έχουμε ξαναδεί

Μου φέρθηκαν όλοι τόσο καλά. Και οι γιατροί και οι νοσοκόμες. Συνέχεια με ρωτούσαν:'' «Πως αισθάνεσαι; Μπορείς να κοιμηθείς; Μήπως πεινάς;...

Έρχονταν οι νοσοκόμες και μου έλεγαν «Να πάρεις το τάδε χάπι για να ηρεμήσεις,. Αυτό για να κοιμηθείς, αυτό για να σου ανοίξει η όρεξη...»

Εγώ τα μάζευα και όταν έφευγα τα πέταγα στα σκουπίδια.

Μία μέρα ήρθε η καθαρίστρια για να σκουπίσει. Βλέποντας εκεί πεταμένα ένα σωρό χάπια είπε:

-Τι είναι αυτά;

-Που να ξέρω εγώ;

-Ποιος τα πέταξε;

-Μα τι μου δίνετε όλη την ημέρα αυτούς τους σπόρους; Εγώ δεν παίρνω χάπια! Δεν χρειάζομαι κανένα χάπι!

Μετά την εγχείρηση κοιμήθηκα τρεις μέρες και τρεις νύχτες. Όταν ξύπνησα μου είπαν:

-Πάτερ, ξέρετε ότι κοιμηθήκατε τρεις μέρες και τρεις νύχτες και ότι όλο μιλούσατε;

-Δεν ξέρω τίποτα. Τι έλεγα;

-Πάτερ ξέρετε πόσες ομιλίες σας μαγνητοφωνήσαμε;

Και μου έδειξαν έναν σωρό με κασέτες. Ήταν ομιλίες τις οποίες είχα εκφωνήσει 30-40 χρόνια νωρίτερα! Εγώ όμως δεν ήξερα τίποτα!

Έρχονταν οι άνθρωποι με σάκους ολόκληρους γεμάτους φαγητό. Άλλοι έφερναν χρήματα για να πάρω φάρμακα. Οι νοσοκόμες φώναζαν «Εσείς τον σκοτώσατε. Εσείς τον βάλατε στο νοσοκομείο. Αφήστε τον ήσυχο να κάνει την θεραπεία του».

Οι άνθρωποι έκλαιγαν οι καημένοι γιατί με γνώριζαν. Άφηναν σάκους γεμάτους φαγητό. Οι νοσοκόμες με ρωτούσαν τι να τα κάνουν. Εγώ τους έλεγα να τα δώσουν στους φτωχούς.

Πήγαν στον διευθυντή και του είπαν:'' Όλη την ημέρα έρχεται κόσμος''. Ο διευθυντής όμως τους είπε: ''Αφήστε τους να έρχονται. Ο καλόγερος αυτός είναι γνωστός σε όλην την χώρα και πέρα από τα σύνορα''

Μόλις άκουσαν ότι ο διευθυντής δεν τους εμποδίζει τότε ήρθαν και οι νοσοκόμες να μιλήσουμε.

-Με εμάς πότε θα μιλήσεις;

-Μα εσείς δεν είπατε ότι ο λαός με σκοτώνει;

-Με εμάς πότε θα μιλήσεις;

-Ελάτε από την τάδε ώρα έως την τάδε ώρα.

Έρχονταν 20-30 άτομα μαζί για να τους μιλήσω. Μετά μαζεύονταν οι γυναίκες από τα πλυντήρια, από τα μαγειρεία.

Μου έδωσαν ένα μεγάλο δωμάτιο όπου ήμουν μόνος μου για να έρχονται να με επισκεφθούν. Το απόγευμα έρχονταν και οι γιατροί.

-Πάτερ με εμάς τι θα γίνει; Πώς θα σωθούμε;

-Εάν βοηθάτε τον άρρωστο και δεν ζητάτε χρήματα ο Θεός θα σας το ξεπληρώσει. Μην κοιτάτε τα χρήματα. Εάν βλέπεις ότι είναι φτωχός μην του ζητήσεις τίποτα, αφού μία ψυχή είναι ότι πιο πολύτιμο υπάρχει στον κόσμο.

Στην συνέχεια τους ρώτησα.

-Εσείς πόσους δαίμονες έχετε βγάλει από τους ανθρώπους;

Κοίταζαν ο ένας τον άλλο

-Κανέναν.

-Πόσους εκ γενετής τυφλούς έχετε θεραπεύσει;

-Κανέναν.

-Πόσους μουγγούς και κουφούς έχετε κάνει να μιλήσουν και ν' ακούσουν;

-Αυτό δεν γίνεται.

-Είναι ασθένειες που ο Θεός έχει δώσει για κάποιον λόγο. Είτε είναι τυφλός είτε κουφός είτε μουγγός είτε δαιμονισμένος. Αν θέλει ο Θεός, θα τον κάνει ο γιατρός καλά. Εάν είχα ένα εκατομμύριο γιατρούς δίπλα μου, κανείς δεν μπορεί να μου δώσει μία στιγμή ζωής παραπάνω, επειδή η ζωή μου βρίσκεται στα χέρια του Παντοδυνάμου.

Μία στιγμή δεν μπορούμε να ζήσουμε χωρίς τον Χριστό! Μία στιγμή! Τι δεν θα έκανε ένας γιατρός για να μπορούσε να δώσει μία στιγμή;!

Από το βιβλίο ''Ne vorbeste parintele Cleopa''vol.11

Μετάφραση π. Γεώργιος proskynitis.blogspot

http://proskynitis.blogspot.com/2012/05/blog-post_3861.html