Πρέπει νά σᾶς καθαρίζουμε τό μυαλό κομμάτι κομμάτι! Περιστατικά ἀπό τήν ζωή φυλακισμένων Ρουμάνων Μαρτύρων καί ὁμολογητῶν τοῦ 20οῦ αἰῶνος

Πρέπει νά σᾶς καθαρίζουμε τό μυαλό κομμάτι κομμάτι!

Ἰωάννης Ἰανωλίδε

Ἡ «“ἀναμόρφωση”» γινόταν σέ 4 στάδια:
1. Ἡ καταστροφή τῆς ἀντοχῆς τῶν ἀνθρώπων διά τῆς βίας, μέχρι τό ἐπαναστατικό σόκ, δηλαδή μέχρι τήν ὑποχώρηση καί τήν ἀποδοχή τῆς “ἀναμόρφωσης”.
2. Η αὐτοκαταγγελία, ἡ ὁποία ἔπρεπε να φανερώνει ὅλο τό παρελθόν καί τό παρόν, ὅ,τι ἤξερε ὁ καθένας γιά τούς φίλους του καί γιά τούς ξένους. Αὐτή γινόταν ἐγγράφως. Ἡ εἰλικρίνεια ἔπρεπε νά εἶναι ἀπόλυτη. Ἐάν ἡ αὐτοκαταγγελία ἑνός δέν ἀνταποκρινόταν μέ  τοῦ ἀλλουνοῦ, τότε ἀκολουθοῦσαν τά πιό φρικιαστικά βάσανα. Ἄρα  κανένας δέν τολμοῦσε νά κρύψει κάτι πιά.
3. Ὁ ἐμπαιγμός καί ἡ ἀπάρνηση ὅλων τῶν ἀξιῶν καί τῶν ἰδεῶν τοῦ παρελθόντος, ἰδιαίτερα ἡ διακωμόδηση τῆς θρησκείας καί τοῦ Θεοῦ.

4. Ἡ ἐπάνδρωση σάν στέλεχος τῆς “ἀναμόρφωσης” μέ σκοπό νά καταστρέψει μέ ὁποιαδήποτε μέθοδο ὅλους πού ἀρνοῦνται ν᾿ ἀναμορφωθοῦν.
Ἀπ᾿ αὐτό τό ψυχοπαθολογικό σχέδιο φαίνεται ὅτι βρισκόμαστε μπροστά σέ μιά ἐπιστήμη καθαίρεσης τοῦ ἀνθρώπου, ἡ ὁποία ἔχει ἐφαρμοστεῖ ἄσπλαχνα στίς ψυχές καί στίς συνειδήσεις κάποιων ἀθώων νεαρῶν.
Τά θύματα ἦταν παντοτινά ὑπό τήν παρακολούθηση τῶν τραμπούκων:
-Ἐε παλιόσκυλο, πές μου τί γίνεται μέ σένα; Ρώτησε ἕνας τραμποῦκος κάποιον βασανισμένο ἐπί μῆνες νεαρό ἀπό τήν Κωστάντζα.
Εἶναι πάρα πολλά, ἄρχιζε νά λέγει μέ φωνές ὁ νεαρός. Δέν χορτάσατε πιά; Θέλεις νά γίνεις προδότης καί τῆς μάννας σου πού θυσιάσθηκε γιά νά σέ μεγαλώσει;
Καί ἐπειδή ἀπάντησε σωστά, κτυπήθηκε μέχρις αἵματος. Αὐτός ὁ ἄνθρωπος σέ κάποια στιγμή ἀπροσεξίας τῶν φυλάκων, τήν ἡμέρα ἐκκενώσεως τῶν δεσμωτηρίων γιά ἐκτέλεσι τῶν θυμάτων, πήδηξε ἀπό τόν τρίτο ὄροφο μέ τό κεφάλι κάτω στό κενό τῆς ἐσωτερικῆς σκάλας. Καί ἀπέθανε. Αὐτοί πού δέν τόν παρακολουθοῦσαν αὐστηρά, τιμωρήθηκαν. Ὁ διοικητής  ἔστειλε μία ἐπιτροπή γιά ἔρευνα γιά τήν αἰτία τοῦ θανάτου του καί, κτυπώντας τό πτῶμα μέ τήν μπότα του, εἶπε:
-Δῶσε τον στόν....ἰατρό καί γράφε τριτογενής σύφιλις...!
Τά θύματα ἦταν συνεχῶς ὑπό τήν παρακολούθησι τῶν δημίων.
Τί σκέφτεσαι; Ρώτησε ὁ δήμιος ἕνα θῦμα.
- Νά ζήσετε καί θά δεῖτε, σκεφτόμουνα ...
Καί ὁ  ἄνθρωπος  αὐτός χανόταν ψυχικά κι ἕνας ἐσωτερικός σάλος τρομάρας τοῦ ἐσκότιζε τόν νοῦ. Ἐάν ἄρχιζε νά ψεύδεται, φοβόταν. Ἄν ἔλεγε τήν ἀλήθεια, τόν τρομοκρατοῦσαν καί τόν ἐράβδιζαν ἀμέσως.
Τό ρῖγος τῆς τρομάρας καί ὁ πανικός εἶχαν γενικευθεῖ. Οἱ ἄνθρωποι ἀναγκάζονταν ν᾿ἀποβάλλουν κάθε λογισμό πού δέν ἄρεσε στήν «“ἀναμόρφωση”» καί ἐσκέπτοντο μόνο, ὅπως  τούς διέταζαν.
Ἕνα ἀπό τά συνθήματα τῆς “ἀναμόρφωσης” ἦταν „πρέπει νά καθαρίζουμε κομμάτι-κομμάτι τό μυαλό σας.”  Καί ἀληθινά, διά τῶν συνεχῶν καί ἀνεύθυνων βασάνων ἔγινε ἡ συνθηκολόγηση μερικῶν συνειδήσεων σπάνιας ὡραιότητας. Μερικοί ἄντεξαν μιά ἡμέρα, ἄλλοι μιά ἑβδομάδα, ἄλλοι ἕνα μῆνα καί ἄλλοι μερικούς μῆνες, ἀλλά  κανένας δέν μποροῦσε νά ἀντέξει παντοτινά
Ἡ ἀντοχή  τους στό Πιτέστι ἐξαρτήθηκε ἀπό τρεῖς συντελεστές: Ἀπό τήν δύναμι τῶν πιέσεων πού εἶχε ὑποβληθεῖ σέ κάθε ἄνθρωπο, ἀπό τήν προσωπική, ψυχική καί σωματική ἀντοχή τους καί ἀπό τήν συνείδηση τοῦ καθενός, ἡ ὁποία εἶχε μεγάλη σημασία σέ κάθε περίπτωση.

Ἀναβάσεις
 6 Ἰουλίου 2013