Ήταν 4(17) Μαρτίου 1996,μία συγκλονιστική βραδιά.
Θυμάμαι έκανε πολύ κρύο, είχε δυνατό άνεμο κι έριχνε χιονόνερο. Είχαμε συγκεντρωθεί αρκετοί ιερείς, τελέσαμε την παράκληση κι έπειτα ο μητροπολίτης μας κ. Λάζαρος πήρε τα εργαλεία και ξεκίνησε το σκάψιμο του τάφου.
Έπειτα συνεχίσαμε εμείς. Ήταν τέτοια η λαχτάρα μας, που δεν νιώθαμε το κρύο. Με πόση συγκίνηση βρήκαμε το λείψανό του [του Αγίου Λουκά του Ιατρού (1877-1961), αρχιεπισκόπου Συμφερουπόλεως και Κριμαίας].
Και πόση έκπληξη δοκιμάσαμε σαν είδαμε ότι η καρδιά του, ο εγκέφαλος, τα μάτια του, οι πνεύμονες, το ήπαρ δεν είχαν λιώσει. Τριανταπέντε χρόνια βρισκόταν στον τάφο ο άγιος, κι ενώ περίμενε αυτά τα όργανα να έχουν πρώτα υποστεί το νόμο της φθοράς, δεν είχαν φθαρεί.
Το ήπαρ το μετέφεραν στο Ντονιέσκ. Εκεί ήταν βαριά άρρωστος ένας αρχιμανδρίτης. Περίμεναν ότι θα πεθάνει. Ακούμπησαν το ήπαρ του αγίου πάνω του και θεραπεύτηκε. Την άλλη μέρα σηκώθηκε από το κρεβάτι και πήγε να λειτουργήσει στο ναό του.
Μαρτυρία Ιεροδιακόνου Βασιλείου Μαρουσιάκ από το βιβλίο “Αγίου Λουκά, Αρχιεπισκόπου Συμφερουπόλεως και Κριμαίας, Αγάπησα το μαρτύριο, Αυτοβιογραφία”, επιμέλεια Μητροπολίτη Αργολίδος Νεκταρίου (Αντωνοπούλου), των εκδόσεων Πορφύρα.
https://proskynitis.blogspot.gr/2018/03/blog-post_52.html
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου