Θέλει πολλή διάκριση καὶ φωτισμό στὴν ἐποχή μας, γιὰ νὰ κινηθῆ σωστὰ ὁ καθένας ἀνάμεσα στούς συναδέλφους του. Γιὰ τὴν κάθε περίπτωση χρειάζεται πολλή σύνεση καὶ θεῖος φωτισμός. Ἀκόμη καὶ νὰ μή δείχνη μερικές φορές ὅτι πιστεύει. Νὰ κινῆται ἀθόρυβα καὶ πιὸ πολύ νὰ τούς μιλάη μὲ τὴν σωστή ὀρθόδοξη ζωή του. Ἔτσι θὰ βοηθήση, χωρίς νὰ ἐρεθίση. Ἰδίως στὴν ἐκπαίδευση μερικά πράγματα εἶναι σάν ἕνας ὄγκος, ποὺ ἄλλοτε εἶναι καλοήθης καὶ ἄλλοτε κακοήθης. Ἄν πάρουμε μία θέση μὲ μία λογική, θὰ κάνουμε πολύ κακό ἀντί γιὰ καλό. Ἄν γίνη ἐπέμβαση καὶ ὁ ὄγκος εἶναι κακοήθης, θὰ κάνη μετάσταση. Θέλει λίγη καυτηρίαση προσεκτικά.
Ἅμα θέλη κανείς, μπορεῖ νὰ βρῆ τρόπο νὰ κάνη δουλειά. Μπόρεσαν καὶ βρῆκαν τρόπο στὰ ἄθεα καθεστῶτα καὶ δὲν μποροῦν νὰ βροῦν ἐδῶ; Στὴν Βουλγαρία πῆγε κάποιος ἀπὸ ΄δῶ καὶ μοίρασε σταυρουδάκια στὰ παιδιά ἑνός σχολείου. Ἕνας ὅμως τοῦ κόμματος ποὺ στέκονταν ἐκεῖ κοντά τὸν εἶδε. Ἡ δασκάλα, μόλις τὸν ἀντιλήφθηκε, πῆγε καὶ πῆρε τὰ σταυρουδάκια ἀπὸ τὰ χέρια τῶν παιδιῶν καὶ τὰ μάλωσε ποὺ τὰ πῆραν. Ἀλλά ὅταν ἔφυγε ἐκεῖνος ὁ ἄθεος, ἡ δασκάλα τὰ μοίρασε μόνη της στὰ παιδάκια. Εἶδες πῶς ἡ δασκάλα ἦταν ἐντάξει καὶ μὲ τὸν νόμο καὶ μὲ τὸν Θεό; Βλέπεις καὶ οἱ δάσκαλοι στὴν Μικρά Ἀσία, μέσα σ΄ ἐκεῖνα τὰ δύσκολα χρόνια, πόσα πρόσφεραν! Γιατί δούλευαν μὲ τὴν καρδιά τους. Πονοῦσαν, εἶχαν εὐλάβεια, θυσιάζονταν. Νά, καὶ ὁ Ἅγιος Ἀρσένιος (1) ὁ Καππαδόκης πόσο σοφά φερόταν στὰ Φάρασα! Εἶχε ἑτοιμάσει αἴθουσα γιὰ σχολεῖο καὶ ἀντί γιὰ θρανία εἶχε βάλει δέρματα ἀπὸ κατσίκες ἤ ἀπὸ πρόβατα μὲ τὸ τρίχωμά τους. Πάνω σ΄ αὐτὰ γονατισμένα τὰ παιδιά παρακολουθοῦσαν τὰ μαθήματα. Μὲ αὐτόν τὸν σοφό τρόπο δὲν ἐρέθιζε τούς Τούρκους, ἀκόμη καὶ ὅταν τύχαινε νὰ τὰ δοῦν, γιατί νόμιζαν ὅτι προσεύχονταν. Ὅταν πάλι ὁ Ἅγιος Ἀρσένιος ἤθελε νὰ βγάλη ἐκδρομή τὰ παιδιά, τὰ πήγαινε σὲ ἕνα δικό του χωράφι ποὺ ἦταν σάν κῆπος, δῆθεν γιὰ νὰ κάνουν δουλειά, καὶ τὰ ἔλεγε: «Ἄν τυχόν δῆτε Τοῦρκο, νὰ κάνετε κανένα κουτσοδούλι. Κόψτε κανένα κλαρί, γιὰ νὰ νομίζη ὅτι καθαρίζετε τὸν κῆπο». Καὶ ἔτσι ἔκαναν τὰ καημένα. Γιατί, ἄν καταλάβαιναν οἱ Τοῦρκοι ὅτι τὰ πῆγε ἐκδρομή, θὰ εἶχε ἱστορίες. Κρυφό σχολειό βλέπεις! Ὅταν ἔφευγε ὁ Τοῦρκος, ἔπαιζαν πάλι τὰ παιδιά. Καὶ τὸ καλοκαίρι, στὶς διακοπές, τὰ συγκέντρωνε πάλι τὰ παιδιά μὲ τὸν ἴδιο τρόπο, γιὰ νὰ βοηθάη, γιὰ νὰ μήν ξεκόβωνται καὶ ξεχνοῦν ὅσα τούς δίδασκε.
(Ὁ Ἅγιος Ἀρσένιος ἔγραφε τὰ μαθήματα στὰ τουρκικά μὲ ἑλληνικά γράμματα) γιὰ νὰ ξέρουν καὶ τουρκικά τὰ παιδιά, ὥστε νὰ μποροῦν νὰ τὰ βγάλουν πέρα. Καὶ ἄν τυχόν τὸν ἐπίαναν οἱ Τοῦρκοι ποὺ μάθαινε γράμματα στὰ παιδιά, καὶ νὰ ἔβλεπαν τὰ ἑλληνικά γράμματα, ἄκουγαν ὅτι τὰ διάβαζε τουρκικά καὶ δὲν ἐξαγριώνονταν. Ὅποτε τὰ παιδιά μάθαιναν καὶ τὰ τουρκικά, ἀλλὰ καὶ οἱ Τοῦρκοι δὲν ἐρεθίζονταν. Ὅλα ὅσα ζοῦσε ὁ Ἅγιος (2), τὴν ἀκρίβεια τῆς Ὀρθοδοξίας, τὴν εὐλάβεια, τὰ μετέδιδε στούς μαθητές του.
Γι’ αὐτὸ λέω, ἅμα θέλη κανείς, μπορεῖ νὰ κάνη δουλειά στὰ παιδιά, ὅπου καὶ ἄν βρεθῆ. Ἔπεσε στὰ χέρια μου ἕνα ὡραῖο βιβλίο ποὺ ἔγραψε μία δασκάλα γιὰ τὴν Βόρειο Ἤπειρο. Αὐτή γιὰ πεντακόσιους ἄνδρες κάνει. Πῶς μιλοῦσε στούς ξεναγούς! Σβούρα τούς ἔφερνε. Μπράβο της!
Εἶναι μεγάλη ὑπόθεση ὁ σωστός δάσκαλος, ἰδίως στὶς μέρες μας! Τὰ παιδιά εἶναι ἄγραφες κασσέττες· ἤ θὰ γεμίσουν βρώμικα τραγούδια ἤ βυζαντινή μουσική. Τὸ ἔργο τοῦ δασκάλου εἶναι ἱερό. Ἔχει μεγάλη εὐθύνη καὶ, ἄν προσέξη, μπορεῖ νὰ πάρη μεγάλο μισθό ἀπὸ τὸν Θεό. Νὰ φροντίζη νὰ διδάσκη στὰ παιδιά τὸν φόβο τοῦ Θεοῦ. Πρέπει νὰ βροῦν τρόπο οἱ ἐκπαιδευτικοί νὰ περνᾶνε κάποια μηνύματα στὰ παιδιά γιὰ τὸν Θεό καὶ γιὰ τὴν Πατρίδα. Ἄς σπείρουν αὐτοί τὸν σπόρο, καὶ ἄς μήν τὸν δοῦν νὰ βλαστὰνη. Τίποτε δὲν πάει χαμένοκαποια στιγμή θὰ πιάση τόπο.
Καὶ πάντα μὲ τὸ καλό, μὲ ἐπιείκεια, μὲ ἀγάπη νὰ φέρωνται στὰ παιδιά. Νὰ προσπαθοῦν νὰ ξυπνᾶνε τὸ φιλότιμό τους. Τὸ παιδί θέλει ἀγάπη, ζεστασιά. Πολλά παιδιά τὴν στεροῦνται τελείως στὸ σπίτι. Ἄν οἱ δάσκαλοι ἀγαπήσουν τὰ παιδιά, θὰ τούς ἀγαπήσουν καὶ ἐκεῖνα, καὶ τότε θὰ κάνουν πιὸ εὔκολα τὸ ἔργο τους. Ἐμᾶς ὁ δάσκαλος μὲ τὴν βέργα μᾶς χτυποῦσε, ὅταν ἔβλεπε ἀταξία, ἀλλὰ ἀγαποῦσε τὰ παιδιά καὶ τὰ παιδιά τὸν ἀγαποῦσαν. Δὲν εἶχε δικά του παιδιά καὶ τὰ ἀγαποῦσε τὰ παιδιά πολύ.
Γι’ αὐτὸ λέω ὅτι καλοί εἶναι οἱ γονεῖς ποὺ γεννοῦν πολλά παιδιά καὶ γίνονται πολύτεκνοι, ἀλλὰ καλύτεροι εἶναι οἱ σωστοί ἐκπαιδευτικοί ποὺ ἀναγεννοῦν τοῦ κόσμου τὰ παιδιά καὶ γίνονται ὑπέρ-ὑπέρ-πολύτεκνοι! Δίνουν ἀναγεννημένους ἀνθρώπους στὴν κοινωνία, καὶ ἔτσι γίνεται καλύτερη.
1) Βλ. Γέροντος Παϊσίου Ἁγιορείτου, Ὁ Ἅγιος Ἀρσένιος ὁ Καππαδόκης, Σουρωτή Θεσσαλονίκης 1991, σ. 36.
2) Βλ. Ὁ. π. σ. 41.
ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΠΑΪΣΙΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ
ΛΟΓΟΙ Α'- ΜΕ ΠΟΝΟ ΚΑΙ ΑΓΑΠΗ ΓΙΑ ΤΟΝ ΣΥΓΧΡΟΝΟ ΑΝΘΡΩΠΟ
https://paraklisi.blogspot.com/2019/10/blog-post_880.html#more
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου