Ἀπόσπασμα 16/10/22
Σήμερα ποὺ εἶναι ἡ μνήμη τῶν Ἁγίων Πατέρων τῆς Ζ’ Οἰκουμενικῆς Συνόδου ἡ ὁποία ὡς γνωστὸν κατετρόπωσε τοὺς εἰκονομάχους, αὐτοὺς ὅλους οἱ ὁποῖοι βλασφημοῦσαν τὴν Ἁγία μας Ἐκκλησία καὶ ἔλεγαν ὅτι εἰδωλολατρεῖ, ὅτι προσκυνεῖ εἴδωλα-ὀνόμαζαν τὶς Ἅγιες Εἰκόνες εἴδωλα· σήμερα λοιπὸν ποὺ γιορτάζουμε αὐτοὺς τοὺς Ἁγίους Πατέρες, καὶ αὔριο ποὺ θὰ γιορτάσουμε τὸν Ἅγιο Λουκᾶ τὸν Ἰατρὸ καὶ πρῶτο Εἰκονογράφο, θυμόμαστε καὶ αὐτὸ τὸ αἶσχος ποὺ ἔγινε στὶς μέρες μας: τό νὰ ἀπαγορεύεται ἡ προσκύνηση τῶν Ἁγίων Εἰκόνων καθώς καί τό νὰ βάζουν ἀντισηπτικὰ ἐπάνω στὶς Ἅγιες Εἰκόνες ἤ νὰ προσκυνᾶνε -ὑποτίθεται ὅτι προσκυνᾶνε- τὶς Ἅγιες Εἰκόνες μὲ μάσκα, μὲ φίμωτρο·στὴν πραγματικότητα προσκυνοῦσαν τὴν μάσκα τους καὶ τὸν ἐγωϊσμό τους βέβαια, τὴν φιλαυτία τους καὶ τὴν φοβία τους. Ὅλο αὐτὸ εἶναι μία πολὺ μεγάλη βλασφημία, ὅπως καὶ τὸ νὰ φοράει ὁ ἱερέας μάσκα καὶ νὰ μεταδίδει τὴν Θεία Μετάληψη. Πρέπει νὰ φεύγουμε ὅταν βλέπουμε τέτοιες καταστάσεις στὴν Ἐκκλησία· δέν πρέπει νὰ κοινωνοῦμε. Εἶναι εἶναι μεγίστη βλασφημία ἡ μετάδοση τῶν ἀχράντων Μυστηρίων ἀπό μασκοφόρο, ὅπως καὶ τὸ νὰ χρησιμοποιοῦνται πολλὰ κουταλάκια, πολλὲς λαβίδες, γιατὶ προφανῶς φοβοῦνται τὴν μετάδοση μικροβίων. Ἄν εἶναι δυνατόν, Ὁ Κύριός μας νὰ μᾶς μολύνει μὲ τὸ Σῶμα Του καὶ τὸ Αἷμα Του ἤ μὲ τὶς Ἅγιες Εἰκόνες Του οἱ ὁποῖες εἶναι πηγὲς ἁγιασμοῦ, πηγὲς ἁγιότητος καὶ ὄχι πηγὲς μολυσμοῦ καὶ μικροβίων. Τὸ ἴδιο πηγή ἁγιασμοῦ εἶναι καὶ ὁ ναός, ὅλος ὁ ναὸς εἶναι πηγὴ ἁγιασμοῦ. Καὶ μόνο νὰ μπεῖ κανεὶς μέσα σὲ ἕνα ναὸ Ὀρθόδοξο, ἁγιάζεται. Καὶ μόνο νὰ μπεῖ μέσα! Πολὺ περισσότερο ἄν προσκυνήσει, ἀσπαστεῖ μέ εὐλάβεια τίς Ἅγιες Εἰκόνες. Ἀσπάζομαι, αὐτὴ εἶναι ἡ σωστὴ λέξη· ὄχι ἁπλῶς προσκυνῶ, κάνω ὑπόκλιση στὶς Ἅγιες Εἰκόνες, ἀλλὰ ἀσπάζομαι, καταφιλῶ τὶς Ἅγιες Εἰκόνες σὲ σημεῖο μάλιστα ποὺ νὰ ἀκούγεται καὶ ἦχος. Ὅταν δίνουμε ἕνα θερμὸ ἀσπασμό ἀκούγεται καὶ ἦχος. Γι’ αὐτὸ λέει καὶ τὸ τροπάριο ‘ἄλαλα τὰ χείλη τῶν ἀσεβῶν, τῶν μὴ προσκυνούντων τὴν εἰκόνα Σου τὴν σεπτήν’. Σύμφωνα μέ τήν ἑρμηνεία τοῦ Ἁγίου Παϊσίου εἶναι ἄλαλα, δηλαδή δὲν βγάζουν ἦχο τά χείλη τῶν ἀσεβῶν διότι ὡς ἀσεβεῖς, δὲν προσκυνοῦν τὶς Ἅγιες Εἰκόνες. Ἀκόμη καί ἄν κάπως τίς πλησιάζουν πάλι εἶναι ἄλαλα τὰ χείλη τους· πολὺ περισσότερο ὅταν φορᾶνε αὐτὸ τὸ φίμωτρο. Ὁ ἱερός ναός ἐπίσης, εἶναι πηγή ἁγιασμοῦ. Ἀκόμη καί ὁ ἀέρας πού ὑπάρχει στό ναό ἁγιάζεται μέ τό θυμίαμα. Ἐπίσης ὅλα ὅσα ἔχει μέσα του, ὅσα τόν συνθέτουν, ἀκόμη καὶ τὰ ξύλα, καὶ οἱ πέτρες, τὰ μέταλλα καὶ ὁ,τιδήποτε ὑπάρχει μέσα στὸν ναό, μᾶς λέει ὁ Ἅγιος Συμεὼν Θεσσαλονίκης, ὁ μέγας Λειτουργιολόγος μας, ὅλα αὐτὰ εἶναι ἁγιασμένα. Ἁγιάζονται ἀπό τὴν Θεία Χάρη ποὺ ὑπάρχει στὸν ναὸ. Ἀπὸ τὴν στιγμὴ ποὺ ὁ ναὸς αὐτὸς ἀφιερώνεται στὸν Θεό διά τῶν ἐγκαινίων καὶ μέσα στὸν ναὸ αὐτὸ γίνονται ἀκολουθίες, προσευχὲς καὶ θεῖες λειτουργίες ὁ ναός εἶναι ἔμπλεως (γεμάτος) Θείας Χάρης. Καὶ ἡ σκόνη ἀκόμα, ὅπως ἔλεγε ἕνας σύγχρονος Ἅγιος, ὁ Ἅγιος Γαβριὴλ ὁ διὰ Χριστὸν Σαλός, «ἡ σκόνη ποὺ ὑπάρχει στὸ δάπεδο τοῦ ναοῦ, ἄν ξέρατε» λέει, «τὶ Θεία Χάρη ἔχει, θὰ τὴν παίρνατε καὶ θὰ τὴν βάζατε ἐπάνω σας, θά χριόσαστε μὲ αὐτήν».
Ἄς τά ‘χουμε λοιπὸν αὐτὰ ὑπ’ ὄψιν μας καὶ ἄς συμπεριφερόμαστε μὲ εὐλάβεια. Δὲν ἐπιτρέπεται νὰ φορᾶμε μάσκα μέσα στὸν ναό, εἶναι ἀσέβεια, εἶναι βλασφημία· πολὺ περισσότερο ὁ ἱερέας ἤ ὁ Πνευματικός μέσα στὸ Μυστήριο τῆς Ἐξομολογήσεως. Ἄν κάποιος φοράει μάσκα, δὲν εἶναι κατάλληλος. Δὲν μποροῦμε νὰ πλησιάζουμε ἕνα τέτοιο ἱερέα ποὺ κάνει τὰ Μυστήρια φορώντας τὸ φίμωτρο, τὴν μάσκα· φοβᾶται δηλαδή. Πῶς εἶναι δυνατόν, ἐκεῖ ποὺ εἶναι παρὼν ὁ Χριστὸς νὰ μεταδοθεῖ μολυσμὸς καὶ ἀσθένεια ἤ θάνατος…
Ἄς ἀγωνιζόμαστε μέ τήν Χάρη τοῦ Θεοῦ νὰ ζοῦμε σύμφωνα μὲ τὸ φρόνημα τῶν Ἁγίων Πατέρων. Αὐτὸ εἶναι τὸ γνήσιο-ἀληθινό ἐκκλησιαστικὸ φρόνημα! Δέν εἶναι αὐτὰ ποὺ μᾶς λένε συνέχεια σήμερα:
- ‘Μείνετε στὴν Ἐκκλησία, κάντε ὑπακοή · μὴ μιλᾶτε, μὴ λέτε τίποτα· ἐσεῖς εἶστε μανάβηδες καὶ μπακάληδες καὶ δὲν ξέρετε ἀπ’ αὐτά. Ἀφῆστε τά πνευματικά καί θεολογικά γιὰ τοὺς θεολόγους καὶ γιὰ τοὺς δεσποτάδες. Ἀφῆστε σέ μᾶς τὰ δογματικὰ θέματα’.
-Ὄχι! Ὅλοι, κλῆρος καί λαός, ὅλος ὁ λαὸς πρέπει νὰ ἀχολεῖται μὲ τὰ θέματα τῆς πίστεως μας τά δογματικὰ καί ἠθικά θέματα, ὅπως συνέβαινε καὶ παλαιότερα μέσα στὸ λεγόμενο Βυζάντιο. Τότε τά πνευματικά-δογματικά θέματα αὐτά εἶχε ὁ λαός ὡς θέματα συζητήσεως. Συζητοῦσαν γιά τήν πίστη καί τά δόγματα. Καὶ ἐκεῖνος ποὺ ὑπερασπίστηκε τελικὰ τὰ ὀρθά δόγματα ἦταν ὁ λαός· οὔτε οἱ δεσποτάδες ποὺ προσκύνησαν πολλὲς φορὲς τήν πολιτική ἐξουσία, τόν Πάπα καί τίς αἱρέσεις, οὔτε οἱ παπάδες. Χαρακτηριστικό παράδειγμα ἡ ψευδοένωση στὴν Φερράρα-Φλωρεντία. Τότε ὁ λαὸς ἤτανε ποὺ ἀντέδρασε. Ὁ εὐσεβής λαός ἀποδοκίμασε καί χλεύασε τούς ἐπισκόπους πού ὑπέγραψαν ὅταν ἐκεῖνοι ἐπέστρεψαν στὴν Κωνσταντινούπολη. Καὶ τότε ἦταν πού συνειδητοποίησαν κάπως τὶ εἶχαν κάνει: ὅτι εἶχαν προδώσει τήν πίστη ὑπογράφοντας τὴν ψευδοένωση μὲ τὸν παναιρετικό πάπα. Σήμερα, πάλι, ὁ πιστὸς λαὸς θὰ σώσει τὴν Ὀρθοδοξία μέ τήν Χάρη τοῦ Θεοῦ. Ὀφείλουμε ὅμως νὰ ἔχουμε γνώση τῆς Πίστεώς μας. Πρέπει νὰ ἀσχολούμαστε, νὰ ἐνδιαφερόμαστε γιὰ τὴν Πίστη μας.
Σήμερα μεταξύ τῶν ἄλλων θεωροῦν ἐκκλησιαστικὸ φρόνημα τό νὰ πηγαίνει, λέει, ὁ κάθε ἐνορίτης στὴν ἐνορία του· καὶ τὸ λένε καὶ τὸ ξαναλένε. Δὲν ἔχουμε ἀντίρρηση... Πότε ὅμως;
-Ὅταν ἡ ἐνορία λειτουργεῖ σωστά, καὶ ὄχι ὅταν βλασφημεῖται ἐκεῖ τὸ Πνεῦμα τὸ Ἅγιο μὲ τὴν μασκοφορία καὶ τά ἄλλα ἀσεβῆ μέτρα, μέ τήν μή προσκύνηση τῶν Ἁγίων εἰκόνων, μὲ τὴν ἀσεβέστατη ἀπουσία σεμνῆς ἐνδυμασίας. Καί ὅλα αὐτά μέ τήν ἐνεργό συμμετοχή ἤ τήν ἔνοχη ἀνοχή καί σιωπή τῶν ἀρχιερέων καί ἱερέων ποὺ εἶναι ἐγκληματική. Γίνεται ὁ ναὸς μέ τήν ἀφάνταστη ἐκκοσμίκευση κλήρου καί λαοῦ ἕνα παζάρι κρέατος ἤ ἕνα γήπεδο, ὅπου περιφέρονται ἀνεξέλεγκτα τὰ παιδιὰ, ἕνας τόπος ὅπου οἱ ψάλτες κραυγάζουν στό διαπασῶν καὶ οὐσιαστικά δὲν ὑπάρχει καθόλου εὐλάβεια.
Τὸ ἐκκλησιαστικὸ φρόνημα εἶναι τὸ Πατερικὸ φρόνημα· αὐτὸ ποὺ μᾶς δίδαξαν οἱ Ἅγιοι Πατέρες. Ὁ φόβος καὶ ἡ Πίστη, ὁ φόβος τοῦ Θεοῦ, ἡ Πίστη στὸν Θεό, καὶ ἡ εὐλάβεια. Μέσα σ’ αὐτό τό πνεῦμα εἶναι καί ἡ πίστις ὅτι ἐκεῖ μέσα κατοικεῖ τὸ Πνεῦμα τὸ Ἅγιον. Ὁ Οἶκος τοῦ Θεοῦ εἶναι πράγματι αὐτὸ ποὺ λέμε, Οἶκος Θεοῦ· εἶναι ὁ τόπος-χῶρος ποὺ κατοικεῖ ὁ Θεός, ὅπου κατ’ ἐξοχήν φανερώνεται καί ἐνεργεῖ. Δὲν ἐπιτρέπεται λοιπὸν ἐκεῖ μέσα νὰ συμπεριφερόμαστε ἄπρεπα, ἀσεβῶς, βλασφήμως. Τὰ λέγω αὐτὰ μὲ πόνο. Δυστυχῶς, ὅλο καὶ περισσότερο ἀκοῦμε τέτοια ἀνορθόδοξα κηρύγματα περί ὀρθοδόξου φρονήματος τὰ ὁποῖα παραπλανοῦν τὸν λαό. Ἄς διασώσουμε τὴν Πίστη μας καὶ ἄς μείνουμε καὶ μόνοι μας. Δὲν ἔχει σημασία ὁ ἀριθμός, καὶ λίγοι καὶ ὀλίγιστοι καὶ ἕνας. Ὅταν θὰ ἔρθει ὁ Κύριος εἶπε ‘θὰ βρῶ ἄραγε τὴν Πίστη στὴ γῆ;’, Σήμερα βλέπουμε πόσο ὀλιγοστεύουν οἱ πιστοί. Ἀλλὰ μὴ φοβᾶστε, σίγουρα θὰ ὑπάρχει ἡ Πίστις μέχρι συντέλειας, ἔστω σὲ κάποιους, ἔστω σὲ λίγους· μπορεῖ ὄχι στὴν Ἑλλάδα, ἀλλὰ ὁπωσδήποτε κάπου στὴ γῆ θὰ ὑπάρχει. Καὶ μακάρι καὶ ἐμεῖς νὰ μείνουμε σ’ αὐτὴν τὴν Πίστη μέχρι τέλους καὶ νὰ μὴν τὴν προδώσουμε.
Τῷ δὲ Θεῷ ἡμῶν δόξα πάντοτε νῦν καὶ ἀεὶ καὶ εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν.
Δι’ εὐχῶν τῶν Ἁγίων Πατέρων ἡμῶν, Κύριε Ἰησοῦ Χριστὲ ὁ Θεὸς ἡμῶν, ἐλέησον καὶ σῶσον ἡμᾶς. Ἀμήν.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου