Ο όσιος Γρηγόριος ο Δεκαπολίτης γεννήθηκε γύρω στα 780/790 στην Ειρηνούπολη της Ισαυρικής Δεκαπόλεως. Οι γονείς του ενδιαφέρθηκαν για την πρώτη του μόρφωση και η ευλαβής μητέρα του τον καθοδήγησε στον δρόμο της ευσεβείας.
Από πολύ μικρός έμαθε περίπλοκες χειρωνακτικές τέχνες. Λαχταρούσε όμως κυρίως την προσευχή και του άρεσε να βρίσκεται με τις ώρες μέσα στην εκκλησία. Ήταν εγκρατής στις τροφές και ντυνόταν με ευτελή και τραχιά ενδύματα.
Όταν έφθασε στη νεανική ηλικία, οι γονείς του τον πίεζαν να παντρευτεί. Οργάνωσαν μάλιστα και τα σχετικά με τη μνηστεία του. Εκείνος τους ξέφυγε και εντάχθηκε σε κάποια μοναχική συνοδία της περιοχής. Τον βρήκε όμως η μητέρα του (ο πατέρας του είχε εν τω μεταξύ πεθάνει) και του ζήτησε να φύγει από τη συνοδία εκείνη και να πάει στο μοναστήρι στο οποίο είχε ήδη καρεί μοναχός ο αδελφός του. Ο όσιος Γρηγόριος υπήκουσε στη μητέρα του.
Όμως ο ηγούμενος της μονής του αδελφού του διατηρούσε κοινωνία με τους εικονομάχους (βρισκόμαστε στις αρχές της δεύτερης περιόδου της εικονομαχίας [813–843]) και, επειδή ο όσιος τον ήλεγξε για τα αιρετικά του φρονήματα, εκείνος τον κακοποίησε. Τότε ο όσιος κατέφυγε σε κάποιον συγγενή του αρχιμανδρίτη Συμεών, υπεύθυνο των μονών της περιοχής της Δεκαπόλεως, ο οποίος και τον έκανε μοναχό.
Δεκατέσσερα χρόνια έμεινε στο μοναστήρι του θείου του, αλλά τον είλκυε πλέον η αυστηρότερη άσκηση. Με την ευλογία του Συμεών κλείσθηκε σ’ ένα απόκρημνο σπήλαιο, στο οποίο σύχναζε πλήθος δαιμόνων οι οποίοι τον ταλαιπώρησαν πάρα πολύ με τις ασταμάτητες και πανούργες προσβολές τους. Η πλούσια όμως παρηγορία της Χάριτος του Θεού τον πλημμύριζε με χαρά.
Κάποτε αποφάσισε να πάει στην Κωνσταντινούπολη, για να αγωνισθεί κατά των εικονομάχων. Μέσω της Εφέσου έφθασε με πλοίο στην Προκόνησο. Άγνωστο γιατί, δεν συνέχισε το ταξίδι του για την Πόλη, αλλά γύρισε πίσω και δια του Ελλησπόντου πήγε στην Αίνο, κοντά στις εκβολές του ποταμού Έβρου. Από εκεί με καράβι έφθασε στη Χριστούπολη (σημ. Καβάλα), με σκοπό να κατευθυνθεί προς τη Θεσσαλονίκη. Στον ποταμό Στρυμόνα συνάντησε Σλάβους ληστές, οι οποίοι όχι μόνον δεν του έκαναν κακό, αλλά και τον πέρασαν στην αντίπερα όχθη του ποταμού και του έδειξαν τον δρόμο για τη Θεσσαλονίκη.
Στη Θεσσαλονίκη έμεινε μόνον λίγες μέρες μη ξέροντας προς τα πού να κατευθυνθεί. Κάποια στιγμή ακολούθησε κάποιον μοναχό ο οποίος είχε σκοπό να πάει στη Ρώμη. Υποτάχθηκε σ’ αυτόν ως υπηρέτης του, ώσπου έφθασαν στην Κόρινθο. Από την Κόρινθο κατευθύνθηκε προς την Ιταλία. Έφθασε στο Ρήγιο της Ν. Ιταλίας και από το Ρήγιο, μέσω Νεαπόλεως, πήγε στη Ρώμη, όπου έμεινε μόνο τρεις μήνες. Από τη Ρώμη πήγε στις Συρακούσες της Σικελίας. Από τις Συρακούσες πήγε στην Υδρούντα, πόλη του ΝΑ άκρου της ιταλικής χερσονήσου, όπου ήλεγξε τον εικονομάχο επίσκοπο της πόλης. Όπου πήγαινε θαυματουργούσε.
Κάποτε έφθασε ξανά στη Θεσσαλονίκη και εγκαταστάθηκε στον ναό του αγίου Μηνά. Ζούσε με συνεχή ησυχία, άσκηση και πενία. Έκανε θαύματα, κυρίως κατά δαιμόνων και προείπε τον θάνατο κάποιων μοναχών και λαϊκών. Προέβλεψε ακόμη και κάποια εξέγερση Σλάβων.
Μετά από τρεις μήνες ο όσιος έφυγε από τη Θεσσαλονίκη δια θαλάσσης και πήγε στην Κωνσταντινούπολη· από εκεί επισκέφθηκε για λίγο διάστημα τις μονές του Ολύμπου της Βιθυνίας και ξαναγύρισε στην Πόλη.
Επανέρχεται σύντομα στη Θεσσαλονίκη. Τα θαύματα που εκεί επιτελεί είναι πολλά. Ασκείται, αγρυπνεί στην προσευχή, μάχεται κατά των πειρασμών, κατανικά τον εγωισμό. Χειροτονείται ιερεύς. Θεολογεί υπέρ της προσκυνήσεως των αγίων εικόνων.
Το λείψανο του οσίου Γρηγορίου παραμένει άφθορο μέχρι σήμερα και βρίσκεται κατατεθειμένο στη μονή της Μπιστρίτσας στην Ολτένια της Ουγγροβλαχίας, στη σημερινή Ρουμανία.
Από το βιβλίο: Ο άγιος Γρηγόριος ο Δεκαπολίτης. Έκδοση «Ενωμένη Ρωμηοσύνη» 2016, σελ. 9.
https://wra9.blogspot.com/2022/11/blog-post_967.html
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου