«Καὶ μᾶς χάλασαν τὰ Μοναστήρια καὶ τὶς Ἐκκλησιές μας»!

Στὶς 25 Σεπτεμβρίου τοῦ 1833, ἐπὶ βαυαρικῆς ἀντιβασιλείας, ἕνα βασιλικὸ διάταγμα ὑπογεγραμμένο ἀπὸ τὸν ἀνήλικο Ὄθωνα διέτασσε τὸ κλείσιμο ὅλων τῶν ὀρθόδοξων Μοναστηριῶν μὲ λιγότερους ἀπὸ ἕξι Μοναχούς, ἐπέβαλε τὸν ὑποχρεωτικὸ ἀποσχηματισμὸ τῶν Καλογραιῶν κάτω τῶν σαράντα ἐτῶν καὶ ζητοῦσε τὴν ἀπομάκρυνση ἀπὸ τὶς Μονὲς ὅλων τῶν Δοκίμων.

Kαθόρισε εἰδικὰ μέτρα γιὰ τὶς μετακινήσεις τῶν Μοναχῶν, ἀπαγόρευε τὶς συνηθισμένες δωρεὲς ὑπὲρ τῆς Ἐκκλησίας καὶ δέσμευε τὴν Μοναστηριακὴ κτηματικὴ περιουσία, τὰ λατρευτικὰ ἱερὰ σκεύη, τὶς Εἰκόνες, τὰ ἄμφια, τὰ λειτουργικὰ βιβλία, τὰ ἔπιπλα καὶ δέσμευε παράλληλα ὅ,τι ἄλλο χρήσιμο βρίσκονταν στὶς Μονὲς ποὺ θὰ σφραγίζονταν ὡς «λάφυρο». Ὅ,τι πάλι θεωροῦνταν «ἄχρηστο»... ρίχνονταν στὴ φωτιά – «μὲ τοὺς Μοναχοὺς νὰ θρηνοῦν ὁλόγυρα» (τὰ μοναστήρια τῶν Ρωμαιοκαθολικῶν ἔμειναν βεβαίως ἄθικτα, ὅπως καὶ οἱ περιουσίες τους).

Τὸ διάταγμα γιὰ τὰ Μοναστήρια

Μὲ τὸ διάταγμα αὐτό, τὸ βαυαρικὸ χτύπημα κατὰ τῆς ὀρθοδοξίας καὶ τῆς βυζαντινῆς πνευματικῆς μας παράδοσης ἦταν τεράστιο, ἀμέσως μετὰ τὴν "πραξικοπηματικὴ" ἀνακήρυξη τοῦ Αὐτοκέφαλου τῆς ἑλλαδικῆς Ἐκκλησίας.

Ἀπὸ τὰ 545 ἀνδρικὰ Μοναστήρια καὶ τὰ 18 γυναικεῖα ποὺ ὑπῆρχαν στὸ "κουτσουρεμένο" μετεπαναστατικὸ κρατίδιο διατηρήθηκαν μόνο 148, ἐνῷ στὰ τρία γυναικεῖα ποὺ διασώθηκαν συγκεντρώθηκαν μὲ τὴν βία ὅλες οἱ Μοναχές. Ὅσες ὀρθόδοξες Μονὲς παρέμειναν ἀνοιχτές, ἔχασαν κάθε διοικητικὴ αὐτονομία καὶ ὑποχρεώθηκαν νὰ πληρώνουν δυσβάσταχτους φόρους. Οἱ πατροπαράδοτοι δεσμοὶ μὲ τὸ Πατριαρχεῖο Κωνσταντινουπόλεως ἔπρεπε νὰ διαρραγοῦν καὶ ἡ Ἑλληνικὴ Ἐκκλησία νὰ ὑπαχθεῖ στὴν κρατικὴ ἐξουσία.

Αὐτὸ ποὺ δὲν τόλμησαν νὰ κάνουν οἱ Τοῦρκοι κατακτητὲς γιὰ 400 χρόνια τὸ ἔκαναν οἱ Βαυαροὶ "διαφωτιστὲς" μὲ τὴν συνδρομὴ τῶν καθολικῶν μισσιονάριων καὶ τὶς "θρησκευτικὲς αὐθαιρεσίες" τῶν θρησκευτικὰ ἀλλοτριωμένων Ἑλλήνων Κοραϊστῶν, ποὺ ἀνέλαβαν τὴν διοίκηση τοῦ νεοσύστατου κράτους. Μέσα σὲ λίγες μόνο ἡμέρες ἐκτυλίχτηκαν ἀτιμωτικὲς σκηνὲς ντροπῆς, λεηλασίας καὶ βανδαλισμοῦ Μοναστηριῶν ποὺ ἡ Ἑλλάδα δὲν εἶχε γνωρίσει «οὔτε στὶς εἰσβολὲς ποικίλων κατακτητῶν ποὺ εἶχαν κατὰ καιροὺς καταλάβει ἑλληνικὰ ἐδάφη» (Χρ. Γιανναράς). Μερικὰ χρόνια ἀργότερα ἔγραφε δεικτικὰ ὁ ποιητὴς Παναγιώτης Σοῦτσος: «Εἰς τῆς μεταλήψεως τὴν ἀργυρᾶν φυάλην, μεθᾶ ὁ κλέπτης Ἔφορος μ΄ ἀνέδειαν μεγάλην!».

«Διαλῦσαν τὰ μοναστήρια»

Νὰ πὼς εἶδε ὅμως μέσα σ΄ ἕνα γενικευμένο κλίμα λαϊκῆς ἀγανάκτησης καὶ ταπείνωσης γι αὐτὴν τὴν "δολερὴ μπαυαρέζικη πολιτικὴ" ὁ στρατηγὸς Μακρυγιάννης: «Διάλυσαν τὰ μοναστήρια˙ συνφώνησαν μὲ τοὺς Μπαυαρέζους καὶ πούλαγαν τὰ δισκοπότηρα κι ὅλα τὰ γερὰ (ἱερὰ) εἰς τὸ παζάρι˙ καὶ τὰ ζωντανὰ διὰ δίχως τίποτα. Παίρναν οἱ τοιοῦτοι ... Ἀφάνισαν ὅλως διόλου τὰ Μοναστήρια καὶ οἱ καϊμένοι οἱ Καλόγεροι ὅπου ἀφανιστήκαν εἰς τὸν ἀγῶνα, πεθαίνουν τῆς πείνας μέσα στοὺς δρόμους, ὅπου αὐτὰ τὰ Μοναστήρια ἦταν προπύργια τῆς ἐπανάστασής μας.(...) Ἤφεραν οἱ φωτισμένοι ἄνθρωποι τῆς Εὐρώπης τὸ κοπίδι νὰ κόψουν τοὺς ἄγριους Ἕλληνες (...) Εἰς τὸν καιρὸν τῆς Τουρκιᾶς μίαν πέτραν δὲν πείραζαν ἀπὸ τὰ παλιοκκλήσια˙ κι αὐτοῖνοι οἱ ἀπατεῶνες σύνδεσαν τὰ συμφέροντά τους μὲ τοὺς μολεμένους, Φαναργιῶτες κι ἄλλους τοιούτους, ὅπου ἦταν εἰς τὴν Εὐρώπη μόλεμα, καὶ μᾶς χάλασαν τὰ Μοναστήρια καὶ τὶς Ἐκκλησιές μας – μαγαρίζουν μέσα κι ἄλλες ἔγιναν ἀχούρια».

Γι αὐτὸ δὲν εἶναι καθόλου τυχαῖο ποὺ ἀπὸ τὸ 1833 (ἐξέγερση στὴν Τῆνο) μέχρι τὸ 1852 (ἐξέγερση Παπουλάκου στὴν νότια Πελοπόννησο) σημειώθηκαν συνολικὰ 21 λαϊκὲς ἐξεγέρσεις ποὺ εἶχαν στὸ ἐπίκεντρό τους μεταξὺ ἄλλων καὶ τὴν προάσπιση τῆς ὀρθοδοξίας, τῆς ἐκκλησιαστικῆς Παράδοσης καὶ τῆς Πίστης τῶν Ἑλλήνων, ποὺ τόσο βάναυσα προκαλοῦσαν "οἱ λουθηροκαλβίνοι ποὺ μᾶς κυβερνοῦσαν", Ἕλληνες καὶ ξένοι. Οἱ Βαυαροὶ (καὶ οἱ πρεσβεῖες Ἀγγλίας καὶ Γαλλίας ποὺ οὐσιαστικὰ κυβερνοῦσαν) «ἔνοιωθαν νὰ ἀπειλοῦνται ἀπὸ τὶς δραστηριότητες τῶν Μοναχῶν˙ τοὺς θεωροῦσαν συνδέσμους συνωμοσιῶν ὀπαδοὺς τῆς Ρωσίας, λαοπλάνους καὶ δημεγέρτες».

Παρὰ τὶς ἔντονες λαϊκὲς ἀντιδράσεις ὅμως ὁ "ἐξ ἄνωθεν" ἐκδυτικισμὸς τοῦ κρατιδίου «ποὺ γεννήθηκε μὲ εὐρωπαϊκὸ ἐμβρυουλκὸ» (Κωστῆς Παπαγιώργης) εἶχε ἤδη ξεκινήσει ἀπὸ τὴν πρώτη ἡμέρα τῆς ὕπαρξής του. Τὰ θεμέλια τοῦ "ἀνήκομεν εἰς τὴν Δύσην" εἶχαν τεθεῖ ἀπὸ ἕναν προτεστάντη, τὸν Βαυαρὸ Μάουρερ καὶ ἀπὸ ἕναν κοραϊστή, τὸν Φαρμακίδη.

ΣΤΟΪΛΟΠΟΥΛΟΣ ΒΑΣΙΛΗΣ

slpress

http://www.orthodoxia-ellhnismos.gr/2024/09/blog-post_97.html#more