Ὅταν ὁ ἄνθρωπος ἀπελπιστεῖ τελείως ἀπό τόν ἑαυτό του, τότε ἀνοίγει τόν δρόμο στόν Θεό.

❈ Ὅταν δέν ἔχεις δικό σου θέλημα καί δεχτεῖς ὅ,τι γίνεται μέ εὐχαριστία, μέ εὐγνωμοσύνη ὡς θέλημα τοῦ Θεοῦ, ἀφοῦ ὅλα εἶναι εἴτε κατ’ εὐδοκία εἴτε κατά παραχώρηση τοῦ Θεοῦ καί ταυτίζεις τό θέλημά σου μέ τό θέλημα τοῦ Θεοῦ, τότε δέν μπορεῖς νά στενοχωρηθεῖς. Γιατί ὅ,τι γίνεται τό θέλεις! Ὅλα σοῦ γίνονται, ὅπως τά θέλεις! Ἡ πηγή τῆς στενοχώριας μας εἶναι ἀκριβῶς αὐτή, ὅτι τά πράγματα μᾶς γίνονται , ὅπως δέν θέλουμε. Καί σ’ αὐτό βέβαια φταῖμε ἐμεῖς, γιατί δέν ἔχουμε μάθει τό στοιχειῶδες ὅτι δέν πρέπει νά θέλουμε!

Τό λέμε στό Πάτερ ἡμῶν «γενηθήτω τό θέλημά Σου» ἀλλά στήν πράξη λέμε τό ἀνάποδο, νά γίνει τό θέλημά μας.

Ἔτσι λοιπόν οἱ Δαίμονες μέ τόν πόλεμο πού μᾶς κάνουν μᾶς μαθαίνουν νά μήν ἔχουμε θέλημα, νά τά δεχόμαστε ὅλα μέ χαρά καί νά κάνουμε ὑπακοή στόν Θεό. Ὅσο ὁ ἄνθρωπος δέν τό κάνει αὐτό, δέν μπορεῖ νά κοινωνήσει μέ τόν Θεό. Ὅταν ὁ ἄνθρωπος ἀπελπιστεῖ τελείως ἀπό τόν ἑαυτό του, τότε ἀνοίγει τόν δρόμο στόν Θεό.

~Ἱερομονάχου Σάββα Ἁγιορείτου (Ὁμιλία στίς 07 – 02 – 2015)