Ἐκεῖνος πού κατηγορεῖ τόν ἑαυτόν του σέ ὅλα, βρίσκει παντοῦ ἀνάπαυση

❈ Πόσοι ἄνθρωποι σήμερα κατακρίνουν ὁ ἕνας τόν ἄλλον;

«Θάβουνε», ὅπως συνηθίζουν νά λένε, τούς ἄλλους, σέ παρέες, στά ἐργασιακά περιβάλλοντα κ.λπ. Τό ἀποτέλεσμα εἶναι νά γεμίζουν οἱ ἴδιοι μέ ὑπερηφάνεια καί μέ πονηρό πνεῦμα. Ὅταν ὅμως μετανοεῖς, κάνεις τό ἀκριβῶς ἀντίθετο, νά μήν κατακρίνεις τούς ἄλλους, ἀκόμα και ἄν φταῖνε, ἀκόμα και ἄν σέ ἀδίκησαν καί κατακρίνεις πάντοτε τόν ἑαυτό σου. Ὁ ἄνθρωπος πού ἔχει τό πνεῦμα τῆς αὐτομεμψίας, τῆς αὐτοκατάκρισης βρίσκει ἀνάπαυση ὁπουδήποτε.

Λένε οἱ Ἅγιοι στό Γεροντικό πολύ ὡραῖα, «ἄν κατακρίνει ὁ ἄνθρωπος τόν ἑαυτόν του, μπορεῖ νά ζήσει ὄχι μόνο μέ ἀνθρώπους, μέ κάθε ἄνθρωπο, ἀλλά καί μέ ἄγρια θηρία», γιατί παντοῦ βρίσκει ἀνάπαυση ἐκεῖνος πού κατηγορεῖ τόν ἑαυτόν του σέ ὅλα.

Ἐμεῖς ὅμως τούς κατηγοροῦμε ὅλους, ἐκτός ἀπό τόν ἑαυτόν μας καί γι’ αὐτό δέν βρίσκουμε ἀνάπαυση πουθενά.

➤Ἱερομονάχου Σάββα Ἁγιορείτου (Ὁμιλία 9 - 03 - 2016)