Φύσηξε ὁ Ἅγιος μέσα στήν ἀρτηρία τοῦ ὤμου της

ΦΥΣΗΞΕ Ο ΑΓΙΟΣ ΜΕΣΑ ΣΤΗΝ ΑΡΤΗΡΙΑ ΤΟΥ ΩΜΟΥ ΤΗΣ..!

Φύσαγε· φύσαγε ο Θεός στη Δημιουργία, όπως φύσηξε κι ο Άγιος τη μέρα εκείνη του Νοεμβρίου του ’93 μέσα στον ώμο της Γερόντισσας και την αρτηρία της, όταν καθισμένη στο κελλί της, «ὅλως ἀπροόπτως» έλεγε η ίδια, «αἰσθάνομαι πικρόν πόνον εἰς τὴν καρδίαν μου, πρὶν ἀκόμη φύγει ὁ ἕνας, συνέχεια, δεύτερος, και τρίτος (σ.σ. πόνος)».

Είπε ότι τελειώνει, φεύγει. Ας έφευγε κι εκείνη να πάει επιτέλους στον Χριστό της. «Ἐννόησα ὅτι ἤγγικεν ἢ μᾶλλον ἦτο αὐτὸ τὸ τέλος τῆς ζωῆς μου καὶ ἐστράφην, ἵνα σταυρωθῶ καὶ νὰ παραδώσω εἰς τὸν Κύριον μοῦ τὸ πνεῦμα μου».

Τότε, ο Άγιος, ο αγαπητός της, πλὴν, πρὶν γι’ αυτήν, «πλὴν ὅμως, πρὶν προλάβω νὰ σχηματίσω τὴν πρώτην Κίνησιν τοῦ Σταυροῦ, βλέπω τὸν Ἅγιο Ἐφραὶμ σκυμμένον, ἐπάνω μου».

Ω, ώρα! Ω, χρώμα! Ω στιγμή! Καμία εποχή απ’ τις τέσσερις δεν είναι σαν την πέμπτη εποχή των Αγίων της ζωής.

«Ἀμέσως ἐγείρεται (σ.σ. ο Άγιος) καὶ ἀφοῦ ἔπαιρνε ἀναπνοή, μοῦ τὴν ἐκφυσοῦσε εἰς τὸν ὦμον, ὅπου ὑπάρχει ἀρτηρία συνδέουσα τὴν καρδίαν μας».

Καταλάβαινε το περπάτημα το φυσητό τ’ αέρα απ’ τον ώμο της μέχρι την καρδιά της· «ἠσθανόμην τὴν πορείαν τοῦ ἀέρος τρεῖς φορὲς μέσα εἰς τὴν ἀρτηρίαν, ποὺ ἐπορεύετο κατευθεῖαν εἰς τὸ κέντρον τῆς καρδιᾶς».

Έβλεπε, ως εκ θαύματος, την καρδιά της ανοικτή, «τελείως ἀνοικτή», έλεγε η Γερόντισσα.

Ήταν των Αρχαγγέλων Μιχαήλ και Γαβριήλ, 8 του Νοέμβρη κι έζησε. Πόσες φορές, την έσωσε. Πόσες φορές, την κοίταξε.

Κάθε φορά τ’ ουρανού τα χρώματα είναι ίδια και διαφορετικά. Κάθε φορά ίδια κι αλλιώτικα, την φρόντιζε στα χρώματα ο αγαπητός της.

Τα θαύματα * είναι πιο παλιά * απ’ τα χρώματα

Κ.γ.Π./

Αυτούσια θα βρείτε τη Μαρτυρία της Γερόντισσας στο ΟΠΤΑΣΙΑΙ ΚΑΙ ΘΑΥΜΑΤΑ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΜΕΓΑΛΟΜΑΡΤΥΡΟΣ ΕΦΡΑΙΜ ΤΟΥ ΘΑΥΜΑΤΟΥΡΓΟΥ, ΣΤ’ ΤΟΜΟΣ, Ιερά Μονή Ευαγγελισμός Θεοτόκου Όρος Αμώμων Αττικής, 1994, σ. 26

https://proskynitis.blogspot.com/2025/01/blog-post_4.html