Νά μήν λέμε «ποτέ» γιατί τά θαύματα γίνονται...

❈ Νά σᾶς πῶ ἕνα γεγονός πού συνέβη: ἦταν μία μητέρα τῆς ὁποίας ὁ γιός εἶχε μείνει φυτό, ὅπως λέμε καί κάθε μέρα οἱ γιατροί τήν παρότρυναν νά δώσει τά ὄργανα, γιατί τό παιδί δέν ἐπρόκειτο νά ζήσει. Πέρασαν δυό-τρεῖς- τέσσερις-ἕξι μῆνες καί τόν ἕκτο μήνα ἀποφάσισε ἡ καημένη νά τά δώσει, ἀφοῦ δέν γινόταν τίποτα. Ἐκείνη τήν ἡμέρα τό παιδί κούνησε τό χέρι του, τό δάχτυλό του, πού γιά ἕξι μῆνες δέν ἔκανε τίποτα. Αὐτή βέβαια κατάλαβε ὅτι εἶναι μήνυμα ἀπ’ τόν Θεό. Μετά ἄρχισε νά ἀνοίγει λίγο τά μάτια, νά κουνιέται καί μετά τό παιδί αὐτό ἔκανε καί οἰκογένεια! Εἶχε κάποια κινητικά προβλήματα, ἀλλά ἔζησε. Πολλές φορές λένε οἱ γιατροί ὅτι αὐτός δέν θά γίνει ποτέ καλά. Νά μήν λέμε «ποτέ» γιατί τά θαύματα γίνονται. Ὁ Θεός γνωρίζει... ἀφοῦ ἡ ψυχή δέν ἔχει βγεῖ ἀπό τό σῶμα...

Νά ξέρετε ὅτι ὁ ἐφόσον ἡ ψυχή εἶναι μέσα στό σῶμα ὁ ἄνθρωπος μπορεῖ νά προσεύχεται. Μπορεῖ νά μιλάει μέ τόν ἐνδιάθετο λόγο, τόν ἐσωτερικό λόγο. Ἑνός λοιπόν ἀνθρώπου πού δέν λειτουργεῖ ὁ ἐγκέφαλος, ἡ νοερά λειτουργία καί ἡ δυνατότητα νά κάνει νοερά προσευχή ὑπάρχει.

Ἑπομένως καί ἡ δυνατότητα νά μετανοήσει ὑπάρχει καί νά ἐκφραστεῖ στόν Θεό μέ τόν νοῦ του. Δέν μπορεῖ νά μιλήσει μέ τό στόμα ἀλλά μπορεῖ μέ τόν νοῦ του.

Γι’ αὐτό δέν ἐπιτρέπεται νά διακόψουμε αὐτή τήν διαδικασία. Εἶναι ἔγκλημα. Καί πνευματικό ἔγκλημα. Ὄχι μόνο ἀφαιρεῖς τήν ζωή τοῦ ἄλλου, ἀλλά ἐνδεχομένως τοῦ ἀφαιρεῖς καί τήν δυνατότητα τῆς αἰώνιας ζωῆς ἀφοῦ σταματᾶς τήν διαδικασία τῆς μετάνοιας. (Ὁμιλία 6 – 5 – 2015)