Περί Ὑλικῶν Ἀγαθῶν

❈ Θυμᾶστε, ὁ πλούσιος νέος πού πῆγε στόν Χριστό καί τοῦ λέει: «τί νά κάνω, γιά νά μπῶ στήν Βασιλεία» καί τοῦ λέει: «τήρησε τίς ἐντολές». «Ἔ», τοῦ λέει, «Κύριε, τίς ἔχω τηρήσει». Δέν ἔλεγε ψέματα, τίς εἶχε τηρήσει. Ἦταν καλός, πολύ καλός νέος.

Τοῦ λέει τότε ὁ Χριστός τό πιό πάνω σκαλοπάτι.

- Ἐντάξει, δέν σέ ἀμφισβητῶ. Θέλεις νά γίνεις τέλειος; Πούλησέ τα ὅλα, γίνε τελείως ἀκτήμων καί ἔλα νά μέ ἀκολουθήσεις, νά γίνεις δέκατος τρίτος Ἀπόστολος.

Δέν μπόρεσε! Ἔβαλε τό κεφάλι κάτω καί ἔφυγε λυπημένος. Βλέπετε, τά κτήματα, τά ἀκίνητα, κ.λπ. δένουν τήν καρδιά τοῦ ἀνθρώπου. Δέν εἶναι εὔκολο νά ἀπαγγιστρωθεῖς ἀπό αὐτά, ἀπό τήν ἐμπιστοσύνη σ’ αὐτά.

Γι’ αὐτό καί ὁ Χριστός ζητάει τήν ἐλευθερία τοῦ φρονήματος, τήν μή προσκόλληση στά ὑλικά πράγματα. Νά εἶσαι ἐλεύθερος. Καί ἄν τά χάσεις, νά μή στενοχωρεθεῖς. Νά μήν ἔχεις τήν πεποίθησή σου σ’ αὐτά. Ἡ πεποίθησή σου νά εἶναι στόν Χριστό, εἴτε ἔχεις, εἴτε δέν ἔχεις. Καί ἐσύ πού ἔχεις, νά εἶναι σάν νά μήν ἔχεις.

Βλέπετε πόσοι ἄνθρωποι δέν μιλιοῦνται; Ἀδέλφια καί δέν μιλιοῦνται. Γιατί; Γιατί, λέει, μοῦ πῆρε ἕνα μέτρο ἀπό τό κτῆμα μου. Τοῦ τό καταπάτησε δηλαδή, τό σύρμα ἀπό ἐδῶ τό ἔβαλε ἐδῶ… λάθος θά πεῖς. Ἐντάξει. Καί ἐπειδή τό ἔκανε αὐτό, ἔχει νά τοῦ μιλήσει τριάντα χρόνια. Καταλαβαίνετε; Χωρίζεσαι δηλαδή ἀπό τόν ἀδελφό σου γιά ἕνα μέτρο γῆς, τό ὁποῖο και αὐτό, ὅταν πεθάνεις, θά τό ἀφήσεις καί θά τό πάρει ὁ ἑπόμενος. Πού θά τσακωθεῖ μέ τούς ἑπόμενους…

Αὐτή εἶναι ἡ ἀνοησία μας καί χωριζόμαστε, χωρίζουν οἱ καρδιές μας. Γιατί; Γιατί ὑπάρχει τό κοσμικό φρόνημα, ἡ προσκόλληση στόν πλοῦτο καί κάτι ἄλλο ὑπάρχει:

«Νά μήν μᾶς πιάσουν κότσο (κοροϊδέψουν), νά μή μᾶς ποῦνε ὅτι δέν ξέρουμε νά μιλήσουμε, ὅτι εἴμαστε χαζοί, ὅτι μᾶς παίρνουν τά πράγματά μας… θά τόν πᾶμε στό δικαστήριο». Ἐπιτρέπεται νά τόν πᾶς στό δικαστήριο; Ὄχι, λέει ὁ νόμος τοῦ Θεοῦ. Βλέπετε πῶς ἀπό τήν μιά ἁμαρτία πᾶμε στήν ἄλλη καί στήν ἄλλη… Τό ξέρετε, ὅτι οἱ Χριστιανοί δέν πρέπει νά πηγαίνουν στά δικαστήρια; Δέν πρέπει.

Ἱερομ. Σάββα Ἁγιορείτου (Ὁμιλία 10 – 9 – 2017)