Περί Φθόνου - Ζήλειας

❈ *Ἐρώτηση*: Στήν παραβολή τοῦ ἀσώτου υἱοῦ, εἴδαμε τήν μετάνοια τοῦ ἀσώτου ἀλλά ὁ πρεσβύτερος ἀδελφός του, ἐνῶ ἔδειχνε ὅτι ἦταν ἄνθρωπος τῆς ὑπακοῆς στόν πατέρα του, γιατί ἀντέδρασε ἔτσι ὅταν ἐπέστρεψε ὁ ἄσωτος υἱός στό σπίτι; Ποιά μερίδα ἀνθρώπων εἶναι αὐτή, πού μπορεῖ νά εἴμαστε καί ἐμεῖς;

*Ἀπάντηση*: Τό εἴπατε... ἡ ζήλεια, ὁ φθόνος, ὁ ὁποῖος πιάνει καί τούς τέλειους. Λέει τό γνωμικό: «Ὁ φθόνος ἅπτεται καί τῶν τελείων». Δηλαδή ὁ πρεσβύτερος γιός τί εἶναι; Εἶναι τό καλό παιδί! Πού δέν ἔφυγε ποτέ ἀπό τό σπίτι τοῦ πατέρα, ἔμενε ἐκεῖ, εἶχε καλή σχέση, ἀπολάμβανε ὅλα τά τοῦ πατέρα, ἔκανε καί ὑπακοή ὅπως εἴπατε, ἀλλά οὐσιαστικά σέ τί ὑστεροῦσε; Ὑστεροῦσε στήν ταπείνωση καί στήν ἀγάπη. Ὑστεροῦσε! Καί ὅταν ὁ πατέρας ἔδειξε ἀγάπη στόν νεότερο γιό πού μετανόησε, δέν μποροῦσε νά τό σηκώσει αὐτό!

Εἶχε τό νομικό πνεῦμα, τό δικαιϊκό πνεῦμα. Λέει:

- Εἶναι δίκαιο αὐτό; Ἐγώ μιά ζωή εἶμαι ἐδῶ καί ἕνα κατσικάκι δέν μοῦ ἔδωσες καί αὐτός πού ἦρθε τώρα καί σοῦ ἔφαγε ὅλη σου τήν περιουσία...;

Καί τί τόν πείραζε αὐτόν; Δική του ἦταν ἡ περιουσία; Ἤ ἤθελε νά ὑπερασπιστεῖ τόν πατέρα; Τίποτα ἀπό αὐτά, ἁπλῶς ζήλευε. Εἶχε ὑπερηφάνεια, δέν εἶχε προχωρήσει στήν ταπείνωση καί στήν ἀγάπη. Ἀπό ἐκεῖ ξεκινάει ἡ ζήλεια.

Ἡ ζήλεια ἔχει ὡς ὑπόβαθρο τήν ὑπερηφάνεια. Θέλουμε νά φαινόμαστε ἀνώτεροι πάντα ἀπό τούς ἄλλους καί ὅταν δοῦμε κάποιον νά μᾶς ξεπερνάει ἤ νά ἑλκύει τήν ἀγάπη τῶν ἄλλων

- ἔτσι νά μᾶς φαίνεται - περισσότερο ἀπό ὅ,τι ἀγαποῦν ἐμᾶς, μετά ἀντιδροῦμε. Εἶναι αὐτό τό ἄρρωστο ὑπόβαθρο τῆς ὑπερηφάνειας, τῆς κενοδοξίας, τῆς ἀνθρωπαρέσκειας καί τοῦ δικαιϊκοῦ πνεύματος.

Ὁ Θεός δέν θέλει νά ἔχουμε μιά τέτοια νομικίστικη σχέση μαζί Του. Θέλει μία ἀγαπητική σχέση καί θέλει ὅ,τι ἀγαπάει Ἐκεῖνος νά τό ἀγαπᾶμε καί ἐμεῖς. Ὁ Θεός ἀγαπάει ὅλους, δέν ἀγαπάει μόνο τά «καλά» παιδιά. Ὅπως ἔλεγε ἕνα παλιό τραγούδι τοῦ κατηχητικοῦ «ἡ Παναγία ἀγαπάει ὅλα τά καλά παιδιά..». Τά κακά παιδιά δηλαδή δέν τά ἀγαπάει; Ὅλα τά παιδιά τά ἀγαπάει! Ὅλους μᾶς ἀγαπάει. Ἀλλά ἐμεῖς δέν αἰσθανόμαστε τήν ἀγάπη τοῦ Θεοῦ, ὅταν ἔχουμε ὑπερηφάνεια καί ἐγωισμό, ὅταν ἔχουμε αὐτά τά πάθη.

Γι’ αὐτό, ἔλεγε ὁ Ἅγιος Παΐσιος, γιά νά ἐπικοινωνήσεις μέ τόν Θεό, πρέπει νά μπεῖς στήν συχνότητα τοῦ Θεοῦ. Ἦταν ἀσυρματιστής καί ἤξερε, ὅτι γιά νά πιάσεις ἐπικοινωνία μέ τή βάση, πρέπει νά μπεῖς στήν ἴδια συχνότητα. Ποιά εἶναι ἡ συχνότητα τοῦ Θεοῦ; Ἡ ταπείνωση καί ἡ ἀγάπη. Αὐτά δέν εἶχε ὁ μεγαλύτερος γιός...

Ἱερομ. Σάββα Ἁγιορείτου (Ὁμιλία 8 – 2 – 2015)