Περί Ἐμπιστοσύνης στόν Θεό

❈ «Ζητεῖτε δὲ πρῶτον τὴν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ καὶ τὴν δικαιοσύνην αὐτοῦ, καὶ ταῦτα πάντα προστεθήσεται ὑμῖν» (Ματθ. 6,33).

Ἀναζήτησε τόν Θεό καί τήν Βασιλεία Του, ὄχι μόνο μέ τή σκέψη, ἀλλά καί μέ τίς πράξεις και μετά λέει ὁ Θεός: «στό ὑπόσχομαι ὅλα τά ὑπόλοιπα θά τά κάνω Ἐγώ».

Ἐμεῖς προσπαθοῦμε νά κάνουμε ὅλα τά ὑπόλοιπα, νά δουλεύουμε, νά σπουδάζουμε, νά βροῦμε σύντροφο γιά τή ζωή μας… ὅλα τά ἀναλαμβάνουμε μόνοι μας. Εἴμαστε ἀνόητοι. Ἀφοῦ μᾶς λέει ὁ Χριστός «θά τά κάνω Ἐγώ ὅλα αὐτά, ἄστα αὐτά καί ζήτα Ἐμένα»… ἐμεῖς προτιμᾶμε τό δύσκολο, νά τά κάνουμε μόνοι μας καί νά βασανιζόμαστε. Δέν ἀφηνόμαστε στήν ἀγάπη τοῦ Θεοῦ. Λέμε:

- Ὄχι, ἐγώ θά δουλέψω. Γιατί ἄν δέν δουλέψω, πῶς θά ζήσω; Ἄν δέν ψάξω νά βρῶ γυναίκα, πῶς θά παντρευτῶ; κ.λπ.

Βασανιζόμαστε χωρίς λόγο καί βέβαια ἀφοῦ ἐσύ ἐπιλέγεις νά τά κάνεις ὅλα μόνος σου, ὁ Χριστός δέν παρεμβαίνει στή ζωή σου. Μετά ἀποτυγχάνεις ἐδῶ, ἀποτυγχάνεις ἐκεῖ, παντοῦ ἀποτυχία, γιατί αὐτό εἶναι ἕνας μεγάλος ἐγωισμός τό ὅτι δέν ἀφήνεσαι στήν ἀγάπη τοῦ Θεοῦ. Εἶναι σάν ἕνα μωρό πού λέει στόν μπαμπά του: «ἄσε με μπαμπά δέν θέλω τή βοήθειά σου, θά τά κάνω μόνος μου» καί τσιρίζει καί χτυπιέται καί χτυπάει τά πόδια του καί σηκώνεται καί φεύγει καί ἀπό τό σπίτι.

Στή συνέχεια φυσικά θά ἀκολουθήσει πλήρης καταστροφή. Αὐτό γίνεται μέ τούς ἀνθρώπους. Αὐτό παθαίνουμε, μέχρι νά μάθουμε ἀπό αὐτά πού θά πάθουμε νά ἀφηνόμαστε στόν Θεό. «Ἑαυτούς καί ἀλλήλους Χριστῷ τῷ Θεῷ παραθώμεθα», πού λέει ὁ ἱερέας καί ὁ διάκονος στίς αἰτήσεις τῆς Θείας Λειτουργίας. Συνεχῶς ἐπαναλαμβάνεται αὐτό: «ἀφῆστε τόν ἑαυτό σας καί τούς ἄλλους (παιδιά, συζύγους, ὅλους) στόν Θεό».

Ἱερομ. Σάββα Ἁγιορείτου (Ὁμιλία 19 – 3 – 2011)