«Ἡ φοβερά ὥρα τοῦ θανάτου» μέρος β΄

ΟΜΙΛΙΑ ΚΒ΄

Γέροντος Ἐφραίμ Φιλοθεΐτου

Χάνουμε τόν χρόνο πού μποροῦμε νά κάνουμε προσευχή. Μᾶς φεύγει ὁ πολύτιμος χρόνος, αὐτό τό χρῆμα τοῦ Θεοῦ. Δέν ἀγοράζουμε πολύτιμα πράγματα, χρήσιμα γιά τήν Βασιλεία τοῦ Θεοῦ, καί μᾶς ξεγελάει ὁ διάβολος καί μᾶς ρίχνει· καί ψωνίζουμε ἀμέλεια, ραθυμία, ἀργολογία, κατάκρισι, σκορπισμό τοῦ νοῦ, σκέψεις μή ὠφέλιμες· κι ὅλα αὐτά εἶναι τά ψώνια καί τό ξόδεμα τοῦ πολυτίμου χρήματος τῆς ζωῆς. Αὔριο δυστυχῶς θά βρεθοῦμε σ᾿ αὐτήν τήν ὥρα, πού κι οἱ ἀδελφοί μας βρέθηκαν πρό ὀλίγου, καί θά λέμε: «Τί ἔκανα; Πῶς ξεγελάστηκα; Πῶς ἀπατήθηκα; Μά δέν τό περίμενα νά πεθάνω τόσο ἔξαφνα!»

Μά, δέν τό ἤξερες; Δέν εἶχες ἀκούσει ὅτι ἔτσι φεύγει ὁ ἄνθρωπος; Βεβαίως. Μπορεῖ ἡ συνείδησι νά πῆ ψέμματα καί ἀναληθῆ; Μηδαμῶς. Θά μᾶς φωνάξη τρανότατα τήν ἀλήθεια. Κι ἀλλοίμονο σέ μένα, πού τά λέω καί δέν τά πράττω!

Ἄς ἐλεεινολογήσουμε τόν ἑαυτό μας καί ἄς ταπεινωθοῦμε ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ. Ἄς ταπεινωθοῦμε ἐνώπιον τοῦ Ἐσταυρωμένου καί ἄς Τοῦ ζητήσουμε συγγνώμη· ἄς Τοῦ ζητήσουμε τό Θεῖον Αἷμα Του νά μᾶς πλύνη, νά μᾶς καθαρίση, καί ὁ θάνατος Του ἄς γίνη ζωή μας μέ τήν διόρθωσι πού πρέπει νά πάρουμε. Γι᾿ αὐτό λέγω ὅτι πρέπει νά εὐχαριστήσουμε ἀπό καρδιᾶς τόν Θεό, πού μᾶς χάρισε ἔτι καί ἔτι ζωή καί μποροῦμε νά διωρθώσουμε τόν ἑαυτό μας. Ἐνῷ οἱ ἀδελφοί μας πού ἔφυγαν τώρα, τίποτα δέν μποροῦν νά κάνουν. Τώρα περιμένουν ἀπό τήν Ἐκκλησία, περιμένουν ἀπό τούς ἀδελφούς, περιμένουν ἀπό ἐμᾶς νά τούς βοηθήσουμε.

Ὁ δικός μας Ἅγιος, ὁ Γέροντάς μου, πληροφορήθηκε πότε θά φύγη ἀπό τή ζωή καί τοῦ εἶπα:

• Γέροντα, τί θέλεις νά σοῦ κάνουμε;

Ἐννοοῦσα σαρανταλείτουργα, μνημόσυνα κ.λ.π. Αὐτός ὁ μεγάλος καί σοφός ἄνθρωπος τοῦ Θεοῦ μοῦ ἀπάντησε:

• Ναί, θά κάνετε γιά τόν λογισμό σας, ἀλλά ἀλλοίμονο, ἄν περιμένω ἀπ᾿ αὐτήν τήν ἐλεημοσύνη νά σωθῶ!

Σκεφθῆτε πόση ἦταν ἡ φροντίδα του νά εἶναι ἕτοιμος, ὥστε νά μήν περιμένη, ἐάν θά τόν ἐλεήσουν οἱ ἄνθρωποι γιά νά εὕρη σωτηρία.

Βέβαια ἐμεῖς, καί πρῶτος ἐγώ, ζητοῦμε βοήθεια, γιατί ξέρουμε ὅτι ἡ συνείδησι μᾶς κατακρίνει πώς δέν κάναμε τό θέλημα τοῦ Θεοῦ. Γι᾿ αὐτό καί φοβούμεθα τόν θάνατο. Διότι ἡ συνείδησί μας δέν μᾶς ξεκουράζει. Ἀκόμα εἶναι ἐλλιπής, ἀκόμα θέλει νά συμπληρώση. Ἐνῷ ἡ συνείδησις τοῦ μεγάλου Γέροντος ἦταν τακτοποιημένη, ὅπως καί μοῦ τό ἔλεγε:

• Παιδί μου, μόνο τό γεφύρι νά περάσω (ἐννοοῦσε τόν θάνατο) ἀπό κεῖ καί πέρα ὁ λογαριασμός μέ τόν Θεό, χάριτι θείᾳ εἶναι τακτοποιημένος!

Σκεφθῆτε συνείδησι λαμπρά καί σίγουρη. Γι᾿ αὐτό μᾶς ἔλεγε:

• Κάνετε τό καθῆκον σας.

Τοῦτο μᾶς τό ἔλεγε, γιά νά τακτοποιήσουμε τήν δική μας συνείδησι ἔναντι τῆς ὀφειλῆς πού εἴχαμε στόν Γέροντα.

Ἄς μᾶς φωτίση ὁ καλός Θεός κι ἄς μᾶς δώση τήν δύναμι, νά φροντίσουμε νά τακτοποιήσουμε ὅ,τι ἐκκρεμότητες ἔχουμε ὁ καθένας ἀπό τήν θέσι του καί ἀπό τήν εὐθύνη του. Ἄς προσπαθήσουμε, ἄς μήν ἀμελήσουμε· δέν εἶναι καιρός ἀμελείας, δέν εἶναι καιρός νά ἀναβάλλουμε. Ὄχι μόνον τώρα, διότι συνεχόμεθα ἀπό τήν αἴσθησι τοῦ θανάτου τῶν ἀδελφῶν μας, ἀλλά νά συνεχίσουμε μέ τήν αἴσθησι αὐτή πρός διόρθωσί μας.

Οὐδείς ἀναμάρτητος πλήν τοῦ Ἁγίου Θεοῦ. Κανείς ἅγιος ἄνθρωπος δέν ἔφυγε ἀπό τή γῆ χωρίς κάποιο παραμικρό ἁμάρτημα· αὐτό ὅμως δέν ἐκώλυσε τήν σωτηρία καί τήν ἁγιότητά του. Τά ἐκ συναρπαγῆς σφάλματα δέν ἀφαιροῦν τήν ἁγιότητα τοῦ ἀνθρώπου. Γι᾿ αὐτό μόνον ὁ Θεός εἶναι ἀναμάρτητος. Ἐκεῖνο πού μᾶς συνιστοῦν οἱ μεγάλοι Πατέρες μας, εἶναι νά βρεθοῦμε κατά τήν ὥρα τοῦ θανάτου μέ ὅσο γίνεται λιγώτερα πλημμελήματα, μέ ἁμαρτήματα παραμικρά πού δέν κωλύουν τήν σωτηρία μας. Διότι, ὅταν ἡ πλευρά τῶν ἀρετῶν εἶναι γεμάτη καί βαραίνει, αὐτά τά παραμικρά θά ἐκτιναχθοῦν στόν ἀέρα.

Γι᾿ αὐτό, ἄς προσπαθήσουμε νά ἀγωνιζώμεθα, νά κάνουμε τήν ὑπακοή μας εἰλικρινῆ, σωστή, ἐν ἀληθείᾳ· ὄχι νά φαίνεται ὑπακοή καί στήν οὐσία νά εἶναι θέλημα, παρακοή καί δηλητήριο. Ὄχι θέλημα· θά μετανοήσουμε αὔριο. Γιά ἕναν ὑποτακτικό δέν περιμένει ὁ Θεός νά σφάλλη σάν τόν κοσμικό ἄνθρωπο μέ ἁμαρτίες, ὅπως γνωρίζουμε. Τοῦ ὑποτακτικοῦ ἡ πορνεία καί ἡ μοιχεία εἶναι, ὅταν σφάλλη οὐσιαστικά στήν ὑπακοή. Ἡ παρακοή εἶναι τό ὑπ᾿ ἀριθμόν ἕνα σφάλμα καί ἐξ ἀντιθέτου ἡ ὑπακοή τό ὑπ᾿ ἀριθμόν ἕνα στοιχεῖο τῆς σωτηρίας του. Ὑποτακτικός μέ ὑπακοή, μέ εἰλικρίνεια ἔχει τήν σιγουριά τῆς σωτηρίας του. Ὁ ὑποτακτικός ἔχει τήν καλύτερη μοῖρα τῆς σωτηρίας· εἶναι ὁ πιό εὐτυχισμένος ἄνθρωπος ἐπάνω στή γῆ πού ἔχει τίς χρηστότερες ἐλπίδες, γιά νά περάση στήν Βασιλεία τοῦ Θεοῦ.

Ἐνῷ ἐμεῖς οἱ ὑπεύθυνοι, ἔμεῖς πού σηκώνουμε τά βάρη τῶν ἀνθρώπων καί σφάλματα καί ἁμαρτίες καί διατάζουμε, εἴμεθα σέ ἐπικίνδυνη θέσι σωτηρίας. Ὄχι ἀπό τά ἁμαρτήματά μας τόσο –ὑπάρχει περίπτωσι νά σωθοῦμε ἀπό τό ἔλεος τοῦ Θεοῦ– ὅσο ἀπό τά ἁμαρτήματα κι ἀπό τήν εὐθύνη τῶν ἄλλων ψυχῶν. Ἐκεῖ εἶναι τό σημεῖο τό ἐπικίνδυνο γιά τήν θέσι τήν δική μας, τῶν ὑπευθύνων ἀνθρώπων πού σηκώνουν ψυχές στήν πλάτη τους. Γιά τόν ὑποτακτικό ὅμως δέν ὑπάρχει αὐτός ὁ κίνδυνος. Ὁ ὑποτακτικός μέ μιά ἁπλῆ ζωή, ἁπλούστατη ζωή, «εὐλόγησον» καί «νά ᾿ναι εὐλογημένο», πέρασε στήν Βασιλεία τοῦ Θεοῦ.

Νά εὐδοκήση ὁ Θεός μέ τό πέλαγος τῶν οἰκτιρμῶν Του νά εὑρεθοῦμε ὅλοι μαζί στήν εὐτυχία καί τήν μακαριότητα αὐτῆς τῆς Βασιλείας αἰωνίως. Ἀμήν!

Τέλος καί τῇ Τρισηλίῳ Θεότητι

κράτος, αἶνος καί δόξα εἰς τούς αἰῶνας τῶν αἰώνων.

Ἀμήν.

Ἀπό τό βιβλίο: “ Ἡ τέχνη τῆς σωτηρίας”

Γέροντος Ἐφραίμ Φιλοθεΐτου

Ἔκδοσεις Ἱεράς Μονῆς Φιλοθέου Ἅγιον Ὄρος

Τόμος α΄

Κεντρική διάθεση:

ΕΚΔΟΣΕΙΣ: «ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΚΥΨΕΛΗ»

Εὐχαριστοῦμε θερμά τόν Ἡγούμενο τῆς Ἱ.Μ. Φιλοθέου γιά τήν ἄδεια δημοσίευσης ἀποσπασμάτων ἀπό τά βιβλία πού ἐκδίδει ἡ Ἱερά  Μονή.
Ἀρχ. Σάββας Ἁγιορείτης 

http://HristosPanagia3.blogspot.com