Ἡσυχαστική ζωή κατά τό δυνατόν.Χωρισμός ἀπό τόν «κόσμο», δηλ. τό κοσμικό φρόνημα

   ΤΙ ΕΙΝΑΙ Η ΘΕΙΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ

 ΚΑΙ ΠΩΣ ΘΑ ΤΗ ΖΗΣΟΥΜΕ

ΜΕΡΟΣ ΔΕΥΤΕΡΟ:

ΠΩΣ ΘΑ ΕΧΟΥΜΕ ΓΝΗΣΙΕΣ ΕΜΠΕΙΡΙΕΣ ΤΟΥ

 ΘΕΟΥ ΣΤΗΝ ΘΕΙΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ: 

ΠΡΙΝ ΤΗΝ ΘΕΙΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ 

Β) Ἡ κάθαρση ἀπό τά πάθη («παλαιός ἄνθρωπος»)

7)Ἡσυχαστική ζωή κατά τό δυνατόν

Εἶναι ἀπαραίτητο νά κόψουμε τίς περιττές δραστηριότητες καί νά δοῦμε μέσα μας. Νά ἔλθουμε «εἰς ἑαυτόν» γιά νά μπορέσουμε νά μετανοήσουμε καί νά προσευχηθοῦμε σωστά.

«Ἡσυχία ἀρχή καθάρσεως» λέει ὁ Μ. Βασίλειος. Ἡσυχάζοντας ἔχουμε τήν εὐκαιρία νά εἰσέλθουμε στό ἐσωτερικό μας καί νά γνωρίσουμε τήν πνευματική μας κατάστασή.Τότε θά μπορέσουμε νά προσδιορίσουμε τά πάθη πού μᾶς κυριεύουν. Αὐτό εἶναι τό πρῶτο βῆμα γιά νά θεραπευθοῦμε. Νά τί συμβουλεύει σύγχρονος ἁγιορείτης γέροντας: «Πρέπει ὅλοι μας, μικροί καί μεγάλοι, νά δημιουργήσουμε ὧρες, πού νά βλέπουμε τόν ἑαυτό μας. Διότι... αὐτή ἡ ἔνταση λόγῳ τῶν κοινωνικῶν, τῶν οἰκογενειακῶν, τῶν ἐπαγγελματικῶν μεριμνῶν μας δημιουργεῖ μία δυσκολία, μία βαρύτητα, γι` αὐτό πρέπει νά βρίσκουμε μερικούς τρόπους καί μερικές μεθόδους νά φεύγουμε ἀπό τόν κόσμο.
Ἕνας τρόπος εἶναι νά ἐπισκεπτόμαστε τά μοναστήρια. Ὅσο μπορεῖτε, νά συνδέεστε μέ τό μοναστήρι. Καί ἰδιαίτερα μέ τό Ἅγιον Ὄρος, πού εἴμαστε μάρτυρες πόσοι ἄνθρωποι ὑφίστανται ἀποτελεσματικές ἀλλοιώσεις ἑκατόν ὀγδόντα μοιρῶν, διότι ἔρχονται σ' αὐτόν τόν εὐλογημένο καί χαριτωμένο τόπο. Ἕνας ἄλλος πιό πρακτικός τρόπος καί πιό εὔκολος εἶναι νά σχετιζόμαστε μέ τά ἐξωκλήσια. Τά ἐξωκλήσια τά ἔκτισαν οἱ παλαιοί, διότι πρῶτα οἱ παλιοί ὀρθόδοξοι εἴχανε πάντοτε ἡσυχαστικές διαθέσεις. Διότι, βλέπετε, οἱ Πατέρες εἶπαν ὅτι δέ διαφέρει ὁ μοναχικός ἀπό τόν ἔγγαμο βίο, ἐκτός ἀπό τό γάμο. Τά ἄλλα ὅλα πρέπει μέ τόν ἴδιο τρόπο καί μέ τήν ἴδια μέθοδο νά ἀγωνιζόμαστε Γι` αὐτό καί τά ἐξωκλήσια τά ἔκτιζαν, γιά νά πηγαίνουν ἐκεῖ νά προσεύχονται, ν' ἀνάβουν τά καντήλια, νά κάνουνε ἡσυχαστικές λειτουργίες. Γι` αὐτό τά ἔκτισαν. Γι` αὐτό μία μέθοδος καί ἕνας τρόπος, πού ὁδηγεῖ στή σωστή ὁδό καί στό σωστό ἀποτέλεσμα, εἶναι νά ἐπισκεπτόμαστε τά ἐξωκλήσια. Αὐτό θά μᾶς βοηθήσει νά ἑνοποιηθοῦμε μέ τόν ἑαυτό μας»¹⁷. Χωρίς ἡσυχία δέν μπορεῖ κανείς νά «ἐπισκεφθεῖ ἑαυτόν» καί νά «βάλει διάγνωση», νά βρεῖ ἀπό ποιά πάθη κυριαρχεῖται, ποῦ σφάλλει καί πῶς θά θεραπευθεῖ. Δέν μπορεῖ νά ἔλθει «εἰς ἑαυτόν», νά καταλάβει τήν ἀσωτία του καί νά ἐπιστρέψει στόν πατρικό οἶκο. Χωρίς ἡσυχία δέν μπορεῖ κανείς νά προσευχηθεῖ. Πρέπει λοιπόν νά ὀργανωθεῖ ἔτσι ἡ ζωή μας ὥστε νά ἀποφεύγονται οἱ ἄσκοπες καί περιττές ἐνασχολήσεις, συναντήσεις καί συζητήσεις. Ἔτσι θά ὑπάρχει χρόνος ἀλλά καί ψυχική διάθεση-δύναμη γιά προσευχή, αὐτοεπίσκεψη, μετάνοια καί θεοκοινωνία (ἐμπειρία τῆς μετοχῆς στήν ἄκτιστη θεοποιό Θεία Χάρη).

8)Χωρισμός ἀπό τόν «κόσμο», δηλ. τό κοσμικό φρόνημα (=ἀγάπη γιά τόν πλοῦτο, τίς σαρκικές ἡδονες καί τή μάταιη δόξα) : Γιά νά ζήσουμε τή Θεία Λειτουργία, γιά νά λατρεύσουμε ἀληθινά καί εὐάρεστα τό Θεό πρέπει νά χωριστοῦμε ἀπό τόν «κόσμο», ὄχι μόνο μέ τό σῶμα ἀλλά καί μέ τό νοῦ καί τήν καρδιά. Οἱ πιστοί ὅταν ἀρχίζουν νά πορεύονται πρός τόν ναό, γράφει ὁ π. Ἀλ. Σμέμαν, «ἀφήνουνε ἀληθινά τή ζωή τους σέ αὐτόν τόν παρόντα καί συγκεκριμένο κόσμο, καί... ἤδη συντελεῖται μιά πράξη μυστηριακή... Γιατί τώρα βρίσκουνε τό δρόμο τοῦ ἀπαρτισμοῦ τῆς Ἐκκλησίας ἤ ἀκριβέστερα τῆς μεταμόρφωσής τους σέ Ἐκκλησία τοῦ Θεοῦ. Ἢτανε ἄτομα, ἄλλοι λευκοί, ἄλλοι μαῦροι, ἄλλοι φτωχοί, ἄλλοι πλούσιοι, ἤτανε ὁ «φυσικός» κόσμος, μιά φυσική κοινότητα. Καί τώρα κληθήκανε νά «συνέλθουν ἐπί τῷ αὐτῷ», νά κομίσουνε τίς ζωές τους, ... καί νά γίνουνε κάτι περισσότερο ἀπό αὐτό πού ἤτανε: μιά νέα κοινότητα, μιά νέα ζωή....Ἡ λειτουργία ἀρχίζει, λοιπόν σάν ἕνας πραγματικός χωρισμός ἀπό τόν κόσμο... ὁ Χριστός εἶναι «οὐκ ἐκ τοῦ κόσμου τούτου»...ὕστερα ἀπό τήν ἀνάστασή Του, δέν ἀποτελοῦσε πιά «μέρος» τοῦ κόσμου αὐτοῦ, τῆς πραγματικότητας τοῦ κόσμου, .... Οἱ πρῶτοι Χριστιανοί καταλαβαίνανε πώς γιά νά γίνουνε ναός τοῦ Ἁγίου Πνεύματος ἔπρεπε νά ἀνεβοῦνε στόν οὐρανό ὅπου εἶχε ἀνεβῆ ὁ Χριστός.... καί ὅταν ὕστερα ἀπό τή λειτουργία τοῦ «ἀνεβάσματος» γυρίζανε πίσω στόν κόσμο, τά ἴδια τους τά πρόσωπα ἀντανακλούσανε τό φῶς, τή «χαρά καί εἰρήνη» τῆς Βασιλείας καί ἤτανε στά ἀλήθεια μάρτυρές της....Καί ὅταν τούς ρωτούσανε: «Ἀπό ποῦ λάμπει αὐτό τό φῶς; ποῦ βρίσκεται ἡ πηγή αὐτῆς τῆς δύναμης;» γνωρίζανε τήν ἀπόκριση καί κατά ποῦ νά ὁδηγήσουνε τούς ἀνθρώπους»¹⁸. Τό κοσμικό φρόνημα εἶναι ἐχθρικό πρός τόν Θεό. «Ὅποιος θέλει νά εἶναι φίλος τοῦ κόσμου, γίνεται ἐχθρός τοῦ Θεοῦ», λέγει ξεκάθαρα ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὁ Θεολόγος.

 

Προδημοσίευση στό διαδίκτυο Γ΄ἔκδοσης (ἐπηυξημένης) τοῦ βιβλίου: (Ἱερομονάχου Σάββα Ἁγιορείτου)-Τί εἶναι ἡ Θεία Λειτουργία καί πῶς θά τή ζήσουμε

Σχῆμα μικρό ,Σελίδες: 162, Τιμή:5€, Παραγγελίες στό τηλέφωνο 6944577885 ἤ στό e- mail: hristospanagia@yahoo.gr  

17 Ἀρχιμανδρίτη Ἐφραίμ Βατοπεδινοῦ: Ὀρθόδοξη πορεία στή χριστιανική οἰκογένεια, http://www.gonia.gr/gonia.php?article=91.

18 π. Ἀλ. Σμέμαν, Γιά νά ζήση ὁ κόσμος, ἐκδόσεις Ἀθηνᾶ, Ἀθήνα 1970, σελ. 41-43.